الناسخ والمنسوخ فی القرآن الکریم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
'''الناسخ و المنسوخ في القرآن الكريم،''' اثر [[ابن عربی، محمد بن عبدالله|قاضی ابوبکر بن عربی معافری]]، کتابی است پیرامون موضوع ناسخ و منسوخ در قرآن کریم که با تحقیق [[مدغری، عبدالکبیر علوی|عبدالکبیر علوی مدغری]]، به چاپ رسیده است. | '''الناسخ و المنسوخ في القرآن الكريم،''' اثر [[ابن عربی، محمد بن عبدالله|قاضی ابوبکر بن عربی معافری]]، کتابی است پیرامون موضوع ناسخ و منسوخ در قرآن کریم در دو جلد که با تحقیق [[مدغری، عبدالکبیر علوی|عبدالکبیر علوی مدغری]]، به چاپ رسیده است. | ||
از جمله اموری که باعث اهمیت کتاب شده، آن است که ابن عربی در این اثر، علاوه بر ذکر شروط نسخ، به ذکر مطالبی پرداخته است که می‌توان از آنها، برخی از قواعد و ضوابط نسخ را استخراج نمود. این قواعد، سی مورد می‌باشد که از جمله آنها می‌توان به چند قاعده زیر، اشاره کرد: «کل قول و عمل کان بعد النبی(ص) فإنه لا یجوز أن یکون ناسخا و لو کان إجماعا»، «لا یجوز نسخ حکم من الشریعة بعد استئثار الله بالرسول(ع)»، «لا ینسخ القرآن و السنه الإجماع» و...<ref>متن کتاب، ص225</ref>. | از جمله اموری که باعث اهمیت کتاب شده، آن است که ابن عربی در این اثر، علاوه بر ذکر شروط نسخ، به ذکر مطالبی پرداخته است که می‌توان از آنها، برخی از قواعد و ضوابط نسخ را استخراج نمود. این قواعد، سی مورد می‌باشد که از جمله آنها می‌توان به چند قاعده زیر، اشاره کرد: «کل قول و عمل کان بعد النبی(ص) فإنه لا یجوز أن یکون ناسخا و لو کان إجماعا»، «لا یجوز نسخ حکم من الشریعة بعد استئثار الله بالرسول(ع)»، «لا ینسخ القرآن و السنه الإجماع» و...<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص225</ref>. | ||
از جمله ویژگی‌های کتاب آن است که ابن عربی در آن، مطالبی را به کتب دیگر خویش احاله داده است که عبارتند از: «احکام القرآن»، «انوار الفجر فی مجالس الذکر»، «افعال الصحابه»، «اصول الفقه»، «الاعتقاد»، «الأمد الأقصی فی الأسماء الحسنی و الصفات العلی»، «تحفة الخواطر»، «ترتیب آی القرآن»، «تنبیه الغبی علی مقدار النبی»، «التمحیص»، «السوابق»، «شرح الحدیث»، «شرح المشکلین»، «علم الذکر»، «قانون التأویل»، «کتاب المشکلین»، «کتاب المعجزات»، «مسائل الخلاف»، «ملجئة المتفقهین إلی معرفة غوامض النحویین» و «المقسط». اما منابعی که در این اثر، از آنها بهره برده، اندک می‌باشد. این منابع، عبارتند از «[[جامع البیان فی تفسیر القرآن (تفسیر الطبری)|تفسیر طبر]]<nowiki/>ی»، «[[موطأ الإمام مالک|الموطأ»،]] «[[صحیح البخاری|صحیح بخاری]]»، «[[صحیح مسلم|صحیح مسلم]]» و کتب سنن<ref>همان، ص223- 224</ref>. | از جمله ویژگی‌های کتاب آن است که ابن عربی در آن، مطالبی را به کتب دیگر خویش احاله داده است که عبارتند از: «احکام القرآن»، «انوار الفجر فی مجالس الذکر»، «افعال الصحابه»، «اصول الفقه»، «الاعتقاد»، «الأمد الأقصی فی الأسماء الحسنی و الصفات العلی»، «تحفة الخواطر»، «ترتیب آی القرآن»، «تنبیه الغبی علی مقدار النبی»، «التمحیص»، «السوابق»، «شرح الحدیث»، «شرح المشکلین»، «علم الذکر»، «قانون التأویل»، «کتاب المشکلین»، «کتاب المعجزات»، «مسائل الخلاف»، «ملجئة المتفقهین إلی معرفة غوامض النحویین» و «المقسط». اما منابعی که در این اثر، از آنها بهره برده، اندک می‌باشد. این منابع، عبارتند از «[[جامع البیان فی تفسیر القرآن (تفسیر الطبری)|تفسیر طبر]]<nowiki/>ی»، «[[موطأ الإمام مالک|الموطأ»،]] «[[صحیح البخاری|صحیح بخاری]]»، «[[صحیح مسلم|صحیح مسلم]]» و کتب سنن<ref>ر.ک: همان، ص223-224</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۴
| الناسخ والمنسوخ فی القرآن الکریم | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن عربی، محمد بن عبدالله (نویسنده)
مدغری، عبدالکبیر علوی (محقق) بنت‌الشاطی، عایشه (مقدمه‌نویس) |
| ناشر | مکتبة الثقافة الدینیة |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 1413ق. = 1992م. |
| چاپ | چاپ یکم |
| موضوع | قرآن - ناسخ و منسوخ |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | /الف2 ن2 / 85/2 BP |
الناسخ و المنسوخ في القرآن الكريم، اثر قاضی ابوبکر بن عربی معافری، کتابی است پیرامون موضوع ناسخ و منسوخ در قرآن کریم در دو جلد که با تحقیق عبدالکبیر علوی مدغری، به چاپ رسیده است.
از جمله اموری که باعث اهمیت کتاب شده، آن است که ابن عربی در این اثر، علاوه بر ذکر شروط نسخ، به ذکر مطالبی پرداخته است که می‌توان از آنها، برخی از قواعد و ضوابط نسخ را استخراج نمود. این قواعد، سی مورد می‌باشد که از جمله آنها می‌توان به چند قاعده زیر، اشاره کرد: «کل قول و عمل کان بعد النبی(ص) فإنه لا یجوز أن یکون ناسخا و لو کان إجماعا»، «لا یجوز نسخ حکم من الشریعة بعد استئثار الله بالرسول(ع)»، «لا ینسخ القرآن و السنه الإجماع» و...[۱].
از جمله ویژگی‌های کتاب آن است که ابن عربی در آن، مطالبی را به کتب دیگر خویش احاله داده است که عبارتند از: «احکام القرآن»، «انوار الفجر فی مجالس الذکر»، «افعال الصحابه»، «اصول الفقه»، «الاعتقاد»، «الأمد الأقصی فی الأسماء الحسنی و الصفات العلی»، «تحفة الخواطر»، «ترتیب آی القرآن»، «تنبیه الغبی علی مقدار النبی»، «التمحیص»، «السوابق»، «شرح الحدیث»، «شرح المشکلین»، «علم الذکر»، «قانون التأویل»، «کتاب المشکلین»، «کتاب المعجزات»، «مسائل الخلاف»، «ملجئة المتفقهین إلی معرفة غوامض النحویین» و «المقسط». اما منابعی که در این اثر، از آنها بهره برده، اندک می‌باشد. این منابع، عبارتند از «تفسیر طبری»، «الموطأ»، «صحیح بخاری»، «صحیح مسلم» و کتب سنن[۲].
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.