زهراوی، خلف بن عباس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده:آبان (99)' به '') |
جز (جایگزینی متن - '[[]]' به '') |
||
| خط ۹۱: | خط ۹۱: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۳۸
| نام | زهراوی، خلف بن عباس |
|---|---|
| نامهای دیگر | قرطبی، خلف بن عباس |
| نام پدر | عباس |
| متولد | 325ق (936م) |
| محل تولد | الزهراء از روستاهاى اطراف قرطبه |
| رحلت | 404ق (1013م) |
| اساتید | پدرش عباس |
| برخی آثار | الجراحة
التصریف |
| کد مؤلف | AUTHORCODE12043AUTHORCODE |
ابوالقاسم خلف بن عباس زهراوى قرطبى (325-404ق)، از پزشکان نامدار قرن چهارم هجرى، بنیانگذار دانش جراحی در اسلام
ولادت
در سال 325ق (936م) در الزهراء از روستاهاى اطراف قرطبه ديده به جهان گشود.
تحصیلات
وى درابتدا به تحصيل علوم دينى پرداخت و نزد پدرش بسيارى از علوم دين و فقه را فراگرفت. بعد از چند سال به قرطبه كه در آن روزگار از مهم‌ترين مراكز علمى در سرزمين‌هاى اسلامى بود مهاجرت نمود. زهراوى در اين شهر پس از آشنايى با يكى از اطباى ساكن قرطبه و به تشويق او به تحصيل علوم پزشکى پرداخت و به سرعت مراحل ترقى در اين زمينه را طى كرد به گونه‌اى كه مهارت او در دانش پزشکى بسيارى از پزشکان را به شگفتى وا مى‌داشت.
روزگارى كه زهراوى درآن مى‌زيست روزگارى بود كه تمدن اسلامى در اوج نشاط علمى به سر مى‌برد. نگاهى به تاريخ به ما نشانى مى‌دهد كه هم‌عصر با زهراوى پزشکان و جراحانى همانند هارون بن موسى اشبونى، خالد بن يزيد بن رومان، حامد بن سمجون و سليمان بن جلجل مى‌زيسته‌اند. با اين حال زهراوى سرآمد همه پزشکان عصر خود شد و به خصوص در تشريح و جراحى او را مى‌توان از شاخص‌ترين افراد دانست و شايد بتوان او را پايه‌گذار علم جراحى در تاريخ پزشکى دانست. اهميت آنچه زهراوى در شاخه جراحى انجام داده هنگامى بيشتر براى ما جلوه‌گر مى‌شود كه بدانيم در روزگار زهراوى اروپائيان نه تنها با علم جراحى آشنايى و سروكار نداشتند، بلكه كليسا جراحى را كارى حرام اعلام نموده بود.
شهرت روز افزون زهراوى تا آنجا پيشرفت كه بسيارى از بيماران از نقاط دوردست حتى كشورهاى اروپايى براى معالجه به پيش او مى‌رفتند.
ابن اصيبعه او را چنين ستوده است: كان طبيباً فاضلاً خبيراً بالادوية المفردة و المركبة، جيد العلاج و له تصانيف مشهورة فى صناعة الطب.[۱]
چيرگى زهراوى در جراحت باعث شد كه پزشکان هم روزگار او، وى را به پدر جراحى ملقب ساختند.
اشتهار او به جراحى امرى است كه حتى امروزه نيز بسيارى از اروپائيان به آن اعتراف كرده‌اند. جرج سارتون در كتاب المدخل الى تاريخ العلوم وى را يكى از سه نفرى مى‌داند كه همانند چراغ‌هايى، اروپا در علوم پزشکى از آنها روشنى گرفت.[۲]
بسيارى از شگفتى‌هاى جراحى‌هاى او امروزه در كتب نقل شده است از جمله:
- به كار بردن نخ‌هاى ابريشمى به عنوان نخ بخيه.
- بخيه كردن جراحى‌ها از درون به گونه‌اى كه آثارى از بخيه قابل ديدن نباشد.
- به كار بردن و ساختن بسيارى از لوازم جراحى براى اولين بار.
نقل شده كه وى قبل از انجام عمل جراحى، ابزار و آلات جراحى را با صفراء ضدعفونى مى‌كرد و اين امرى است كه پزشکى جديد نيز آن را تأييد مى‌كند. توصيه او نيز به جراحان اين بود كه هنگامى به عمل جراحى بپردازيد كه دغدغه‌اى روحى و روانى نداشته باشيد.
زهراوى علاوه بر مهارت در پزشکى و جراحى انسانى نيكوكار نيز بود. در احوال او نقل كرده‌اند كه وى نيمى از روز را به رايگان به درمان بيماران نيازمند مى‌پرداخت.
وفات
وى پس از سال‌ها كوشش علمى سرانجام در سال404ق (1013م) در قرطبه ديده از جهان فروبست. البته بغدادى سال وفات او را 427ق گزارش كرده است.[۳]
آثار
از اين پزشک عالى مقام دو اثر در تاريخ گزارش شده است:
- كتاب اعمار العقاقير المفردة و المركبة.
- التصريف لمن عجز عن التأليف.
پانویس