علوی، سید عادل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (رده‌افزایی) |
|||
| خط ۱۳۳: | خط ۱۳۳: | ||
[[رده:درگذشتگان ۱۴۰۰]] | [[رده:درگذشتگان ۱۴۰۰]] | ||
[[رده:فروردین(1401)]] | [[رده:فروردین(1401)]] | ||
[[رده:نویسندگان]] | |||
نسخهٔ ۱۶ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۱۶
| نام | علوی، عادل |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | آیت‌الله علوی |
| متولد | 6 رمضان در سال 1375ق |
| محل تولد | کاظمین |
| رحلت | ۱6 مرداد ۱۴۰۰ش |
| اساتید | مرعشى نجفى |
| برخی آثار | أحکام السرقة علی ضوء القرآن و السنة |
| کد مؤلف | AUTHORCODE08142AUTHORCODE |
سيد عادل علوى (1333-1400ش)، معروف به لاجوردی، فقیه، مدرس، مؤلف
ولادت
در ششم ماه مبارک رمضان در سال 1375ق برابر با ۱۹۵۵م، در شهر كاظمين چشم به جهان گشود.
با ۳۸ واسطه، نسب شریف ایشان به عبدالله باهر، برادر امام باقر علیه‌السّلام فرزند امام زین العابدین علی بن الحسین علیهماالسلام می‌رسد که مادرشان حضرت فاطمه دختر امام حسن مجتبی علیه‌السّلام می‌باشد. پدر او علامه آیت‌الله سید علی بن الحسین علوی، از علمای کاظمین و نجف و بغداد است.[۱]
تحصیلات
تحصيلات مقدماتى را در زادگاه خود در مدرسه «الاخوة الايرانية» طى نمود و سپس به همراه خانواده به نجف اشرف عزيمت نمود. وى، در سال 1387ق، تحصيلات حوزوى خود را در نجف اشرف و به اشارت پدر بزرگوار و در محضر ايشان آغاز نموده و مدتى هم در بغداد بودند و در همان سال‌هاى اول طلبگى عباى عزت به دوش كشيده و در سلك طلاب علوم دينى درآمدند.
وى، در جريان مهاجرت اجبارى ايرانيان مقيم عراق، به ايران آمدند و در شهر مقدس قم و در مدارس آیت‌الله گلپايگانى، فيضيه، حاج ملا صادق، خان و علوى به ادامه تحصيل همت گماشتند و در محضر بزرگانى چون سيد جواد طالقانى، محمدتقى ستوده، آیت‌الله انصارى شيرازى و آيات عظام مرعشى نجفى، فاضل لنكرانى و ميرزا جواد تبريزى به تحصيل خارج فقه و اصول پرداخت.
ایشان به شهادت بزرگان به مرتبه اجتهاد نائل گشت و با پایان نامه خود تحت عنوان «زبدة الافکار فی نجاسة او طهارة الکفار» مدرک دکترا را در رشته شریعت اسلامی دریافت نمود.
هم‌چنين از آيات عظام مرعشى نجفى، شيرازى، اخوان مرعشى، گلپايگانى، واعظى، شاهرودى، دهسرخى، اراكى، فاضل، مكارم شيرازى و لنگرودى اجازه روايت دريافت نمود.
فعالیت‌ها
ايشان، در امر تدريس نيز بسيار موفق بوده و در همه سطوح حوزه به تعليم و تربيت شاگردانى از اكثر كشورهاى اسلامى و مسلمانان ساير كشورها اشتغال داشته است.
ایشان خدمات فرهنگی و اجتماعی فراوانی دارد از جمله: راه اندازی درمانگاه خیریه امام سجاد علیه‌السّلام ، مؤسسه عمومی تبلغی- ارشادی اسلامی، مدرسه دینی امامین جوادین (علیهما السلام) در قم مقدس، جامعه علما و خطبا در کاظمین و بغداد، کتابخانه‌های عمومی، حسینیه‌ها مانند: حسینیه امامین جوادین (علیهما السلام) در مشهد مقدس، حسینیه امامین کاظمین (علیهما السلام) در قم، حسینیه کاظمینی‌ها در تهران، حسینیه ام البنین در قرچک، حسینیه کاظمینی‌ها در اهواز و کاشان، و…
ایشان علاوه بر مقالاتی که در نشریات و مجلات نگاشته، تالیفات فراوان و مفیدی را در زمینه‌های گوناگون بر جای گذاشته است.[۲]
وفات
ایشان در ۱6 مرداد ۱۴۰۰ش بر اثر کرونا درگذشت.[۳] و پس از اقامه نماز توسط آیت‌الله حسینی بوشهری در حرم مطهر حضرت معصومه سلام‌الله علیها به خاک سپرده شد.[۴]
آثار
تعداد تأليفات او به بيش از 160 اثر مى‌رسد كه برخى از آنها عبارتند از:
- اعراب سورة الحمد؛
- الاسلام و علم النفس؛
- الاصل حبنا اهل‌البيت؛
- الاقوال المختارة فى احكام الطهارة؛
- الامثال فى القرآن الكريم؛
- الجرائم و الانحرافات الجنسية؛
- الخصائص الفاطمية فى رحاب الروايات؛
- الدروس الفقهية فى شرح الروضة البهية؛
- السياسة اصولها و منهاجه؛
- الشعب يسأل؛
- العقل و العقلاء؛
- العمرة المفردة فى سطور؛
- القول الحميد فى شرح التجريد؛
- بداية الفكر فى شرح الباب الحادى عشر؛
- تسهيل الوصول الى شرح كفاية الاصول؛
- تقريرات اصول الجواد؛
- تقريرات اصول الفاضل؛
- تقريرات كتاب الطهارة؛
- تقريرات كتاب القضاء؛
- دروس الهداية فى علم الدراية؛
- روضة الطالب فى شرح بيع المكاسب؛
- زبدة الاسرار؛
- سؤال و جواب؛
و...
پانويس