شذرات المعارف: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
متن کتاب. | متن کتاب. | ||
# دانشور، مهدی، «فیلسوف فطرت یادداشتی بر دو کتاب شذرات المعارف و رشحات البحار»، مجله: رهنامه پژوهش، تابستان 1390، شماره 8 ، ص 79 تا 80 | #[[:noormags:901309|دانشور، مهدی، «فیلسوف فطرت یادداشتی بر دو کتاب شذرات المعارف و رشحات البحار»، مجله: رهنامه پژوهش، تابستان 1390، شماره 8 ، ص 79 تا 80]]. | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۲: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده: تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:مباحث خاص تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:مقالات تیر 01 موسوی]] | [[رده:مقالات تیر 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]] | ||
نسخهٔ ۲۰ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۹
| شذرات المعارف | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شاهآبادی، محمدعلی (نویسنده) شاهآبادی، نورالله (مصحح) |
| ناشر | پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1386ش. |
| چاپ | چاپ یکم |
| شابک | 978-964-2982-08-0 |
| موضوع | اخلاق عرفانی
ایمان (اسلام) اخلاق اسلامی اسلام - مسایل متفرقه |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ش2ش4 / 289 BP |
شذرات المعارف از جمله آثار عرفانی میرزا محمدعلی بیدآبادی مشهور به شاهآبادی (متوفی 1328ش) است. این کتاب به زبان فارسی با توضیح و تقریر نورالله شاهآبادی منتشر شده است.
کتاب شذرات در پنج فصل یا پنج شذره، نگارش یافته که در شذره اول و دوم، به نکته‌های مهمی در اندیشه اسلام می‌پردازد. نویسنده در شذره ثالث، حدیثی از امیرمؤمنان علی(ع) به نقل از رسول خدا(ص) می‌آورد که هر مسلمان بر گردن برادر مسلمانش سی حق دارد و باید آنها را درباره برادرش انجام دهد و تا زمانی‌که آنها را ادا نکند، بخشوده نشود. در تشریح حدیث نیز نکات درخور حقوق مسلمانان در جامعه اسلامی یادآور می‌شود. وی در شذره چهارم شکر نعمت را از صفات ربوبی و ثناء کامل می‌داند. او معتقد است: چهارمین درجه انسانیت در مقام برادری، شکر نعمت است. هر کس شرک نعمت بندگان خدا را بجا نیاورد، شکر خدا را بجا نیاورده است. شکر از صفات ربوبیت است و خداوند این موهبت را به بندگانش رحمت فرموده تا متخلق به اخلاق خدایی گردند.[۱] شذره پنجم و آخرین فصل کتاب را نیز در هفده نکته به پایان می‌رساند که بیانی از موت، حال احتضار و عالم برزخ است.[۲]
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.