درودآبادی همدانی، سید حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده:شهریور (99)' به '') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|همدانی (ابهام زدایی)}} | |||
'''سید حسین همدانی درودآبادی''' (1280-1344ق)، فقیه، عالم، اخلاقی، از شاگردان [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزا بزرگ شیرازی]]، [[رشتی، حبیب‌الله|ميرزا حبيب‌اللّه رشتى]]، ملا حسينقلى همدانى | '''سید حسین همدانی درودآبادی''' (1280-1344ق)، فقیه، عالم، اخلاقی، از شاگردان [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزا بزرگ شیرازی]]، [[رشتی، حبیب‌الله|ميرزا حبيب‌اللّه رشتى]]، ملا حسينقلى همدانى | ||
نسخهٔ ۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۳۳
| نام | درودآبادی همدانی، سید حسین |
|---|---|
| نامهای دیگر | الهمدانى الدرودآبادى، علامه سید حسین
همدانی، حسین بن محمدتقی |
| نام پدر | محمدتقی |
| متولد | 1280ق |
| محل تولد | همدان |
| رحلت | 1344ق |
| اساتید | سيد مجدد شيرازى، ميرزا حبيب‌اللّه رشتى، ملا حسينقلى همدانى، ميرزا حسين خليلى |
| برخی آثار | شرح الأسماء الحسنی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01826AUTHORCODE |
برای دیگر کاربردها، همدانی (ابهام زدایی) را ببینید.
سید حسین همدانی درودآبادی (1280-1344ق)، فقیه، عالم، اخلاقی، از شاگردان میرزا بزرگ شیرازی، ميرزا حبيب‌اللّه رشتى، ملا حسينقلى همدانى
ولادت
در سال 1280ق به دنيا آمد.
تحصیلات
پس از فراگيرى علوم رسمى و دانش معقول و منقول متداول در آن روزگار به نجف اشرف رفت و در آنجا از محضر بزرگانى چون سيد مجدد شيرازى، ميرزا حبيب‌اللّه رشتى، ملا حسينقلى همدانى، ميرزا حسين خليلى و غيره بهره برد و به مقامات بلند علمى و اخلاقى دست يافت.
سپس در سال 1318 ه.ق به زادگاه خويش همدان بازگشت و در آنجا به ترويج علوم شرعى همت گماشت و به تأليف و تصنيف مشغول گردید. وى از قريحۀ شاعرى نيز بهره‌مند بود و اشعار بسيارى سرود.
وفات
سرانجام وى در سال 1344ق بدرود حيات گفت و در مقبره شخصی مدفون شده است
آثار
- التحفة الرضوية الى الشيعة المرتضوية
- تفسير القرآن الكريم
- الدر المنضود في أجوبة مسائل اليهود
- رسالة لب اللباب في خطابات الكتاب
- رسالة نسك التلويث في جواب اهل التلويث
- التحفه الرضویه
- شرح الاسماء الحسنى
- شرح الزيارة الجامعة
- الرد علی التثلیث
- القسطاس المستقیم
- ملخص الاصول
- تنبیه الراقدین و جمال الوافدین در اخلاق
- عصارة الثقلين في حقيقة النشأتين