دیوان سید حسن غزنوی ملقب به اشرف: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷: خط ۲۷:
   
   


'''دیوان سید حسن غزنوی ملقب به اشرف،''' مجموعه اشعار [[سید حسن غزنوی|سید حسن غزنوی،]] ملقب به اشرف، از شاعران بلندپایه زبان و ادب فارسی در سده ششم هجری و از هم‌عصران [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی غزنوی]]، [[عثمان مختاری]] و [[ابوالمعالی نصرالله بن محمد بن عبدالحمید]] مترجم [[کلیه و دمنه]] است که با تصحیح [[تقی مدرس رضوی]] به چاپ رسیده است.
'''دیوان سید حسن غزنوی ملقب به اشرف،''' مجموعه اشعار [[سید حسن غزنوی|سید حسن غزنوی،]] ملقب به اشرف، از شاعران بلندپایه زبان و ادب فارسی در سده ششم هجری و از هم‌عصران [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی غزنوی]]، [[عثمان مختاری]] و [[ابوالمعالی نصرالله بن محمد بن عبدالحمید]] مترجم [[کلیه و دمنه]] است که با تصحیح [[تقی مدرس رضوی]] به چاپ رسیده است.


اهمیت کتاب به آن است که شاعر آن، در عصر خود بسیار معروف بوده و آوازه شعر و شاعری او، به همه جا و همه کس رسیده و در شعر، مقام بلند و ارجمندی داشته و در سبک کلام و شیرینی زبان و فصاحت لفظ و بلاغت معنی، یکی از اساتید فن بشمار می‌رفته و خود او هم به بلندی اشعار و قوت طبع و سخنوری خویش در نظم فارسی و عربی، معتقد و به پایه و مرتبه خود در علم و حکمت فخر می‌کرده و در قصیده فخریه خود از آن یاد کرده است.
اهمیت کتاب به آن است که شاعر آن، در عصر خود بسیار معروف بوده و آوازه شعر و شاعری او، به همه جا و همه کس رسیده و در شعر، مقام بلند و ارجمندی داشته و در سبک کلام و شیرینی زبان و فصاحت لفظ و بلاغت معنی، یکی از اساتید فن بشمار می‌رفته و خود او هم به بلندی اشعار و قوت طبع و سخنوری خویش در نظم فارسی و عربی، معتقد و به پایه و مرتبه خود در علم و حکمت فخر می‌کرده و در قصیده فخریه خود از آن یاد کرده است.


ویژگی این دیوان آن است که شاعر در تمام فنون سخن، از نسیب و حکمت و اعتذار و انذار و رثا و مخصوصا فخر و همچنین در قصیده و غزل و ترجیع، دست داشته و در همه آنها، شعر گفته و از عهده آنها به‌خوبی برآمده است و بااین‌حال که وی از اساتید فن و در شعر و شاعری، خود دارای سبک مخصوص می‌باشد، در ابتدا پیرو جمعی از شعرای زمان خود بوده و بر روش آنان شعر گفته و سبک آنان را تقلید کرده است و باآنکه در مقام مفاخرت و مباهات، خود را از معاصرین برتر می‌داند و خویشتن را بر آنان ترجیح می‌نهد، مسلم است که از گفته آنها متأثر و به طرز خیال و فکر ایشان، پرورش یافته است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص395- 396</ref>.
ویژگی این دیوان آن است که شاعر در تمام فنون سخن، از نسیب و حکمت و اعتذار و انذار و رثا و مخصوصا فخر و همچنین در قصیده و غزل و ترجیع، دست داشته و در همه آنها، شعر گفته و از عهده آنها به‌خوبی برآمده است و بااین‌حال که وی از اساتید فن و در شعر و شاعری، خود دارای سبک مخصوص می‌باشد، در ابتدا پیرو جمعی از شعرای زمان خود بوده و بر روش آنان شعر گفته و سبک آنان را تقلید کرده است و باآنکه در مقام مفاخرت و مباهات، خود را از معاصرین برتر می‌داند و خویشتن را بر آنان ترجیح می‌نهد، مسلم است که از گفته آنها متأثر و به طرز خیال و فکر ایشان، پرورش یافته است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص395- 396</ref>.


==پانویس ==
==پانویس ==
خط ۴۷: خط ۴۷:
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:مقالات اردیبهشت 01 مکرمی]]
[[رده:مقالات اردیبهشت 01 مکرمی]]
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
[[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]]
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
۶۱٬۱۸۹

ویرایش