مارکوارت، یوزف: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
ایشان در 9 دسامبر 1864م، در رایشنباخ آلمان زاده شد <ref>ر.ک: | ایشان در 9 دسامبر 1864م، در رایشنباخ آلمان زاده شد <ref>ر.ک: دانشنامه ایرانیکا</ref>. | ||
==تحصیلات و مشاغل== | ==تحصیلات و مشاغل== | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
== وفات == | == وفات == | ||
او در 4 فوریه 1930م در سن 65 سالگی بر اثر مسمومیت ناشی از گاز گرفتگی در برلین وفات یافت.<ref>ر.ک: | او در 4 فوریه 1930م در سن 65 سالگی بر اثر مسمومیت ناشی از گاز گرفتگی در برلین وفات یافت.<ref>ر.ک: دانشنامه ایرانیکا</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# [https://www.cgie.org.ir/fa/news/217856 وب‌سایت مرکز دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی] | # [https://www.cgie.org.ir/fa/news/217856 وب‌سایت مرکز دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی] | ||
# [https:// | # [https://iranicaonline.org/articles/markwart-josef دانشنامه ایرانیکا:Encyclopædia Iranica] | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
نسخهٔ ۳۰ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۰۲
| مارکوارت، یوزف | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | مارکوارت، یوزف |
| نام‌های دیگر | مارکوارت، ژوزف |
| ولادت | 9 دسامبر 1864م |
| محل تولد | رایشنباخ آلمان |
| رحلت | 4 فوریه 1930م |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | ایرانشهر در جغرافیای بطلمیوس |
یوزف مارکوارت (1864-1930م)، خاورشناس نامدار آلمانی، متخصص جغرافیای تاریخی، نویسنده کتاب ایرانشهر در جغرافیای بطلمیوس.
ولادت
ایشان در 9 دسامبر 1864م، در رایشنباخ آلمان زاده شد [۱].
تحصیلات و مشاغل
ایشان تحصیل در رشته شرق‌شناسی را در دانشگاه وورتمبرگ به پایان رسانید و از دانشگاه توبینگن دکتری گرفت. سپس در کتابخانه همین دانشگاه به کار پرداخت و چندی بعد به موزه مردم‌شناسی لیدن نیز رفت و مشغول تدریس شد. وی از سال ۱۹۱۰ تا پایان عمر، استاد فقه‌اللغه ایرانی و ارمنی در دانشگاه برلین بود.
علامه قزوینی در یادداشت‌هایش (۱۶ ربیع‌الثانی ۱۳۴۳ مطابق ۱۴ نوامبر ۱۹۲۴) آورده است: «در این مدت اقامت در برلین، با بعضی از مستشرقین آلمان نیز آشنا شدم و از ثمرات علوم ایشان ذخیره اندوختم؛ از جمله پروفسور مارکوارت از مشاهیر مستشرقین آلمان، صاحب تألیفات جلیله از قبیل کتاب ایرانشهر در جغرافیای قدیم ایران و غیره و غیره و فی‌الواقع درجه احاطه و تبحر و دامنه بسیار وسیع اطلاعات او از عجایب روزگار است؛ دریایی است متلاطم از معلومات و محفوظات. السنه پهلوی و فارسی و عربی و ارمنی و سُریانی را به‌خوبی می‌داند. ارامنه پیرامون او را گرفته‌اند و برای استفاده سیاسی از معلومات او فوق‌العاده نسبت به او احترام می‌کنند، ولی ایرانیان چون او را نمی‌شناسند و تقدیر نمی‌نمایند، از وجود او استفاده نمی‌کنند».
آثار
تألیفات او بیشتر درباره فرهنگ و تاریخ و زبان سرزمین‌های ایران، ارمنستان، اقوام خراسان بزرگ (آسیای مرکزی) و شرق اروپاست. افزون بر این، به جغرافیا نیز تسلط کامل داشت و آثارش برای محققان بعدی به‌صورت مرجع درآمده است؛ همچون: گاه‌شماری کتیبه‌های ترکی قدیم، ایرانشهر؛ پژوهش‌هایی در تاریخ ایران در ۲ جلد؛ خاستگاه و تجدید حیات ملت ارمنی؛ شهرستان‌های ایران، متن پهلوی با شرح و ترجمه انگلیسی که صادق هدایت آن را به فارسی ترجمه کرده است؛ ویهروت و آرانگ که تحقیق در جغرافیای اساطیری و تاریخی ایران شرقی است[۲].
وفات
او در 4 فوریه 1930م در سن 65 سالگی بر اثر مسمومیت ناشی از گاز گرفتگی در برلین وفات یافت.[۳].