شرح الأربعین (قاضی سعید قمی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'سـ' به 'س') |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
'''شرح الاربعین''' یا «الاربعون حدیثاً» نوشته قاضی سعید قمی (درگذشته 1107ق)، به شیوه چهل حدیث نگاری در تفسیر و تأویل احادیث اهل بیت(ع) به رشته تحریر درآمده است. شرح هر حدیث را می‌توان رساله مستقلی دانست. این اثر با تصحیح و توضیحات نجفقلی حبیبی منتشر شده است. | '''شرح الاربعین''' یا «الاربعون حدیثاً» نوشته قاضی سعید قمی (درگذشته 1107ق)، به شیوه چهل حدیث نگاری در تفسیر و تأویل احادیث اهل بیت(ع) به رشته تحریر درآمده است. شرح هر حدیث را می‌توان رساله مستقلی دانست. این اثر با تصحیح و توضیحات نجفقلی حبیبی منتشر شده است. | ||
شرح الاربعین، مشتمل است بر یک مقدمه و شرح بیست‌وسه حدیث، که البته تعداد احادیث چنانکه در فهرست متن مصحّح نیز آمده بیست‌‌وهفت حدیث ضبط شـده | شرح الاربعین، مشتمل است بر یک مقدمه و شرح بیست‌وسه حدیث، که البته تعداد احادیث چنانکه در فهرست متن مصحّح نیز آمده بیست‌‌وهفت حدیث ضبط شـده است، اما در ترتیب احادیث شماره‌های نوزده تا بیست‌ودو از شرح افتاده است. به هـر تقدیر آنچه در دست است شرح بیست‌وسه حدیث است که قاضی سعید قمی در شرح هر یک به تناسب مقام به بحث‌های ادبی، عرفانی و فلسفی درباره آن پرداخته و در انجام آن نظر به احادیث دیـگر غـیر آنـچه در این اثر ضبط شده و اقـوال عـارفان و حـکیمان داشته است. وی مباحث خود را چنانکه شایسته دانسته است، تحت عناوین فرعی متنوعی از قبیل «اشارة»، «هدایة»، «ارشاد»، «اشراق»، «تنویر» و «تتمیم اشراقی» به ترتیب درآورده است. این شیوه را شاید بـتوان نـاشی از ذوق عرفانی و گرایشات اشراقی وی دانست.<ref>ر.ک: فنا، فاطمه، ص21</ref> ظاهراً او در نگارش این اثر کتاب دیگرش شرح توحید را مد نظر داشته و به آن ارجاع داده و بالعکس.<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص34</ref> | ||
این کتاب همان‌طور که مصحح محترم در مقدمه خود یاد می‌کند، با عناوین «الاربعون حدیثا»، «شرح اربعین»، «اربعین قـاضی | این کتاب همان‌طور که مصحح محترم در مقدمه خود یاد می‌کند، با عناوین «الاربعون حدیثا»، «شرح اربعین»، «اربعین قـاضی سعید» در منابع نامی از آن برده شده است.<ref>ر.ک: فنا، فاطمه، ص21</ref> | ||
انگیزه | انگیزه اساسی قاضی سعید قمی را در تألیف شرح الاربعین شاید بتوان همان جوهره اندیشه وی یعنی الهـیات تنزیهی دانست، چه این‌که او مقتضای مضامین احادیث و روایات را در جهت تأیید اندیشه‌هایی از ایندست می‌دانست، و بـا تمسک به احادیث و اخـبار بـه بیان آراء خود و تقویت و تأیید آنها می‌پرداخت. .<ref>ر.ک: همان، ص21-20</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
نسخهٔ ۷ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۲۱
| شرح الأربعین | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | قاضی سعید قمی، محمد سعید بن محمد مفید (نویسنده) حبیبی، نجفقلی (محقق) |
| ناشر | میراث مکتوب |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1421ق. = 2000م. = 1379ش |
| چاپ | یکم |
| شابک | 964-6781-34-9 |
| موضوع | اربعينات - قرن 11ق. احاديث شيعه - قرن 11ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ق2الف4 / 143 BP |
شرح الاربعین یا «الاربعون حدیثاً» نوشته قاضی سعید قمی (درگذشته 1107ق)، به شیوه چهل حدیث نگاری در تفسیر و تأویل احادیث اهل بیت(ع) به رشته تحریر درآمده است. شرح هر حدیث را می‌توان رساله مستقلی دانست. این اثر با تصحیح و توضیحات نجفقلی حبیبی منتشر شده است.
شرح الاربعین، مشتمل است بر یک مقدمه و شرح بیست‌وسه حدیث، که البته تعداد احادیث چنانکه در فهرست متن مصحّح نیز آمده بیست‌‌وهفت حدیث ضبط شـده است، اما در ترتیب احادیث شماره‌های نوزده تا بیست‌ودو از شرح افتاده است. به هـر تقدیر آنچه در دست است شرح بیست‌وسه حدیث است که قاضی سعید قمی در شرح هر یک به تناسب مقام به بحث‌های ادبی، عرفانی و فلسفی درباره آن پرداخته و در انجام آن نظر به احادیث دیـگر غـیر آنـچه در این اثر ضبط شده و اقـوال عـارفان و حـکیمان داشته است. وی مباحث خود را چنانکه شایسته دانسته است، تحت عناوین فرعی متنوعی از قبیل «اشارة»، «هدایة»، «ارشاد»، «اشراق»، «تنویر» و «تتمیم اشراقی» به ترتیب درآورده است. این شیوه را شاید بـتوان نـاشی از ذوق عرفانی و گرایشات اشراقی وی دانست.[۱] ظاهراً او در نگارش این اثر کتاب دیگرش شرح توحید را مد نظر داشته و به آن ارجاع داده و بالعکس.[۲]
این کتاب همان‌طور که مصحح محترم در مقدمه خود یاد می‌کند، با عناوین «الاربعون حدیثا»، «شرح اربعین»، «اربعین قـاضی سعید» در منابع نامی از آن برده شده است.[۳]
انگیزه اساسی قاضی سعید قمی را در تألیف شرح الاربعین شاید بتوان همان جوهره اندیشه وی یعنی الهـیات تنزیهی دانست، چه این‌که او مقتضای مضامین احادیث و روایات را در جهت تأیید اندیشه‌هایی از ایندست می‌دانست، و بـا تمسک به احادیث و اخـبار بـه بیان آراء خود و تقویت و تأیید آنها می‌پرداخت. .[۴]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.