شرح منازل السائرين (قادری): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
'''شرح منازل السائرین''' نوشته [[قادری، محمد بن فرکاوی|محمود بن حسن بن محمد الفرکاوی القادری]]( متوفای بعد 795ق) از مشایخ صوفیه و از مریدان [[گیلانی، عبدالقادر|عبدالقادر گیلانی]] است. <ref>تبادكانى، شمس الدين ، ص 27؛ </ref>این کتاب در موضوع عرفان و تصوف به نگارش درآمده و توسط س، دى لوجيبيه دى بوركى دومنكى تحقیق شده است. | '''شرح منازل السائرین''' نوشته [[قادری، محمد بن فرکاوی|محمود بن حسن بن محمد الفرکاوی القادری]]( متوفای بعد 795ق) از مشایخ صوفیه و از مریدان [[گیلانی، عبدالقادر|عبدالقادر گیلانی]] است. <ref>تبادكانى، شمس الدين ، ص 27؛ مقدمه محقق، صفحه ب-ط </ref>این کتاب در موضوع عرفان و تصوف به نگارش درآمده و توسط س، دى لوجيبيه دى بوركى دومنكى تحقیق شده است. | ||
این اثر که شرحی بر کتاب [[منازل السائرین]] [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصاری]](م 481ق) است جلد اول از مجموعه‌ای به نام انصاریات می‌باشد که مشتمل بر تمام آثار [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصاری]] و شرح‌ها و دیگر نوشته‌های مرتبط با آثار وی است<ref>مقدمه محقق، صفحه ب</ref> | این اثر که شرحی بر کتاب [[منازل السائرین]] [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصاری]](م 481ق) است جلد اول از مجموعه‌ای به نام انصاریات می‌باشد که مشتمل بر تمام آثار [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصاری]] و شرح‌ها و دیگر نوشته‌های مرتبط با آثار وی است<ref>مقدمه محقق، صفحه ب</ref> | ||
نویسنده شرح خود بر منازل السائرین را بر اساس شرح [[دومنکی، لوجییه دی بورکی| | نویسنده شرح خود بر منازل السائرین را بر اساس شرح [[دومنکی، لوجییه دی بورکی|عبدالمعطى اسكندرى]] (م 638ق) که قدیمی‌ترین شرح بر این کتاب است به نگارش درآورده به گونه‌ای که می‌توان گفت این اثر تلخيصی از آن شرح است. | ||
وى در حقيقت قصد شرح و تفسير منازل را نداشته بلكه نظر به معتقدات حنبلى خود و تعارض صريح منازل با آن، به تطبيق آراى شيخ الاسلام با عقايد خويش و احيانا به تحريف آنها پرداخته است و در بسيارى از موارد به شيخ تاخته و سخنانش را دستمايۀ زنديقان و ملحدان دانسته<ref>تبادكانى، شمس الدين ، ص 27</ref> | |||
هرچند این شرح که در اواخر قرن هشتم به نگارش درآمده نسبت به سایر شروح منازل السائرین متاخر است با این وجود به دلیل اشتمال آن بر آیاتی از قرآن که مورد استناد شارح قرار گرفته از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ چراکه خواننده را از آیاتی که هنگام تعمق در مقامامات و احوال ذکر شده توسط نویسنده در ذهن متبادر می گردد، آگاه می‌سازد. <ref>مقدمه محقق، صفحه ب </ref> | هرچند این شرح که در اواخر قرن هشتم به نگارش درآمده نسبت به سایر شروح منازل السائرین متاخر است با این وجود به دلیل اشتمال آن بر آیاتی از قرآن که مورد استناد شارح قرار گرفته از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ چراکه خواننده را از آیاتی که هنگام تعمق در مقامامات و احوال ذکر شده توسط نویسنده در ذهن متبادر می گردد، آگاه می‌سازد. <ref>مقدمه محقق، صفحه ب </ref> | ||
نسخهٔ ۷ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۸
| شرح منازل السائرين | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | قادری، محمد بن فرکاوی (شارح)
انصاری، عبدالله بن محمد (نویسنده) دومنکی، لوجییه دی بورکی (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | منازل السائرين. شرح |
| ناشر | المعهد العلمي الفرنسي للآثار الشرقية |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 1954-1953م. |
| چاپ | چاپ یکم |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | الف8 م8027 / 282/6 BP |
شرح منازل السائرین نوشته محمود بن حسن بن محمد الفرکاوی القادری( متوفای بعد 795ق) از مشایخ صوفیه و از مریدان عبدالقادر گیلانی است. [۱]این کتاب در موضوع عرفان و تصوف به نگارش درآمده و توسط س، دى لوجيبيه دى بوركى دومنكى تحقیق شده است.
این اثر که شرحی بر کتاب منازل السائرین خواجه عبدالله انصاری(م 481ق) است جلد اول از مجموعه‌ای به نام انصاریات می‌باشد که مشتمل بر تمام آثار خواجه عبدالله انصاری و شرح‌ها و دیگر نوشته‌های مرتبط با آثار وی است[۲]
نویسنده شرح خود بر منازل السائرین را بر اساس شرح عبدالمعطى اسكندرى (م 638ق) که قدیمی‌ترین شرح بر این کتاب است به نگارش درآورده به گونه‌ای که می‌توان گفت این اثر تلخيصی از آن شرح است.
وى در حقيقت قصد شرح و تفسير منازل را نداشته بلكه نظر به معتقدات حنبلى خود و تعارض صريح منازل با آن، به تطبيق آراى شيخ الاسلام با عقايد خويش و احيانا به تحريف آنها پرداخته است و در بسيارى از موارد به شيخ تاخته و سخنانش را دستمايۀ زنديقان و ملحدان دانسته[۳]
هرچند این شرح که در اواخر قرن هشتم به نگارش درآمده نسبت به سایر شروح منازل السائرین متاخر است با این وجود به دلیل اشتمال آن بر آیاتی از قرآن که مورد استناد شارح قرار گرفته از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ چراکه خواننده را از آیاتی که هنگام تعمق در مقامامات و احوال ذکر شده توسط نویسنده در ذهن متبادر می گردد، آگاه می‌سازد. [۴]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن.
- تبادكانى، شمس الدين. تسنيم المقربين. محقق: سيد محمد طباطبائى بهبهانى. تهران. كتابخانه موزه و اسناد مجلس شوراى اسلامى ايران. 1382 ش. چاپ اول.