جواهر الآثار في ترجمة مثنوي: تفاوت میان نسخهها
جز (Hbaghizadeh@noornet.net صفحهٔ جواهر الآثار فی ترجمة مثنوی را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به جواهر الآثار في ترجمة مثنوي منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
}} | }} | ||
'''جواهر الآثار فی ترجمه مثنوی مولانا خداوندگار محمد جلالالدین البلخی الرومی شعرا''' اثر عبدالعزیز صاحب الجواهر ترجمه عربی مثنوی معنوی مولوی رومی است. | '''جواهر الآثار فی ترجمه مثنوی مولانا خداوندگار محمد جلالالدین البلخی الرومی شعرا''' اثر [[صاحب جواهر، عبدالعزیز|عبدالعزیز صاحب الجواهر]] ترجمه عربی [[مثنوی معنوی]] [[مولوی، جلالالدین محمد|مولوی رومی]] است. | ||
مترجم، ترجمه خود را بیبدیل و عاری از هرگونه خطا و اشتباه دانسته و در ابتدای کتاب، به این موضوع، چنین اشاره نموده است: «دانشمندانی که در بررسی همگی ترجمه ابیات این نسخه از اصل بتوانند یک خطا در درک و تأمین معنی بیابند، بازهم آنرا خدمتی سترک به کتاب پراعجاز مولانا پندارند و پاداش آن همان توفیق ایزدی است و بس زیرا که یافتن همین یک خطا در این ترجمه بیمانند، بسا شگفت پدید میآید»<ref>مقدمه، ص1</ref>. | مترجم، ترجمه خود را بیبدیل و عاری از هرگونه خطا و اشتباه دانسته و در ابتدای کتاب، به این موضوع، چنین اشاره نموده است: «دانشمندانی که در بررسی همگی ترجمه ابیات این نسخه از اصل بتوانند یک خطا در درک و تأمین معنی بیابند، بازهم آنرا خدمتی سترک به کتاب پراعجاز مولانا پندارند و پاداش آن همان توفیق ایزدی است و بس زیرا که یافتن همین یک خطا در این ترجمه بیمانند، بسا شگفت پدید میآید»<ref>مقدمه، ص1</ref>. |
نسخهٔ ۱۹ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۲۱
جواهر الآثار في ترجمة مثنوي مولانا خداوندگار محمد جلال الدين البلخي الرومي: شعرا | |
---|---|
پدیدآوران | مولوی، جلالالدین محمد (نویسنده) صاحب جواهر، عبدالعزیز (مترجم و محقق) |
عنوانهای دیگر | مثنوی. عربی |
ناشر | دانشگاه تهران |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | [--13] 1354-1339ش. |
چاپ | چاپ یکم |
موضوع | شعر فارسی - قرن 7ق. - ترجمه شده به عربی شعر عربی - قرن 14 - ترجمه شده از فارسی |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 6 |
کد کنگره | /م8ج9 / 5300 PIR |
جواهر الآثار فی ترجمه مثنوی مولانا خداوندگار محمد جلالالدین البلخی الرومی شعرا اثر عبدالعزیز صاحب الجواهر ترجمه عربی مثنوی معنوی مولوی رومی است.
مترجم، ترجمه خود را بیبدیل و عاری از هرگونه خطا و اشتباه دانسته و در ابتدای کتاب، به این موضوع، چنین اشاره نموده است: «دانشمندانی که در بررسی همگی ترجمه ابیات این نسخه از اصل بتوانند یک خطا در درک و تأمین معنی بیابند، بازهم آنرا خدمتی سترک به کتاب پراعجاز مولانا پندارند و پاداش آن همان توفیق ایزدی است و بس زیرا که یافتن همین یک خطا در این ترجمه بیمانند، بسا شگفت پدید میآید»[۱].
وی معتقد است دشواری و آداب خاص ترجمه مثنوی مولانا خود نشان میدهد که هر آینه فرضا در همگی این نه هزار بیت ترجمه دفتر نسخت، اگر صد لغزش اساسی در بیان معنی آفاقی یا انفسی از ابیات آن پدیدار شود، بازهم در میدان مبارزه با انبازان خود، گوی سبقت را ربوده است، چه برسد که در نتیجه کنجکاوی و موشکافی از معنی ظاهری و باطنی هر بیت به کمک سودمندترین شروح و تعالیق صددرصد درست و بی هیچگونه خطا و لغزش آمده است، چه از لحاظ تأمین معنی و چه از لحاظ برگزیدن الفاظ تازی و انسجام و زیبایی نظم و تراوش ذوق شاعرانه و برای اینکه نوعا هر مصراعی به دو مصراع ترجمه شده است و بسا معنی روشنتر و لفظ جذابتر نمایان شده است[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.