جواهر العقدين في فضل الشرفين: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'کنتوری، میرحامدحسین' به 'کنتوری، سید میر حامدحسین') |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =2 | | تعداد جلد =2 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =11240 | ||
| کتابخوان همراه نور =11240 | | کتابخوان همراه نور =11240 | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
==اهميت== | ==اهميت== | ||
وجود نسخه‌هاى بسيار از اين كتاب نشان از رواج و اهميت آن دارد و نويسندگان شيعى و اهل سنت، مطالبى را از جواهر العقدين نقل كرده‌اند مانند: شبراوى (م. 1171) در الاتحاف بحب الاشراف، [[قندوزی، سلیمان بن ابراهیم|قندوزى]] (م. 1294) در [[ينابيع المودة لذوي القربی|ينابيع الموده]] و [[شبلنجی، مومن|شبلنجى]] (م. بعد 1300) در [[نور الأبصار في مناقب آل بيت النبي المختار صلی الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم|نور الابصار]]، [[کنتوری، | وجود نسخه‌هاى بسيار از اين كتاب نشان از رواج و اهميت آن دارد و نويسندگان شيعى و اهل سنت، مطالبى را از جواهر العقدين نقل كرده‌اند مانند: شبراوى (م. 1171) در الاتحاف بحب الاشراف، [[قندوزی، سلیمان بن ابراهیم|قندوزى]] (م. 1294) در [[ينابيع المودة لذوي القربی|ينابيع الموده]] و [[شبلنجی، مومن|شبلنجى]] (م. بعد 1300) در [[نور الأبصار في مناقب آل بيت النبي المختار صلی الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم|نور الابصار]]، [[کنتوری، سید میر حامدحسین|مير حامد حسین]] (م. 1306)، در عبقات الانوار، [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] (م. 1320) در نجم الثاقب از آن نقل می‌كنند. | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
نسخهٔ ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۲۴
| جواهر العقدين في فضل الشرفين | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سمهودی، علی بن عبدالله (نویسنده) علیلی، موسی بنای (محقق) |
| ناشر | مطبعة العاني |
| مکان نشر | بغداد - عراق |
| سال نشر | 1405 ق یا 1984 م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | ائمه اثناعشر - فضایل
اخلاق اسلامی محمد(ص)، پیامبر اسلام، 53 قبل از هجرت - 11ق. - فضایل |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | BP 36/5 /س8ج9 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
جواهر العقدين في فضل الشرفين اثر علی بن عبدالله سمهودى، درباره دو موضوع مستقل شرافت علم و شرافت نسب رسول خدا(ص) و خاندانش سخن مى‌گويد. قسم اول كتاب كه جلد نخست به آن اختصاص دارد، به بيان فضيلت دانش و دانشمندان مى‌پردازد و قسم دوم مشتمل بر جلد دوم و سوم به صورت گسترده درباره فضائل اهل‌بيت نبوى است و در پانزده فصل، ويژگى‌هاى اهل‌بيت را مى شمرد. مباحثى مانند تطهير اهل‌بيت، تمسك به اهل‌بيت، وجوب محبت ايشان بر اساس آيات قرآن از جمله مباحثى است كه در قسم دوم آمده است. اطلاعات مربوط به هر يك از ائمه در عناوين مختلف پراكنده شده و گاه درباره يك امام مانند قيام و شهادت امام حسین(ع) تفصيل بيشترى آمده است. مؤلف همچنين در عنوان مربوط به رفتارهاى اخلاقى ائمه مواردى را از رفتارها و سخنان ائمه نقل مى‌كند.
مؤلف بر اساس اعتقاد غيرشيعى‌اش آيه تطهير را درباره همسران پيامبران و ساكنان خانه آن حضرت مى‌داند و آن را مختص پنج تن نمى بيند ودرباره حديث "من كنت مولاه" معتقد است كه ربطى به خلافت على(ع) ندارد چنانكه تقدم آن حضرت بر شيخين را ثابت نمى‌كند. در اين موارد از كتاب به برداشت شیعیان با عنوان رافضه انتقاد شده است.
بخشى از كتاب جواهر الشرفين به امام حسین(ع) اختصاص دارد و درباره شهادت آن حضرت و رخدادهاى پس از شهادت مانند سرنوشت سرِ مقدس آن حضرت و برخى حوادث غير طبيعى، گزارشهايى را گرد آورده است.
شيوه كتاب، سبک حديثى است و مؤلف با ياد از منابع خويش به ذكر احاديث و روايات و اقوال مختلف در موضوع مورد نظر می‌پردازد و پس از آن با واژه "قلت" نظر خود را درباره موضوع مورد بحث اظهار مى‌كند كه اين موارد نيز زياد است.
منابع مقاله
دسته‌اى از منابع اين اثر، حديثى و دسته‌اى ديگر منابع تاريخى است مانند: مروج الذهب مسعودى، وفيات الاعيان ابن خلكان؛ مناقب خوارزمى، معارج الوصول زرندى شافعى، نظم درر السمطين، مناقب ابن مغازلى؛ معالم العترة النبويه جنابذى؛ ذخائر العقبى محب طبرى؛ الذرية الطاهرة دولابى؛ العقد الثمين فاسى، الفصول المهمه ابن صباغ مالكى؛ مسند فردوس، مستدرك حاكم نيشابورى و منابع بسيار ديگرى مانند طبقات ابن سعد، استيعاب ابن عبدالبر، معجم كبير طبرانى و برخى منابع شيعى مانند اعلام الورى.
اهميت
وجود نسخه‌هاى بسيار از اين كتاب نشان از رواج و اهميت آن دارد و نويسندگان شيعى و اهل سنت، مطالبى را از جواهر العقدين نقل كرده‌اند مانند: شبراوى (م. 1171) در الاتحاف بحب الاشراف، قندوزى (م. 1294) در ينابيع الموده و شبلنجى (م. بعد 1300) در نور الابصار، مير حامد حسین (م. 1306)، در عبقات الانوار، محدث نورى (م. 1320) در نجم الثاقب از آن نقل می‌كنند.