أدب الكتاب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
# فرهنگ و آثار ایرانى- اسلامى | # فرهنگ و آثار ایرانى- اسلامى | ||
# متن و مقدمه کتاب | # متن و مقدمه کتاب | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[أدب الكاتب]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (مصری، قبطی، سامی، آشوری، سومری، عبری، آرامی، سریانی، عربی، حبشی)]] | [[رده:زبان و ادبیات شرقی (مصری، قبطی، سامی، آشوری، سومری، عبری، آرامی، سریانی، عربی، حبشی)]] | ||
[[رده:بهمن (1400)]] | [[رده:بهمن (1400)]] | ||
نسخهٔ ۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۵۵
| أدب الكتاب | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | اثری، محمد بهجه (مصحح)
صولی، محمد بن یحیی (نویسنده) آلوسی، محمود شکری (محقق) |
| ناشر | المکتبة العلمیة |
| مکان نشر | بغداد - عراق |
| سال نشر | 1341 ق |
| چاپ | 1 |
| موضوع | زبان عربی - فن نگارش
شعر عربی - مجموعه‌ها صولی، محمد بن یحیی، - 335؟ق. - سرگذشت‌نامه نثر عربی - مجموعه‌ها نویسندگی |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PJ 6123 /ص9الف4 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
أدب الكتاب به زبان عربى، در آداب کتابت از ابوبكر محمد بن يحيى صولى (متوفای 335 یا 336ق)، مورخ و اديب عرب از كاتبان و نویسندگان چيره دست عصر عباسى بود.
ساختار
مشتمل بر سه جزء است. جزء اول در فضل کتابت[۱] كه از برترى قلم و فضايل نویسندگى در آن ياد شده است. آن چه در این جزء آمده، به ویژه مطالب مربوط به سابقه کتابت كه از برترى قلم و فضايل نویسندگى در آن ياد شده است. جزء دوم به لوازم کتابت[۲] اختصاص يافته و در بیان فرهنگ نویسندگی در عهد مؤلف است؛ مسائل مالی دیوان[۳] و انواع مالیات‌ها، بخش‌های پایانی کتاب نیز به حروف و واژه‌های تصحیح‌پذیر اختصاص دارد.
گزارش محتوا
از آنجا كه در دربار عباسى دبيرى اعتبار و اهمیت يافت، به همت خود كاتبان و اديبان، نوعى فرهنگ خاص برای تربيت كاتبان و تعليم اصول نویسندگى پديد آمد و رواج گرفت. ابن قتيبه با تألیف ادب الكاتب از پيشگامان تكوین این فرهنگ است. با این اثر صولى، كه آن را ادب الكاتب نيز خوانده‌اند، با همه اختصار در مقايسه با اثر ابن قتيبه، از جهاتى حايز مزايايى به نظر مى‌رسد.
مؤلف در آغاز کتاب كه نثر آن اديبانه و منشيانه است، مدعى شده است كه آن را جامع هر آنچه به ظرافت اشاره مى‌كند[۴] كه آن چه بسا همه جوانب موضوع را دربرنگيرد. سپس در اشاره‌اى نه چندان روشن به ابن قتيبه، مى‌گوید كه برخى مؤلفان در این باب، هرچند راه درستى پيموده‌اند، نظر ژرف و فراگير نداشته‌اند و او كوشيده است در حد امكان، با رعايت جانب اختصار، همه نكات مربوط به موضوع را ذكر كند[۵].
آنچه در این جزء اول آمده به ویژه مطالب مربوط به سابقه کتاب در زبان عربى[۶] و روايت‌هایى كه در این باب در دست است، حايز كمال اهمیت است. همچنين، در آن، به دشوارى‌هاى موجود در قرائت و نگارش خط عربى اشاره رفته است.
جزء دوم برای تحقيق در فرهنگ نویسندگى در عهد مؤلف مطالبى جالب دارد[۷]. مثلاً در آن، از شيوه استنساخ و دقت‌هایى كه در این كار به كار مى‌برده‌اند، يا شده است، در جزء سوم به مسائل مالى ديوان و انواع ماليات‌ها پرداخته شده است[۸]. بخش‌هاى پایانى کتاب نيز به حروف و واژه‌هاى تصحيف‌پذير [۹]اختصاص يافته است. برخى آگاهى‌هاى تاريخى کتاب، مانند بازگرداندن زبان ديوان از فارسی به عربى، نيز در خور توجه است.
منبع اصلى کتاب اخبار پراكنده‌اى است كه مؤلف از راویان شنیده است. صولى، در بيشتر موارد، سلسله اسناد خود را ذكر مى‌كند، و از میان آثار مكتوب، به البيان و التبيين جاحظ اشاره كرده است[۱۰].
وضعيت کتاب
متأسفانه فاقد فهرست راهنماست.
پانويس
منابع مقاله
- فرهنگ و آثار ایرانى- اسلامى
- متن و مقدمه کتاب