دیوان غبار همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - 'فارسي ' به 'فارسی')
     
    خط ۱۰: خط ۱۰:
    | زبان = فارسی
    | زبان = فارسی
    | کد کنگره =‏‎‏/‎‏د‎‏9‎‏ / 7784 ‏PIR‎‏  
    | کد کنگره =‏‎‏/‎‏د‎‏9‎‏ / 7784 ‏PIR‎‏  
    | موضوع =شعر فارسي - قرن 14
    | موضوع =شعر فارسی- قرن 14
    |ناشر  
    |ناشر  
    | ناشر = نشر ما
    | ناشر = نشر ما
    خط ۲۰: خط ۲۰:
    | شابک =
    | شابک =
    | تعداد جلد = یک
    | تعداد جلد = یک
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =13327
    | کتابخوان همراه نور =
    | کتابخوان همراه نور =
    | کد پدیدآور =3465، 59183
    | کد پدیدآور =3465، 59183

    نسخهٔ کنونی تا ‏۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۵

    دیوان غبار همدانی
    دیوان غبار همدانی
    پدیدآورانغبار همدانی، حسین بن رضا (نویسنده) کرمی، احمد (مصحح)
    ناشرنشر ما
    مکان نشرايران - تهران
    سال نشر1362ش.
    چاپاول
    موضوعشعر فارسی- قرن 14
    زبانفارسی
    تعداد جلدیک
    کد کنگره
    ‏‎‏/‎‏د‎‏9‎‏ / 7784 ‏PIR‎‏
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    دیوان غبار همدانی، مجموعه اشعار حسین رضوی همدانی (1265-1322ق)، متخلص به «غبار» است که به کوشش احمد کرمی، در قالب غزل‌ها، مقطعات، دوبیتی‌ها و تک‌بیتی‌ها، گردآوری شده است.

    آنچه باعث اهمیت این دیوان شعر شده، این است که شاعر آن، در زمان خود، در شهر همدان، یکی از اساتید سخن و ارکان شعر بشمار می‌رفته و در سخن‌سنجی و نکته‌پردازی، کم‌نظیر بوده است. وی از‌ شعرای مقل و مجید است؛ یعنی شعر کم گفته، ولی آنچه از او باقی مانده از اشعار برگزیده و منتخب اوست که از هشتصد بیت تجاوز نمی‌کند[۱].

    آنچه از شعر غبار به‌جای مانده، اندکی بیش نیست، ولی همین مایه، بر بلندای طبع و لطافت اندیشه و ذوق سیراب از سرچشمه عشق و عرفان وی گواه است. شعر غبار مثل نسیم صبحگاهی لطیف و مانند ناله جان‌سوز نی، غم‌انگیز است. خواننده صاحبدل و صاحب‌ذوق با مطالعه اشعار غبار، بهتر درمی‌یابد که در قلب پرتپش این شاعر شوریده همدانی، چه می‌گذشته است[۲].

    پانویس

    1. ر.ک: بی‌نام، ص322
    2. مقدمه، ص4

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. بی‌نام، «غبار همدانی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، ارمغان، مرداد و شهریور 1308، دوره دهم، شماره 5 و 6.


    پانویس


    منابع مقاله

    وابسته‌ها