دیوان شوکت بخاری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
'''دیوان شوکت بخاری،''' مجموعه اشعار [[شوکت بخاری|خواجه محمد بن اسحاق بخاری]] (1111ق) مشهور به شوکت، شاعر سبک هندی اوایل قرن دوازدهم است. این اثر با پیشگفتار و تصحیح [[شمیسا، سیروس|سیروس شمیسا]] منتشر شده است. | '''دیوان شوکت بخاری،''' مجموعه اشعار [[شوکت بخاری|خواجه محمد بن اسحاق بخاری]] (1111ق) مشهور به شوکت، شاعر سبک هندی اوایل قرن دوازدهم است. این اثر با پیشگفتار و تصحیح [[شمیسا، سیروس|سیروس شمیسا]] منتشر شده است. | ||
کتاب از پیشگفتاری قریب به سی صفحه برخوردار است و پس از آن غزلیات (به‌ترتیب حروف الفبا)، رباعیات و قصاید ذکر شده است. بیشتر اشعار [[شوکت بخاری، محمد اسحاق|شوکت]] غزل است. حدود بیست رباعی و ده قصیده هم دارد و در یکی از نسخ هم قطعه‌ای از او آمده است. ظاهراً شوکت خود از دیوانش انتخاب کرده و از بسیاری از غزلیات خود فقط یک یا دو بیت را آورده است. شاعری [[شوکت بخاری، محمد اسحاق|شوکت]] مبتنی بر همین ابیات منفرد و در نهایت غزلیات اوست و قصاید مدحی و مذهبی او تعریفی ندارد<ref>ر.ک: پیشگفتار، | کتاب از پیشگفتاری قریب به سی صفحه برخوردار است و پس از آن غزلیات (به‌ترتیب حروف الفبا)، رباعیات و قصاید ذکر شده است. بیشتر اشعار [[شوکت بخاری، محمد اسحاق|شوکت]] غزل است. حدود بیست رباعی و ده قصیده هم دارد و در یکی از نسخ هم قطعه‌ای از او آمده است. ظاهراً شوکت خود از دیوانش انتخاب کرده و از بسیاری از غزلیات خود فقط یک یا دو بیت را آورده است. شاعری [[شوکت بخاری، محمد اسحاق|شوکت]] مبتنی بر همین ابیات منفرد و در نهایت غزلیات اوست و قصاید مدحی و مذهبی او تعریفی ندارد<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص21</ref>. | ||
بزرگ‌ترین عیب شعر شوکت تکرار قافیه است که به حد افراط رسیده است. تکرار قافیه از فخامت شعر می‌کاهد و در تاریخ شعر فارسی تجربه‌ای ناموفق است. زیبایی شعر او بیشتر در موسیقی آن است، اوزان مطبوع، تتابع گوش‌نواز اضافات، ردیف‌های زیبا، قافیه و ردیف را گاهی به‌صورت جمع می‌آورد که به موسیقی کلام می‌افزاید. شعر او را می‌توان به‌صورت آواز زمزمه کرد و مفتون موسیقی آن شد<ref>ر.ک: همان، | بزرگ‌ترین عیب شعر شوکت تکرار قافیه است که به حد افراط رسیده است. تکرار قافیه از فخامت شعر می‌کاهد و در تاریخ شعر فارسی تجربه‌ای ناموفق است. زیبایی شعر او بیشتر در موسیقی آن است، اوزان مطبوع، تتابع گوش‌نواز اضافات، ردیف‌های زیبا، قافیه و ردیف را گاهی به‌صورت جمع می‌آورد که به موسیقی کلام می‌افزاید. شعر او را می‌توان به‌صورت آواز زمزمه کرد و مفتون موسیقی آن شد<ref>ر.ک: همان، ص24</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
پیشگفتار | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
نسخهٔ ۷ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۹
| دیوان شوکت بخاری | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شوکت بخاری، محمد اسحاق (نویسنده) شمیسا، سیروس (محقق) |
| ناشر | فردوس |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1382ش. |
| چاپ | اول |
| شابک | 964-320-200-3 |
| موضوع | شعر فارسي - قرن 11ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /د9 / 6336 PIR |
دیوان شوکت بخاری، مجموعه اشعار خواجه محمد بن اسحاق بخاری (1111ق) مشهور به شوکت، شاعر سبک هندی اوایل قرن دوازدهم است. این اثر با پیشگفتار و تصحیح سیروس شمیسا منتشر شده است.
کتاب از پیشگفتاری قریب به سی صفحه برخوردار است و پس از آن غزلیات (به‌ترتیب حروف الفبا)، رباعیات و قصاید ذکر شده است. بیشتر اشعار شوکت غزل است. حدود بیست رباعی و ده قصیده هم دارد و در یکی از نسخ هم قطعه‌ای از او آمده است. ظاهراً شوکت خود از دیوانش انتخاب کرده و از بسیاری از غزلیات خود فقط یک یا دو بیت را آورده است. شاعری شوکت مبتنی بر همین ابیات منفرد و در نهایت غزلیات اوست و قصاید مدحی و مذهبی او تعریفی ندارد[۱].
بزرگ‌ترین عیب شعر شوکت تکرار قافیه است که به حد افراط رسیده است. تکرار قافیه از فخامت شعر می‌کاهد و در تاریخ شعر فارسی تجربه‌ای ناموفق است. زیبایی شعر او بیشتر در موسیقی آن است، اوزان مطبوع، تتابع گوش‌نواز اضافات، ردیف‌های زیبا، قافیه و ردیف را گاهی به‌صورت جمع می‌آورد که به موسیقی کلام می‌افزاید. شعر او را می‌توان به‌صورت آواز زمزمه کرد و مفتون موسیقی آن شد[۲].
پانویس
منابع مقاله
پیشگفتار