میرک بخاری، محمد بن مبارکشاه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
</div> | </div> | ||
'''شمسالدین محمد بن مبارکشاه میرک بخارى'''، از حکماى قرن هشتم هجرى و شارح کتاب معروف «[[شرح حكمة العين|حکمة العین]]» مى‌باشد. | '''شمسالدین محمد بن مبارکشاه (میرک بخارى)'''، از حکماى قرن هشتم هجرى و شارح کتاب معروف «[[شرح حكمة العين|حکمة العین]]» مى‌باشد. | ||
== زندگی‌نامه == | == زندگی‌نامه == | ||
نسخهٔ ۲ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۱۶
| نام | میرک بخاری، محمد بن مبارکشاه |
|---|---|
| نام‌های دیگر | بخاری، محمد بن مبارکشاه
ه‍روی، شمسالدین محمد |
| نام پدر | مبارکشاه |
| متولد | قرن هشتم هجرى |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | شرح حكمة العين |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05475AUTHORCODE |
شمسالدین محمد بن مبارکشاه (میرک بخارى)، از حکماى قرن هشتم هجرى و شارح کتاب معروف «حکمة العین» مى‌باشد.
زندگی‌نامه
آگاهى ما از او از راه همین شرح و چند اثر دیگر اوست. از آنجا که در شرح خود بر حکمة العین، تألیف دبیران کاتبى قزوینى، بیشتر حواشى قطب‌الدین شیرازى بر آن کتاب را آورده و از وى با تعبیراتى چون «رَحِمَهُ اللّه» یاد کرده است، باید کتاب را پس از وفات قطب شیرازى تألیف کرده باشد. از طرفى نسخه‌اى از این شرح به خط یکى از شاگردان میر سید شریف جرجانى موجود است که تاریخ کتابت آن 795ق است، بنابراین، دوران زیست و شکوفایى علمى او در قرن هشتم هجرى بوده و در طبقه شاگردان قطب شیرازى و علامه حلّى قرار داشته است.
احمد بن مبارکشاه، از علماى مصرى که در 806ق در قاهره به دنیا آمد و در 862ق درگذشته است، هیچگونه نسبتى با وى ندارد و از تاریخ ولادت و مرگ او نمى‌توان در این باب کمک گرفت.
از محل زندگى و استادان محمد بن مبارکشاه نیز اطلاعى نداریم.
وى چنانچه در مقدمه اثر خود گفته است، به درخواست برادران دینى که مانند خود او با علوم الهى آشنا بوده‌اند، شرح حکمة العین را نوشته است تا پیچیدگى‌ها و دشوارى‌هاى الفاظ آن را برطرف کند.
آثار
وى بر چند کتاب دیگر نیز شرح نوشته که از آن جمله است:
- هدایه الحکمة اثیرالدین ابهرى.
- اَشکال التأسیس سمرقندى.
- التبصرة فى علم الهیئة بهاءالدین خرقى.
- منارالانوار فى اصول الفقه حافظ‌الدین نَسَفى به نام مدار الفَحول.
منابع مقاله
ر.ک.طارمى،حسن، بخاری محمد بن مبارکشاه (میرک بخاری)، دانشنامه جهان اسلام، ج2، ص384