شرح دیوان ابن الفارض: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۵۳: خط ۵۳:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]]
    [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
    [[رده:زبان و ادبیات عربی]]
    [[رده:مقالات تیرماه 01 یقموری]]
    [[رده:مقالات تیرماه 01 یقموری]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]]

    نسخهٔ ‏۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۹

    شرح دیوان ابن الفارض من شرحی الشیخ بدر الدین الحسن بن محمد البورینی و الشیخ عبدالغنی بن اسماعیل النابلسی
    شرح دیوان ابن الفارض
    پدیدآورانغالب، رشید (گردآورنده)

    ابن فارض، عمر بن علی (نویسنده)

    بورینی، حسن بن محمد (شارح)

    نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل (شارح)

    نمری، محمد عبدالکریم (مصحح)
    عنوان‌های دیگردیوان ابن الفارض. شرح
    ناشردار الکتب العلمیة
    مکان نشرلبنان - بیروت
    سال نشر1424ق. = 2003م.
    چاپچاپ یکم
    موضوعابن فارض، عمر بن علی، 576 - 632ق. دیوان - تاریخ و نقد شعر عربی - قرن 7ق.
    زبانعربی
    تعداد جلد2
    کد کنگره
    ‏‎‏/‎‏د‎‏98‎‏ ‎‏غ‎‏2‎‏ / 4244 ‏PJA‎‏

    شرح دیوان ابن الفارض من شرحی الشیخ بدر الدین الحسن بن محمد البورینی و الشیخ عبدالغنی بن اسماعیل النابلسی با عنوان مختصر شرح دیوان ابن فارض، عنوان اثری است 2 جلدی به زبان عربی که با کوشش رشید بن غالب لبنانی گردآوری شده است.

    قصاید شیخ عارف شرف‌الدین ابوحفص عمر بن فارض از قصاید شیرینی است که حاوی الفاظ و معانی شریفی در محبت الهی و تقرب به اوست؛ شارحان و محققان در گذر زمانها در شرح دقایق و بیان معانی این قصاید کوشیده‌اند. ابن فارض نوه‌ای دارد به نام علی که قصاید او را در دیوانی جمع کرد که همان دیوان معروف موجودی است که در دسترس همگان قرار دارد.

    جمعی از علما به شرح این دیوان اهتمام داشته‌اند و از اهم این شروح، شرح شیخ حسن بورینی و شرح شیخ عبدالغنی نابلسی است. مرحوم رشید غالب لبنانی این دو شرح را در یک کتاب جمع کرده است که همین کتاب حاضر باشد. رشید غالب در مقدمه‌اش بر کتاب متذکر می‌شود که : اولا او شرح بورینی را به صورت کامل ذکر کرده است، سپس به آخر شرح هر بیت، گزیده‌ای از کلام شیخ نابلسی را می‌آورد و قبل از نقل هر چیزی که از کتاب نابلسی نقل می‌کند حرف «ن» و پس از آن «ا ه‍» را قرار می‌دهد. به استثنای دیباچه دیوان و تذییل عینیه و میمیه شیخ علی سبط ناظم که آنها را به صورت کامل از مجموع شیخ نابلسی نقل می‌نماید.[۱]

    پانویس

    1. ر.ک: تقدیمیه کتاب، ج1، ص7

    منبع مقاله

    تقدیمیه کتاب.

    وابسته‌ها