یوسفی هروی، یوسف بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'عالدين' به 'عالدين') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR03099.jpg|بندانگشتی|یوسفی هروی، یوسف بن محمد]] | [[پرونده:NUR03099.jpg|بندانگشتی|یوسفی هروی، یوسف بن محمد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |یوسفی هروی، یوسف بن محمد | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | هروی یوسفی، یوسف بن محمد | ||
طب‍ی‍ب هروی، یوسف بن محمد | طب‍ی‍ب هروی، یوسف بن محمد | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" | | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" | | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" | | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |950 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" | | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[ریاض الادویه]] | ||
[[طب يوسفي: جامع الفوائد]] | [[طب يوسفي: جامع الفوائد]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE03099AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''يوسف بن محمد بن يوسف هروى'''، معروف به حكيم يوسفى يا مولانا يوسفى، فرزند محمد بن يوسف، صاحب كتاب معروف بحرالجواهر (كتابى در شرح لغات پزشکى) مى‌باشد. ظاهراً وى از اهالى خواف خراسان بود كه سال‌ها در هرات مى‌زيسته و سپس به هندوستان رفته و در دربار ظهيرالدين محمد بابر شاه و پسرش همايون شاه نيز مورد احترام و توجه بود و سمت دبيرى در دربار او را داشت. | '''يوسف بن محمد بن يوسف هروى'''، معروف به حكيم يوسفى يا مولانا يوسفى، فرزند محمد بن يوسف، صاحب كتاب معروف بحرالجواهر (كتابى در شرح لغات پزشکى) مى‌باشد. ظاهراً وى از اهالى خواف خراسان بود كه سال‌ها در هرات مى‌زيسته و سپس به هندوستان رفته و در دربار [[بابر، ظهيرالدين محمد|ظهيرالدين محمد بابر شاه]] و پسرش همايون شاه نيز مورد احترام و توجه بود و سمت دبيرى در دربار او را داشت. | ||
آثار متعددى از او به زبان فارسى به‌جاى مانده است، اما آثارى كه به صورت شعر و دو بيتى دارد، از شهرت و انتشار گسترده‌ترى برخوردار است. | آثار متعددى از او به زبان فارسى به‌جاى مانده است، اما آثارى كه به صورت شعر و دو بيتى دارد، از شهرت و انتشار گسترده‌ترى برخوردار است. | ||
== مهمترين آثار وى عبارتند از== | == مهمترين آثار وى عبارتند از== | ||
1. رساله منظومه علاج الامراض مشتمل بر 289 رباعى. | 1. رساله منظومه علاج الامراض مشتمل بر 289 رباعى. | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۲۸
| نام | یوسفی هروی، یوسف بن محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | هروی یوسفی، یوسف بن محمد
طب‍ی‍ب هروی، یوسف بن محمد یوسفی، م‍ج‍ی‍ب بن محمد یوسفی، یوسف بن محمد حکیم یوسفی مولانا یوسفی |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 950 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | ریاض الادویه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03099AUTHORCODE |
يوسف بن محمد بن يوسف هروى، معروف به حكيم يوسفى يا مولانا يوسفى، فرزند محمد بن يوسف، صاحب كتاب معروف بحرالجواهر (كتابى در شرح لغات پزشکى) مى‌باشد. ظاهراً وى از اهالى خواف خراسان بود كه سال‌ها در هرات مى‌زيسته و سپس به هندوستان رفته و در دربار ظهيرالدين محمد بابر شاه و پسرش همايون شاه نيز مورد احترام و توجه بود و سمت دبيرى در دربار او را داشت.
آثار متعددى از او به زبان فارسى به‌جاى مانده است، اما آثارى كه به صورت شعر و دو بيتى دارد، از شهرت و انتشار گسترده‌ترى برخوردار است.
مهمترين آثار وى عبارتند از
1. رساله منظومه علاج الامراض مشتمل بر 289 رباعى.
2. رساله دلايل البول، سال تأليف آن942ق است.
3. رساله سته ضروريه كه مؤلف آنرا به نام همايون شاه در سال944ق نگاشته است.
4. رساله دلايل النبض.
5. جامع الفوائد كه آن را در سال 917ق در شرح مشكلات علاج‌الامراض سروده است. در اين كتاب بيمارى‌هاى سر تا پا را شرح داده و به درمان آن‌ها نيز اشاره كرده است. اين كتاب كه تا كنون حداقل 4 بار به‌چاپ رسيده است به طب يوسفى نيز شهرت دارد.
6. بدايع الاغشاء اين كتاب را يوسفى به نام فرزند خود رفيع‌الدين حسن نوشته و نسخه خطى آن در كتابخانه دانشگاه پنجاب موجود است.
7. رساله مختصر فى ضروريات البحران و قصيده حفظ صحت بدن مشتمل بر 54 بيت كه در سال 937ق به نام سلطان ظهيرالدين محمد بابر شاه سروده است.
8. رساله ماكول و مشروب (در خوردنى‌ها و آشاميدنى‌ها).
9. رياض الادويه يا مقطعات يوسفى در خواص داروهاى گياهى و حيوانى.
وابسته‌ها
طب یوسفی موسوم به جامع الفوائد
تدبیر مسافران و معالجه امراض (زاد المسافرین)؛ رساله متفرقات طبی؛ رساله دلائل النبض