تحقيق الأصول المفيدة في أصول الفقه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده: فقه و اصول]] | |||
[[رده:اصول فقه (آثارکلی)]] | |||
[[رده:اصول فقه شیعه]] | |||
[[رده:شهریور(1400)]] | |||
نسخهٔ ۲۳ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۸
| تحقيق الأصول المفيدة في أصول الفقه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | آذری قمی، احمد (نویسنده) |
| ناشر | دار العلم |
| مکان نشر | ايران - قم |
| سال نشر | 1414ق. = 1372ش. |
| چاپ | چاپ اول |
| موضوع | اصول فقه شيعه - قرن 14 |
| زبان | عربي |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /آ4ت3 / 159/8 BP |
تحقيق الأصول المفيدة في أصول الفقه، اثر احمد آذری قمی، کتابی است اصولی دربردارنده مباحث مربوط به الفاظ، تا مبحث صحیح و اعم.
ساختار
کتاب با تقریظی از امام خمینی(ره) و مقدمه کوتاهی از مؤلف آغاز و مطالب در یازده بخش، ارائه شده است.
گزارش محتوا
در مقدمه مؤلف که در سال 1372ش، نوشته شده، به موضوع کتاب و اهمیت علم اصول، اشاره شده است[۱].
نویسنده در بخش نخست، به‌منظور تعریف علم اصول، ابتدا به بررسی قول مشهور در تعریف علم اصول و نقوض و ایراداتی که شهید صدر بدان گرفته، پرداخته[۲] و سپس، ضمن اشاره به قول شیخ طوسی در تعریف علم اصول[۳]، نظر خویش را مطرح نموده[۴] و در ادامه، در بخش دوم، علت نیاز به علم اصول را مورد بحث و بررسی قرار داده است. اضافات آخوند خراسانی بر تعریف مشهور[۵] و تعریف علم اصول نزد محقق خراسانی از جمله مباحث این بخش می‌باشد[۶].
در بخش سوم، به بیان ضابطه در اصولی بودن مسائل پرداخته شده[۷] و در بخش چهارم، موضوع علم اصول و اشکالات واردشده بر تعریف مشهور، از جمله عدم شمول این تعریف بر احکام خاص زمان غیبت و احکام والی و ولی فقیه، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است[۸].
در بخش پنجم، مباحث مربوط به وضع و اقسام آن، از دو جهت معنای وضع و ماهیت آن[۹] و اقسام وضع از لحاظ سبب و فاعل و لفظ و معنی[۱۰] مطرح شده است. بخش ششم، مباحث مربوط به معنای حرفی و ثمره این بحث را در خود جای داده[۱۱] و بخش هفتم، به مبحث استعمال لفظ و اراده نوع، صنف، مثل و شخص آن، اختصاص یافته است. نویسنده در این بخش، ایراد صاحب فصول پیرامون استلزام اتحاد دال و مدلول را رد و ضمن بررسی جواب محقق خراسانی از این ایراد، به نظر مشهور و قول بزرگانی همچون آیت‌الله بروجردی و امام خمینی(ره) پیرامون حل و رد این ایراد، اشاره کرده است[۱۲].
در بخش هشتم، به این سؤال پاسخ داده شده است که آیا الفاظ، برای معنای مراد وضع شده‌اند یا نه[۱۳] و در بخش نهم، به بررسی چگونگی وضع مرکبات و قول محقق خراسانی و امام خمینی(ره) در این زمینه، پرداخته شده است[۱۴].
در بخش دهم، به بحث پیرامون علایم حقیقت و مجاز و بررسی قول برخی از معاصرین پیرامون آن پرداخته شده[۱۵] و در آخرین بخش، مبحث صحیح و اعم، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
وضعیت کتاب
فهرست مطالب در انتهای کتاب آمده و در پاورقی‌ها، به ذکر منابع پرداخته شده است[۱۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.