شهرستانی، سید محمدحسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> {{' به '</div> {{') |
جز (جایگزینی متن - 'رده:بهمن (99)' به '') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۹۱: | خط ۹۱: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۳۳
| نام | شهرستانی، محمد حسین بن محمد علی |
|---|---|
| نامهای دیگر | آی‍ت‌ال‍ل‍ه شهرستانی
ح‍ائ‍ری، محمد حسین ح‍س‍ی‍ن‍ی ال‍م‍رع‍ش‍ی ال‍ح‍ائ‍ری، محمد حسین م‍رع‍ش‍ی ال‍ح‍ائ‍ری، محمد حسین |
| نام پدر | سيد محمدعلى شهرستانى |
| متولد | 15 شوال سال 1255ق |
| محل تولد | کرمانشاه |
| رحلت | سوم شوال سال ۱۳۱۵ق |
| اساتید | آيت‌الله سيد محمدعلى شهرستانى |
| برخی آثار | غاية المسئول في علم الأصول
اشک روان بر امیر کاروان: ترجمه الخصائص الحسینیه = دمع الحسین علی خصائص الحسین(ع) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE07927AUTHORCODE |
سيد ميرزا ضياءالدين، محمد حسين شهرستانى مرعشى حائرى (1255-1315ق)، از علما و مشاهير بزرگ علوم اسلامى خطه کرمانشاه، استاد حوزه علمیه کربلا
ولادت
او فرزند سيد محمدعلى شهرستانى در سال 15 شوال سال 1255ق، در کرمانشاه، به دنيا آمد. وى، از كودكى، علوم دينى و اسلامى را به خوبى فراگرفت و در جوانى به درجه‌ى اجتهاد رسيد. وى، از دوازده سالگى شروع به تأليف نمود.
پدرش، از سادات عظام خاندان مرعشى و نسب شريفش به حضرت سجاد(ع) منتهى مى‌شود و مادرش نوه وحيد بهبهانى است.
تحصیلات
از اوايل كودكى و نوجوانى به دنبال تحصيل دانش‌هاى دينى و اسلامى بود و سال‌ها از اساتيد متعدد در عتبات عاليات برخوردار گشت، ولى بيشتر از محضر علامه اردكانى استفاده كرد و سرانجام يكى از اساتيد بزرگ عراق گرديد كه شهرت و آوازه تدريس او به همه‌جا پيچيد.
آيت‌اللّه سيد محمدحسين شهرستانى تحصيلات را از همان زادگاه خود آغاز نمود. وى پس از اتمام مقدمات عازم كربلاى معلا شد و دروس سطح را در آن حوزه به اتمام رساند. وى پس از آن، از محضر درس پدرش آيت‌الله سيد محمدعلى شهرستانى و فاضل اردكانى بهره برد. او تقريرات درس استاد خود، فاضل اردكانى را در كتابى به نام: غاية المسئول و نهاية المأمول فى علم الأصول نگاشته است. اين كتاب بسيار مورد توجه استاد ايشان قرار گرفته و از آن تقدير فراوانى به عمل آورد.
اهل علم، سال‌ها در نجف اشرف، از حوزه درس او بهره‌ها بردند و از خرمن وجودش خوشه‌هاى مختلف چيدند و اكثر صاحب تراجم علما، در اوصافش قلم‌فرسايى‌ها نمودند. اين عالم ربانى در اواخر عمر، پس از سفرى كه به مشهد و تهران داشت، راهى كربلا گرديد و در آن ديار مقدس، مرجعيت جمعى از شیعیان را بر عهده گرفت.
وفات
سرانجام، در 59 سالگى در سوم شوال سال ۱۳۱۵ق در كربلا درگذشت و در رواق حسينى به خاک سپرده شد.
آثار
- غاية المسئول در اصول فقه؛
- كتاب شوارع در شرح شرايع؛
- لباب الاجتهاد در تحقيق ادله؛
- جنة النعيم در اثبات امام منتظر؛
- الدر النضيد؛
- تلخيص و تلويح؛
- الكوكب الدرى؛
- الصحيفة الحسنية؛
- مواقع النجوم؛
- الموائد؛
- سبيل الرشاد؛
- عنصر متين؛
- ارشاد عوام؛
- تذكرة النفس؛ و...