کتاب مبین: ترجمه و تفسیر قرآن کریم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'جعفريان، رسول' به 'جعفریان، رسول') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[کاشاني، نور الدين]] (مترجم) | [[کاشاني، نور الدين]] (مترجم) | ||
[[ | [[جعفريان، رسول]] (مصحح) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربي - فارسي | | زبان = عربي - فارسي | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
'''کتاب مبین: ترجمه و تفسیر قرآن کریم،''' اثر شیخ | '''کتاب مبین: ترجمه و تفسیر قرآن کریم،''' اثر شیخ نورالدین محمد بن مرتضی کاشانی در سال 1120ق بوده که به‌کوشش دکتر [[جعفریان، رسول|رسول جعفریان]]، از سوی مرکز تحقیقات رایانه‌ای حوزه علمیه اصفهان به چاپ رسیده است. | ||
برخی از ویژگی‌های این تفسیر: | برخی از ویژگی‌های این تفسیر: | ||
نسخهٔ ۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۱۱
| کتاب مبين: ترجمه و تفسير قرآن کريم | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | کاشاني، نور الدين (مترجم) جعفريان، رسول (مصحح) |
| ناشر | مرکز تحقيقات رايانه‌اي حوزه علميه اصفهان = مرکز تحقيقات رايانه‌اي حوزه علميه اصفهان |
| مکان نشر | ايران - اصفهان |
| سال نشر | 1393ش |
| چاپ | دوم |
| شابک | 978-600-6146-43-0 |
| زبان | عربي - فارسي |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ک2ک2 / 59/66 BP |
کتاب مبین: ترجمه و تفسیر قرآن کریم، اثر شیخ نورالدین محمد بن مرتضی کاشانی در سال 1120ق بوده که به‌کوشش دکتر رسول جعفریان، از سوی مرکز تحقیقات رایانه‌ای حوزه علمیه اصفهان به چاپ رسیده است.
برخی از ویژگی‌های این تفسیر:
الف) مزجی بودن: به‌این معنا که با تقطیع بخش‌های مختلف آیه به‌صورت منطقی و براساس اصول قرائت و ترجمه آنها در لابلای کلمات قرار گرفته است.
ب) چگونگی ترجمه: این متن علاوه بر ترجمه، به‌گونه‌ای خاص، به تفسیر بسیار مجمل آیاتی که نیازمند اشارت تفسیری بوده، پرداخته است. به‌جای ترجمه تحت‌اللفظی، مفهوم و معنای اصلی را در قالب لغات خود، و لو آن که ترجمه تحت اللفظی نباشد، آورده است. این اثر ترجمه تحت‌اللفظی نیست، و ترجمه آزاد منطبق با آیه هم نمی‌باشد. مترجم بر آن بوده است که مقصود حقیقی را که مراد از آن آیه بوده بیان کند.
ج) چگونگی درج نکات تفسیری در این ترجمه: نخست آن که در شرح آیه، به روایتی استناد و ارائه می‌شود و این موارد تقریباَ همه جا با شروع «مروی است» می‌باشد. دوم، توضیحات تفسیری که ممکن است مضمون روایت هم باشد، اما اولاً به‌آن اشاره نشده و ثانیاً در موارد متعددی، روشن است که محصول فکر آدمی-خودش یا عمویش فیض یا دیگر مفسران- است.
د) عدم تکرار در ترجمه و شرح: اگر مطلبی در دو جای قرآن آمده و در جایی شرح داده شده، حتی با وجود همان اختصار، آن را تکرار نمی‌کند، بلکه فقط اشاره می‌کند که این مطلب در فلان سوره گذشت.
ه) اختلاف قرائت و ترجمه: گاهی هم در این توضیحات به‌خاطر اختلاف قرائت است که در موارد بسیار ضروری و طبعاً اندک، تفاوت معنای آیه در اختلاف قرائت، ملاحظه شده است.
و) موارد دو تفسيری: مترجم سعی می‌کند باب احتمالات را در تفسیر آیات باز نکند، اما همیشه این احتمال وجود دارد که مراد از یک آیه روشن نباشد و بنابراین به صورت تردید ابراز شده و پای دو احتمال در میان آمده است؛ که مترجم بوسیله‌ی «یا» بیان کرده است و این اقدام هم با رعایت کمال اختصار صورت گرفته است.
ز) ترجمه فاقد مطالب اضافی: مترجم به کار ترجمه - تفسیر در همان حد خود وفادار مانده و هیچ‌گونه بحث اضافی در این ترجمه نیاورده است.[۱]