مروارید، علیاصغر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|مروارید (ابهام زدایی)}} | |||
'''علىاصغر مرواريد''' (1303 -1396ش)، فقیه؛ محقق؛ نویسنده، از پیشگامان نهضت اسلامی به رهبری [[موسوی خمینی، سید روحالله|امام خمینی]] | '''علىاصغر مرواريد''' (1303 -1396ش)، فقیه؛ محقق؛ نویسنده، از پیشگامان نهضت اسلامی به رهبری [[موسوی خمینی، سید روحالله|امام خمینی]] |
نسخهٔ ۲۰ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۳۵
نام | مروارید، علیاصغر |
---|---|
نامهای دیگر | |
نام پدر | شیخ على |
متولد | 1303ش |
محل تولد | مشهد |
رحلت | 14 مرداد1396 |
اساتید | آيتالله محمدتقى آملى؛ سلطانى طباطبايى؛ بروجردى؛علامه طباطبايى |
برخی آثار | اللمعة الدمشقیة في فقه الإمامیة |
کد مؤلف | AUTHORCODE08798AUTHORCODE |
علىاصغر مرواريد (1303 -1396ش)، فقیه؛ محقق؛ نویسنده، از پیشگامان نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی
ولادت
در سال 1303ش، در شهر مقدس مشهد به دنيا آمد. پدرش شیخ على فرزند حاج شیخ على اكبر مروارید و مادرش حلیمه فرزند ملّاعلى قدرتى بود.
تحصیلات
تحصيلات ابتدايى خود را در مكتبخانههاى مشهد به پايان رسانيد و سپس دروس حوزوى را با ورود به مدرسهى علميهى مشهد آغاز كرد. ادبيات عرب و مقدمات را از محضر اديب نيشابورى، علىاكبر صدرزادهى اصفهانى، سيد احمد مدرس يزدى، شيخ كاظم دامغانى و شيخ هاشم قزوينى فراگرفت و سپس به تحصيل علم كلام پرداخت و در اين زمينه از محضر ميرزا مهدى اصفهانى، ميرزا جوادآقا تهرانى، مجتبى قزوينى و شيخ حسنعلى مرواريد استفاده كرد.
در سال 1328ش، براى ادامهى تحصيلات حوزوى به تهران آمد و پس از درك محضر آيتالله محمدتقى آملى، به قم رفت. دروس فقه و اصول را از محضر حضرات آيات: سلطانى طباطبايى، بروجردى و محقق داماد فراگرفت و فلسفه را هم در محضر علامه طباطبايى آموخت و به درجهى اجتهاد نايل آمد.
مبارزات سیاسی
وى مبارزات سياسى خود را با سخنرانى بر منابر عليه رژيم شاه از سال 1337ش، شروع كرد و با آغاز نهضت حضرت امام، مبارزات خود را براى تقويت نهضت حضرت امام گسترش داد.
وى در سال 1342، بعد از قيام پانزده خرداد دستگير شد و پس از آزادى، دوباره مبارزات خود را از سر گرفت. امام خمينى(ره) پس از آزادى به هنگام بازديد از مناطق قم، آقاى مرواريد را به منبر مىفرستاد تا جايى كه وى بهعنوان سخنگوى امام خمينى(ره) در اذهان جاى گرفت.
تداوم مبارزات باعث دستگيرىهاى مكرر وى شد؛ بهطورىكه در سال 1343 مجدداً دستگير شد و مدتى را در زندان رژيم شاه گذراند. در سال 1347 به مسجد حضرت مهدى(عج) ويلاى تهران رفت و به اقامهى نماز و ارشاد مردم پرداخت و يكى از سخنرانان ثابت هيئت انصار الحسين(ع) بود. وى در سال 1349، به خاطر سخنرانىهايش دستگير و به 18 ماه اقامت اجبارى (تبعيد) در ايرانشهر محكوم شد، ولى اين حكم در دادگاه تجديد نظر فسخ و حكم برائت صادر گرديد. در همان سال دوباره دستگير و مدت سه ماه زندانى شد. در خرداد 1351 نيز توسط مأموران رژيم شاه دستگير و به سه سال تبعيد محكوم شد. مدت محكوميت وى در سال 1354 به اتمام رسيد و وى به تهران بازگشت و مبارزات سياسى خود را ادامه داد.
با پيروزى انقلاب اسلامى، وى فعالانه در صحنه بود و با تشكيل كميتههاى انقلاب اسلامى به فعاليت در نهاد انقلابى فوق پرداخت و مسئوليت كميتهى انقلاب اسلامى، شاخهى دوم (ناحيهى دوم) تهران واقع در خيابان زنجان را برعهده گرفت.
وفات
آیتالله مروارید سرانجام بعد از تحمل یک دوره بیماری صبح روز شنبه 14 مرداد1396 در 93 سالگی درگذشت. پیکر این عالم در روز یک شنبه تشییع و در حرم مطهر عبدالعظیم حسنی به خاک سپرده شد.
آثار
از این عالم وارسته ۲ کتاب ارزشمند سلسلة الینابیع الفقهیة و تحقیق اللمعة الدمشقیة فی الفقه الإمامیة (با همکاری برادر مرحوم شان آیتالله محمدتقی مروارید) به جا مانده است.
منابع مقاله
برگرفته از پايگاه دانشنامههاى انقلاب اسلامى و تاريخ ايران