رأي الحاذق في رواية حريز عن الصادق(عليه‌السلام): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (+رده) |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =36117 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور =13918 | | کد پدیدآور =13918 | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
[[رده:مباحث خاص علم الحدیث]] | [[رده:مباحث خاص علم الحدیث]] | ||
[[رده:دی (1400)]] | [[رده:دی (1400)]] | ||
[[رده:امام صادق(ع)]] | |||
نسخهٔ ۲۶ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۲۹
| رأي الحاذق في رواية حريز عن الصادق(عليه‌السلام) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابوالحسن، علی (نویسنده) |
| ناشر | دار المحجة البيضاء |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| سال نشر | [--13] |
| چاپ | چاپ اول |
| زبان | عربي |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ح5ر2 / 114 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رأي الحاذق في رواية حريز عن الصادق(ع)، اثر سید علی حسین ابوالحسن، رساله‌ای است کوتاه و مختصر پیرامون روایت حریز بن عبدالله از امام صادق(ع). حریز بن عبداللّه سجستانی، فقیه و محدث امامی قرن دوم و اولین فقیه شیعی سیستانی در اسلام است که شیخ طوسی در رجال، وی را در ردیف مصنفان بزرگ شیعه به حساب آورده است.
ساختار
کتاب، فاقد مقدمه بوده و مطالب بدون تبویب و فصل‌بندی خاصی، ارائه شده است.
منابع کتاب
نویسنده در نگارش رساله حاضر، از کتب فراوانی استفاده کرده است که از جمله آنها، عبارتند از: «الاستبصار»، «الإمامة و التبصرة»، «اختيار معرفة الرجال»، «أمالي الصدوق»، «أمالي الطوسي» و «بصائر الدرجات»[۱].
گزارش محتوا
نویسنده در ابتدای کتاب، به این موضوع اشاره دارد که در خلال بررسی شرح حال و زندگی‌نامه حزیر بن عبدالله و عبدالله بن مسکان، به روایتی در رجال کشی، به سند صحیح از محمد بن مسعود از محمد بن نصیر از محمد بن عیسی برخورد نموده است که در آن، یونس بن عبدالرحمن ادعا دارد حریز بن عبدالله جز یک حدیث یا دو حدیث، از امام صادق(ع) روایت نکرده است. متن روایت چنین است: «لم يسمع حريز بن عبدالله من أبي‌عبدالله(ع) إلا حديثا أو حديثين وكذلك عبدالله بن مسكان لم يسمع إلا حديثه من أدرك المشعر فقد أدرك الحج و كان من أروی أصحاب أبي‌عبدالله(ع)»[۲].
وی در ادامه، با ذکر اقوال بزرگانی همچون محقق صاحب معالم در «المنتقی»[۳]، آیت‌الله خویی[۴] و آیت‌الله سیستانی[۵] پیرامون مطلب یادشده، به تحلیل، بررسی و نقد آن پرداخته و به روایاتی از حریز بن عبدالله و عبدالله بن مسکان، که در کتب بزرگانی همچون کلینی، شیخ صدوق، به طرق مختلف روایت شده، اشاره نموده است.
وضعیت کتاب
کتاب، فاقد فهرست مطالب بوده و فهرست منابع مورد استفاده مؤلف، در انتهای آن آمده و در پاورقی‌ها، به ذکر منابع پرداخته شده است[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.