رشف الالحاظ في کشف الالفاظ: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| شابک =964-5996-30-9 | | شابک =964-5996-30-9 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =10246 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور =03389-04599 | | کد پدیدآور =03389-04599 | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:تصوف و عرفان درسازمان‌ها، انجمن‌ها، کنگره‌ها، دائرة‌المعارف‌ها، واژه‌نامه‌ها، مصطلح‌نامه‌ها، مجموعه‌ها، مقاله‌ها...]] | |||
[[رده:مقالات تیر 01 یقموری]] | [[رده:مقالات تیر 01 یقموری]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده تیرماه 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده تیرماه 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]] | ||
نسخهٔ ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۴
| رشف الالحاظ في کشف الالفاظ | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | الفتي تبريزي، حسين بن احمد (نویسنده) مایل هروی، نجیب (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | رشف الالحاظ في کشف الالفاظ: فرهنگ نمادهاي عرفاني در زبان فارسی فرهنگ اصطلاحات استعاري صوفيه |
| ناشر | مولي |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1404ق. = 1362ش. |
| چاپ | چاپ يکم |
| شابک | 964-5996-30-9 |
| موضوع | تصوف - واژه نامه‌ها تصوف - اصطلاحها و تعبيرها |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف7ر5 / 274/3 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رشف الالحاظ فی کشف الالفاظ با عنوان فرعی «فرهنگ اصطلاحات استعاري صوفيه» و عنوان کامل «رشف الالحاظ في کشف الالفاظ: فرهنگ نمادهاي عرفاني در زبان فارسی» اثری است یک جلدی به زبان فارسی از شرف الدين حسين بن الفتي تبريزي با موضوعات تصوف و واژه‌نامه‌ها. نویسنده در این اثر اصطلاحات و تعبیرات صوفیه را در قالب فرهنگ‌لغتی حاوی اصطلاحات استعاری آنان گرد آورده است. اثر با تصحیح و توضیحات نجیب مایل هروی به چاپ رسیده.
واژه‌نامه اصطلاحات صوفیه شامل دو بخش و دو گونه اصطلاحی تواند بود:
الف: واژه‌نامه اصطلاحات غیر استعاری(غیر سمبولیک)
ب: واژه‌نامه اصطالاحات استعاری(سمبولیک)
اصطلاحات غیر استعاری بیشتر در کتب و مؤلفات منثور صوفیه استعمال داشته، و باید که مفاهیم دقیق و سیر تاریخی آنها را از متون معتبر مزبور استخراج و استنباط کرد و اصطلاحات استعاری صوفیه بیشتر در آثار منظوم آنان آمده، و نیز بایسته است که بر اساس همین متون بررسی و تتبع شود.[۱]
پیش از الفتی نیز کتابهای دیگری مانند «اوراد الاحباب و فصوص الآداب» یا «گلشن راز» درباره اصطلاحات صوفیه نگاشته شده است و شرف الدین حسین بن احمد الفتی تبریزی در قرن هشتم، رساله رشف الالحاظ فی کشف الالفاظ را تألیف کرده و تعریف و تفسیر سیصد اصطلاح استعاری صوفیه را به اختصار بیان داشته است.[۲]
نام این کتاب مورد اختلاف نسّاخ و کتّاب بوده است. در نسخه‌های موجود از این رساله، نام آن به صورتهای شرح الالفاظ، اصطلاحات صوفیه، ریف الالحاظ و شرح الالفاظ آمده است ولی در دیباچه نسخه‌های کهن‌تر و در ایضاح المکنون نام این رساله رشف الالحاظ فی کشف الالفاظ ذکر شده است.[۳]
پانویس
منبع مقاله
مقدمه کتاب.