تفسیر البکري: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Hbaghizadeh@noornet.net صفحهٔ تفسیر البکری را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به تفسیر البکري منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''تفسير البكري،''' اثر ابوالحسن محمد بن محمد بن عبدالرحمن صدیقی بکری (متوفی 952ق) است که با تحقیق احمد فرید مزیدی منتشر شده است. | '''تفسير البكري،''' اثر [[بکری، محمد بن محمد|ابوالحسن محمد بن محمد بن عبدالرحمن صدیقی بکری]] (متوفی 952ق) است که با تحقیق [[مزیدی، احمد فرید|احمد فرید مزیدی]] منتشر شده است. | ||
نویسنده دارای سه کتاب تفسیری بزرگ، متوسط و کوچک می‌باشد که اثر حاضر، تفسیر متوسط اوست که نامی برای آن، یافت نشده و به نام نویسنده آن، یعنی «تفسیر البکری» معروف شده است<ref>مقدمه، ص15</ref>. | نویسنده دارای سه کتاب تفسیری بزرگ، متوسط و کوچک می‌باشد که اثر حاضر، تفسیر متوسط اوست که نامی برای آن، یافت نشده و به نام نویسنده آن، یعنی «تفسیر البکری» معروف شده است<ref>مقدمه، ص15</ref>. | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
این تفسیر در سه جلد، تفسیر تمام سور قرآن را از آغاز تا پایان به‌صورت ترتیبی در خود جای داده است. | این تفسیر در سه جلد، تفسیر تمام سور قرآن را از آغاز تا پایان به‌صورت ترتیبی در خود جای داده است. | ||
بکری در آغاز هر سوره، مکی یا مدنی بودن آن را مشخص می‌کند، گاه از نام یا نام‌های سوره یاد می‌نماید، تعداد آیات آن را بیان کرده و به آیه مورد اختلاف از نظر شمارش اشاره می‌کند، آنگاه آیه‌به‌آیه به توضیح کلمات و عبارات می‌پردازد و در این راه از روایات و نقل قول دیگران بسیار اندک بهره می‌برد، از اختلاف قرائات معمولا با ذکر نام قاریان سخن می‌گوید؛ البته گاه در این‌باره اصطلاحات زبر را به‌کار می‌برد: | [[بکری، محمد بن محمد|بکری]] در آغاز هر سوره، مکی یا مدنی بودن آن را مشخص می‌کند، گاه از نام یا نام‌های سوره یاد می‌نماید، تعداد آیات آن را بیان کرده و به آیه مورد اختلاف از نظر شمارش اشاره می‌کند، آنگاه آیه‌به‌آیه به توضیح کلمات و عبارات می‌پردازد و در این راه از روایات و نقل قول دیگران بسیار اندک بهره می‌برد، از اختلاف قرائات معمولا با ذکر نام قاریان سخن می‌گوید؛ البته گاه در این‌باره اصطلاحات زبر را به‌کار می‌برد: | ||
- بصریین: مقصود وی ابوعمرو و یعقوب است. | - بصریین: مقصود وی ابوعمرو و یعقوب است. | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
- کوفیین: مراد عاصم، حمزه، کسایی و خلف است. | - کوفیین: مراد عاصم، حمزه، کسایی و خلف است. | ||
بکری در توضیح عبارات هر آیه، نه راه درازگویی را در پیش گرفته و نه آن‌چنان موجز و فشرده سخن گفته که خود نیاز به شرح داشته باشد، بلکه راه میانه را برگزیده است. | [[بکری، محمد بن محمد|بکری]] در توضیح عبارات هر آیه، نه راه درازگویی را در پیش گرفته و نه آن‌چنان موجز و فشرده سخن گفته که خود نیاز به شرح داشته باشد، بلکه راه میانه را برگزیده است. | ||
نویسنده گاه خواننده را به کتاب دیگرش به نام «تسهیل السبیل فی فهم معانی التنزیل» حواله می‌دهد؛ البته نام کتاب را ذکر نمی‌کند، بلکه با واژه اصل به آن اشاره می‌نماید<ref>مقدمه مؤلف، ص27</ref>. | نویسنده گاه خواننده را به کتاب دیگرش به نام «تسهیل السبیل فی فهم معانی التنزیل» حواله می‌دهد؛ البته نام کتاب را ذکر نمی‌کند، بلکه با واژه اصل به آن اشاره می‌نماید<ref>مقدمه مؤلف، ص27</ref>. | ||
نسخهٔ ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۵
| تفسیر البکری | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بکری، محمد بن محمد (نویسنده) مزیدی، احمد فرید (محقق) |
| ناشر | دار الکتب العلمية |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| سال نشر | 2010م. |
| چاپ | چاپ يکم |
| زبان | عربي |
| تعداد جلد | 3 |
| کد کنگره | /ب8ت7 / 96/5 BP |
تفسير البكري، اثر ابوالحسن محمد بن محمد بن عبدالرحمن صدیقی بکری (متوفی 952ق) است که با تحقیق احمد فرید مزیدی منتشر شده است.
نویسنده دارای سه کتاب تفسیری بزرگ، متوسط و کوچک می‌باشد که اثر حاضر، تفسیر متوسط اوست که نامی برای آن، یافت نشده و به نام نویسنده آن، یعنی «تفسیر البکری» معروف شده است[۱].
این تفسیر در سه جلد، تفسیر تمام سور قرآن را از آغاز تا پایان به‌صورت ترتیبی در خود جای داده است.
بکری در آغاز هر سوره، مکی یا مدنی بودن آن را مشخص می‌کند، گاه از نام یا نام‌های سوره یاد می‌نماید، تعداد آیات آن را بیان کرده و به آیه مورد اختلاف از نظر شمارش اشاره می‌کند، آنگاه آیه‌به‌آیه به توضیح کلمات و عبارات می‌پردازد و در این راه از روایات و نقل قول دیگران بسیار اندک بهره می‌برد، از اختلاف قرائات معمولا با ذکر نام قاریان سخن می‌گوید؛ البته گاه در این‌باره اصطلاحات زبر را به‌کار می‌برد:
- بصریین: مقصود وی ابوعمرو و یعقوب است.
- مدنیین: مقصود نافع و ابوجعفر است.
- کوفیین: مراد عاصم، حمزه، کسایی و خلف است.
بکری در توضیح عبارات هر آیه، نه راه درازگویی را در پیش گرفته و نه آن‌چنان موجز و فشرده سخن گفته که خود نیاز به شرح داشته باشد، بلکه راه میانه را برگزیده است.
نویسنده گاه خواننده را به کتاب دیگرش به نام «تسهیل السبیل فی فهم معانی التنزیل» حواله می‌دهد؛ البته نام کتاب را ذکر نمی‌کند، بلکه با واژه اصل به آن اشاره می‌نماید[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه‌های کتاب.