فریزر، جیمز: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'سـ' به 'س') |
جز (جایگزینی متن - 'حـ' به 'ح') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
==تحصیل و فعالیت علمی== | ==تحصیل و فعالیت علمی== | ||
وی در دانشگاه محلی و در ترینیتی کالج کمبریج تحصیل کرد و از 1879م، در همان جا به تدریس پرداخت. او در آغاز به فلسفه رو کرد و در اواسط دهه 1880 یک پروژه مـستمر پژوهش را دربـاره تـاریخ ابتدایی بشر و ارتباط فرهنگ‌های باستان وفرهنگ‌های معاصر دنیای غربی در پیـش گرفت. ملاحظات تطبیقی حاصل از این مطالعات به نگارش و انتشار «توتمیسم» (1887م) انجامید که به دنبال آن اثر چند جلدی، «شاخه زرین» (1890م) انـتشار یـافت و بـلافاصله کلاسیک شد<ref>ر.ک: عربی، مریم سادات، ص5-4</ref>. | وی در دانشگاه محلی و در ترینیتی کالج کمبریج تحصیل کرد و از 1879م، در همان جا به تدریس پرداخت. او در آغاز به فلسفه رو کرد و در اواسط دهه 1880 یک پروژه مـستمر پژوهش را دربـاره تـاریخ ابتدایی بشر و ارتباط فرهنگ‌های باستان وفرهنگ‌های معاصر دنیای غربی در پیـش گرفت. ملاحظات تطبیقی حاصل از این مطالعات به نگارش و انتشار «توتمیسم» (1887م) انجامید که به دنبال آن اثر چند جلدی، «شاخه زرین» (1890م) انـتشار یـافت و بـلافاصله کلاسیک شد<ref>ر.ک: عربی، مریم سادات، ص5-4</ref>. | ||
شاخه زرین، 114 سال پس از نخستین انتشارش، در ایران به فارسی ترجمه و منتشر شد و جالب اینکه این اثر | شاخه زرین، 114 سال پس از نخستین انتشارش، در ایران به فارسی ترجمه و منتشر شد و جالب اینکه این اثر حجیم و تخصصی یک سال پس از انـتشارش در ایـران، به چاپ دوم رسید. اصل کتاب سیزده جلد است، اما آنچه در ایران عرضه شده، متن ترجمه‌شده از ویرایشی یک‌جلدی است که نخستین بار پانزده سال قبل (سال 1990) با نظارت نوه فریزر توسط دانشگاه آکـسفورد منتشر شد<ref>ر.ک: خدادوست، علی‌رضا، ص56 </ref>. | ||
او به‌خاطر پایان‌نامه‌اش به عضویت ممتاز ترینیتی برگزیده شد و این عضویت سه بار در سال‌های 1885 و 1890 و 1895 تمدید شد. رساله پایان‌نامه او با عنوان «توسعه نظریه مثل افلاطونی» خیلی دیر، در سال 1930 مـنتشر شـد. | او به‌خاطر پایان‌نامه‌اش به عضویت ممتاز ترینیتی برگزیده شد و این عضویت سه بار در سال‌های 1885 و 1890 و 1895 تمدید شد. رساله پایان‌نامه او با عنوان «توسعه نظریه مثل افلاطونی» خیلی دیر، در سال 1930 مـنتشر شـد. | ||
نسخهٔ ۲۹ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۳۰
| نام | جیمز جورج فریزر |
|---|---|
| نامهای دیگر | (James George Frazer) |
| نام پدر | دانیل اف فرازر |
| متولد | 1854م |
| محل تولد | گلاسکو اسکاتلند |
| رحلت | 7 می 1941م |
| اساتید | |
| برخی آثار | ده سفرنامه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02471AUTHORCODE |
جیمز جورج فریزر (۱۸۵۴م-۱۹۴۱م)، مردم‌شناس شهیر انگلیسی است که «شاخه زرین» مهم‌ترین اثر اوست.
ولادت
جرج فریزر در 1 ژانویه 1854م در گلاسکو اسکاتلند بـه دنـیا آمد.
تحصیل و فعالیت علمی
وی در دانشگاه محلی و در ترینیتی کالج کمبریج تحصیل کرد و از 1879م، در همان جا به تدریس پرداخت. او در آغاز به فلسفه رو کرد و در اواسط دهه 1880 یک پروژه مـستمر پژوهش را دربـاره تـاریخ ابتدایی بشر و ارتباط فرهنگ‌های باستان وفرهنگ‌های معاصر دنیای غربی در پیـش گرفت. ملاحظات تطبیقی حاصل از این مطالعات به نگارش و انتشار «توتمیسم» (1887م) انجامید که به دنبال آن اثر چند جلدی، «شاخه زرین» (1890م) انـتشار یـافت و بـلافاصله کلاسیک شد[۱]. شاخه زرین، 114 سال پس از نخستین انتشارش، در ایران به فارسی ترجمه و منتشر شد و جالب اینکه این اثر حجیم و تخصصی یک سال پس از انـتشارش در ایـران، به چاپ دوم رسید. اصل کتاب سیزده جلد است، اما آنچه در ایران عرضه شده، متن ترجمه‌شده از ویرایشی یک‌جلدی است که نخستین بار پانزده سال قبل (سال 1990) با نظارت نوه فریزر توسط دانشگاه آکـسفورد منتشر شد[۲].
او به‌خاطر پایان‌نامه‌اش به عضویت ممتاز ترینیتی برگزیده شد و این عضویت سه بار در سال‌های 1885 و 1890 و 1895 تمدید شد. رساله پایان‌نامه او با عنوان «توسعه نظریه مثل افلاطونی» خیلی دیر، در سال 1930 مـنتشر شـد.
وفات
فریزر در سال 1930 نابینا شـد و در 7 می 1941م، در کمبریج درگـذشت[۳].
آثار
- شاخه زرین؛
- توتمیسم و برون‌همسری؛
- ترجمه و تفسیر «توصیف یونان»، اثر پوزانیاس؛
- دانش عوام در عهد عتیق؛
- رشد نظریه مثل افلاطوني؛
- اعتقاد به فناناپذیری و پرستش مردگان؛
- انسان، خدا، جاودانگی؛
- منشأ اسطوره‌های آتش؛
- ترس از مردگان در دین ابتدایی[۴].
پانویس
منابع مقاله
- عربی، مریم سادات، «شاخه زرین»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: کتاب ماه دین، آبان و آذر 1383، شماره 85 و 86، صفحه 4 تا 11
- خدادوست، علی‌رضا، «نگاهی به شاخه زرین از انجیر هندی اثر جیمز جورج فریزر»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: اخبار ادیان، دی و بهمن 1384، شماره 17، صفحه 56 تا 57،