علوی کرمانی، سید محمد بن مبارک: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۳۲: خط ۳۲:
    |پس از          =  
    |پس از          =  
    |پیش از        =  
    |پیش از        =  
    |اساتید        = [[نظام‌الدین اولیاء]][[نصیرالدین محمود]][[فریدالدین گنج شکر]]
    |اساتید        = [[نظام‌الدین اولیاء]]{{سخ}}[[نصیرالدین محمود]]{{سخ}}[[فریدالدین گنج شکر]]
    |مشایخ          =
    |مشایخ          =
    |معاصرین        =
    |معاصرین        =

    نسخهٔ ‏۱۹ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۶

    سید محمد بن مبارک علوی کرمانی
    NUR20769.jpg
    نام کاملسید محمد بن نورالدین مبارک علوی کرمانی
    نام پدرمبارک
    محل تولدهند
    محل زندگیFlag of India.svg هندوستان
    رحلت770ق
    پیشهنویسنده، عارف، از مشایخ سلسله چشتی
    اطلاعات علمی
    اساتیدنظام‌الدین اولیاء
    نصیرالدین محمود
    فریدالدین گنج شکر
    برخی آثارسير الأولياء في محبة الحق جل و علاء

    سید محمد بن نورالدین مبارک علوی کرمانی (متوفای 770ق)، عارف، نویسنده، معروف به میرخرد، از مشایخ سلسله چشتی

    ولادت

    نام وی محمد و ملقب به میرخورد یا امیرخورد بود. او فرزند مبارک بن محمد بن محمود بود و نوادهٔ سید محمد بن محمود علوی از دانشمندان بزرگ و سادات بود که در خاندانی معروف و متنفذ در هند متولد شد. اصل او از کرمان بوده است.[۱]

    تحصیلات

    میرخورد در دوران کودکی با شیخ نظام‌الدین اولیاء بیعت طریقت کرد.و در مجالس و محافل وی شرکت می‌جست. تا این‌که به مقام خلافت او رسید. از نقطه نظر آموزش روحانی و تربیت فکری نیز مرهون شیخ نصیرالدین محمود است. پدر و جد میرخورد نیز از نزدیکان و مصاحبان نظام‌الدین اولیاء بودند.

    نخست برای بازرگانی به لاهور آمد. از آنجا به اجودهن رفته به پابوسی فریدالدین گنج شکر(متوفای 664ق) مشرف گشت و از لاهور به ملتان که محل سکونت عمویش سید احمد بود، رفت. در سالهای بعد هر بار که برای تجارت می‌آمد اول به لاهور میرفت و بعد از آن به اجودهن و از آنجا به ملتان عزیمت می‌کرد و در هر شهر مدتی می‌ماند.

    محمد بن محمود در این رفت و آمدها با شیخ فریدالدین آشنا و مأنوس گردید و کارش در این علاقمندی به جایی رسید که تجارت را به‌کلی ترک کرد و به کار و حق مشعول گشت و مرید شیخ گنج شکر گردید. بعد از وفات شیخ، به‌خدمت نظام‌الدین اولیاء رسید و داخل یاران بزرگ او شد.[۲]


    وفات

    وی در 770ق به روزگار فیروزشاه تغلق (752-790ق) درگذشت و در دهلی مدفون گردید.[۳]

    آثار

    سير الأولياء في محبة الحق جل و علاء


    پانويس

    1. ر.ک: نوشاهی، سید عارف، ص7
    2. ر.ک: همان، ص7-8
    3. ر.ک: همان، ص8


    منابع مقاله

    نوشاهی، سیدعارف، پیشگفتار سير الأولياء في محبة الحق جل و علاء، سید محمد بن مبارک علوی کرمانی، اسلام‌آباد پاکستان، مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان، چاپخانه معارف، 1398ق-1978م

    وابسته‌ها