دیوان خاقانی شروانی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | [[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]] |
نسخهٔ ۲ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۲۳
دیوان خاقانی شروانی | |
---|---|
پدیدآوران | خاقانی، بدیل بن علی (نویسنده) کزازی، جلال الدین (مصحح) |
ناشر | نشر مرکز |
مکان نشر | ايران - تهران |
سال نشر | 1375ش. |
چاپ | اول |
شابک | 964-305-238-9 |
موضوع | شعر فارسي - قرن 6ق. خاقاني، بديل بن علي، 520 - 595ق. ديوان - واژه نامهها |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 2 |
کد کنگره | 1375 / 4878 PIR |
دیوان خاقانی شروانی مجموعه اشعار قصیدهسرای بزرگ افضلالدین بدیل بن علی خاقانی شروانی متخلص به خاقانی (درگذشته 595ق) است. این اثر با مقدمه و ویرایش میرجلال الدین کزازی در دو جلد منتشر شده است. جلد اول کتاب مشتمل بر چکامهها و ترکیببندها و جلد دوم مشتمل بر غزلها، قطعهها، چارانهها و سرودههای عربی است.
خاقانی شاعر قصیدهسرا و مداح است، ولی نه بهمفهوم معمولی آن. او ناظم نیست بلکه شاعر واقعی با شخصیت معنوی ممتاز و یکی از پرنبوغترین سرایندگان است. اشعار او در ظاهر در کمال بغرنجی و پیچیدگی است. اشکال اشعارش زائیده اندیشه دانشمندی است که از خواننده همپایگی علمی میطلبد. این سبک در قصاید وی نیز مانند اشعاری که مبین شور و حال و احساسات اوست مانند مراثی در مرگ فرزند و زوجه و یا قصیده در کشتهشدن دانشمندی در ترکتازی غزان، در قصیده پرحال ایوان مدائن و اشعاری که در آنها در تنهایی و از بیوفایی روزگار و زندان نالیده دیده میشود. توصیفهای او از طبیعت مخصوصاً از طلوع و غروب آفتاب باشکوه قفقاز زادگاه شاعر کمنظیر است.[۱]. دیوان خاقانی سرشار است از نکات خاص مسیحیت که با افکار و عبارات ویژه اسلام بهم میآمیزد. در دیوان او حتی متون و... مسیحیت نیز نقل گردیده است.[۲].
میرجلال الدین کزازی دیوان را بر پایه دو متن ویراسته دکتر سجادی و عبدالرسولی ویرایش مجدد کرده است.[۳].
پانویس
منابع مقاله
- دیباچه و متن کتاب.
- یان ریپکا؛ «خاقانی شروانی»، زبان و ادب فارسی، بهار 1342، شماره 65، ص 101 تا 111.