گوهرین، سید صادق: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | | | data-type="authorOtherNames" | GOWHARIN, SAYYED SĀDEQ | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
در سال 1293ش برابر با ۱۹۱۴م در تهران به دنيا آمد. | در سال 1293ش برابر با ۱۹۱۴م در تهران به دنيا آمد. گوهرین در خانواده‌ای اصیل و برجسته به دنیا آمد که نسب خود را به بنیانگذار نوربخشیه، سید محمد نوربخش(1392-1464) می‌رساند.<ref>[https://iranicaonline.org/articles/gowharin-sayyed-sadeq دایرة المعارف ایرانیکا]</ref> | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
وى بيشتر ايام عمر خود را صرف تدريس دروس ادبى و عرفانى و نيز تربيت دانشجويان اين دو مقوله معرفتى كرد و شاگردان فراوانى پرورش داد. | وى بيشتر ايام عمر خود را صرف تدريس دروس ادبى و عرفانى و نيز تربيت دانشجويان اين دو مقوله معرفتى كرد و شاگردان فراوانى پرورش داد. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
نسخهٔ ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۰۹
| نام | گوهرین، سید صادق |
|---|---|
| نام‌های دیگر | GOWHARIN, SAYYED SĀDEQ |
| نام پدر | |
| متولد | 1293ش |
| محل تولد | تهران |
| رحلت | 6 آذر 1374ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | منطق الطیر عطار |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04579AUTHORCODE |
سيد صادق گوهرين (1293-1374ش)، محقق، اديب، پژوهشگر برجسته عرفان اسلامى
ولادت
در سال 1293ش برابر با ۱۹۱۴م در تهران به دنيا آمد. گوهرین در خانواده‌ای اصیل و برجسته به دنیا آمد که نسب خود را به بنیانگذار نوربخشیه، سید محمد نوربخش(1392-1464) می‌رساند.[۱]
تحصیلات
وی در اوان نوجوانى، در مدرسه‌هاى علمیه، به روش سنتى، به تحصيل صرف و نحو عربى پرداخت. سپس وارد دوره‌هاى ابتدايى و متوسطه گرديد و در رشته‌هاى ادبيات فارسى و فلسفه از دانشسراى عالى ليسانس گرفت.
وى از آن پس، ضمن تدريس در دبيرستان‌ها، در دوره دكتراى ادبيات فارسى، به ادامه تحصيل پرداخت و در مقطع دكترا، كتاب «فرهنگ لغات و تعبيرات مثنوى» در 9 جلد را به عنوان پايان‌نامه، به نگارش درآورد.
وى در اين رساله، كه شايد مهم‌ترين و مفصل‌ترين اثر او به حساب آيد، به ترتيب الفبا، لغات، اصطلاحات، تعبيرات عرفانى، مَجازات، اصطلاحات نجومى، طبى، قرآنى و حديثى و... را كه در مثنوى معنوى مولوى آمده‌اند، شرح كرده و هر تركيب را در محل دقيق آن بيان داشته است.
وى بيشتر ايام عمر خود را صرف تدريس دروس ادبى و عرفانى و نيز تربيت دانشجويان اين دو مقوله معرفتى كرد و شاگردان فراوانى پرورش داد.
وفات
سرانجام در ششم آذر 1374ش برابر با ۲۷ نوامبر ۱۹۹۵م، در 81 سالگى، در تهران درگذشت.[۲] پیکر او در بهشت زهرای تهران قطعه ۶۶، ردیف ۹۰، شماره ۱۱ به خاک سپرده شد.
آثار
- فرهنگ لغات و تعبيرات مثنوى جلال‌الدين محمد بلخى.
- شرح اصطلاحات تصوف.
- شيخ صنعان.
- حجة الحق ابوعلى سينا.
- حكاياتى از مثنوى.
- مقدمه‌اى بر شمس الحقايق.
- تصحيح و تعليقات منطق الطير عطار نيشابورى.
- تصحيح و تعليقات اسرارنامه عطار نيشابورى.
پانويس