غضائری، حسین بن عبیدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo"> | <div class="wikiInfo"> | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۱: | ||
[[ابن غضائری، احمد بن حسین|احمد بن حسین غضائری]] فرزند ایشان است. | |||
'''حسين بن عبيداللّه بن ابراهيم غضائرى'''، (متوفى 411ق) مکنی به ابوعبدالله و معروف به ابوعبدالله غضائری، عالم امامى فقيه، محدث، رجالی و معاصر و همراه [[شيخ مفيد]] بود. | '''حسين بن عبيداللّه بن ابراهيم غضائرى'''، (متوفى 411ق) مکنی به ابوعبدالله و معروف به ابوعبدالله غضائری، عالم امامى فقيه، محدث، رجالی و معاصر و همراه [[شيخ مفيد]] بود. | ||
نسخهٔ ۲۵ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۲۵
| نام | غضایری، حسین بن عبیدالله |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | عبيداللّه |
| متولد | |
| محل تولد | واسط بغداد |
| رحلت | 413 ق |
| اساتید | جعفر بن محمد بن جعفر بن موسى بن قولويه
احمد بن جعفر بن سفيان بزوفرى احمد بن محمد سليمان ابوغالب زرارى |
| برخی آثار | رسالة أبی‌غالب الزراری إلی ابن ابنه فی ذکر آل أعین |
| کد مؤلف | AUTHORCODE08948AUTHORCODE |
احمد بن حسین غضائری فرزند ایشان است.
حسين بن عبيداللّه بن ابراهيم غضائرى، (متوفى 411ق) مکنی به ابوعبدالله و معروف به ابوعبدالله غضائری، عالم امامى فقيه، محدث، رجالی و معاصر و همراه شيخ مفيد بود.
از شيخ مفيد، صدوق، قلانسى و ابوغالب رازى روايت نقل مى‌كرد و خود از مشايخ نجاشى و شيخ طوسى بود و علماى اهل سنت نيز او را ستوده‌اند.
شيخ طوسى در كتاب رجالش دو ويژگى براى ابن‌غضائرى ذكر مى‌كند: اول: كثرت سماع و يادگيرى حديث است؛ و او را مسلط بر علم رجال مى‌داند و بعد در ادامه مى‌گويد: براى مرحوم غضائرى تصانيفى هست كه ما در فهرست آنها را ياد كرده‌ايم؛ ولى متأسفانه در نسخ موجود فهرست شيخ طوسى، اثرى از اين مطلب ديده نمى‌شود.شيخ مفيد كه از جلالت قدر برخوردار بوده و مايه افتخار شيعه است، به حسين بن عبيدالله غضائرى افتخار و در مقابل علم و دانش اين بزرگوار خضوع مى‌كرد و اين نشانگر شخصيت برجسته حسين‌بن عبيدالله است، ولى متأسفانه قسمتى از فهرست شيخ كه ترجمه حسين بن عبيدالله در آن آمده در نسخ موجود فهرست شيخ نيست. شايد در حدود دويست ترجمه رجال نجاشى، نام حسين بن عبيدالله وارد شده است و بيش از همه اساتيد نجاشى از حسين بن عبيدالله ياد مى‌كنند و اين كم مطلبى نيست.
ولادت
اهل واسط بود و در بغداد زندگی کرد.
اساتيد
احمد بن جعفر بن سفيان بزوفرى، احمد بن محمد سليمان ابوغالب زرارى؛ جعفر بن محمد بن جعفر بن موسى بن قولويه؛ حسن بن حمزه ابومحمد طبرى؛ حسن بن محمد بن يحيى؛ حسين بن على بن سفيان بن خالد بن سفيان بزوفرى؛ على بن محمد بن على قلانسى و محمد بن على بن فضل بن تمام دهقان ابوالحسين نام برد و در رجال نجاشى از 27 نفر به عنوان مشايخ غضائرى ياد شده است. مرحوم خويى در كتاب معجم رجال الحديث كه مشايخ ابن غضائرى را ليست كرده، از ابوالمفضل شيبانى در زمره مشايخ وى نام مى‌برد.
شاگردان
شيخ طوسى، مرحوم نجاشى، كراجكى مؤلف كنزالفوائد، صاحب كتاب دلايل الامامة و فرزند وى احمد غضائرى از جمله شاگردان وى بوده‌اند.
آثار
برخى از آثار او عبارتند از:
- البيان عن حياة الانسان.
- رسالة ابى‌غالب الزرارى و تكملتها لابى عبدالله الغضائرى.
- النوادر.
- التسليم على اميرالمؤمنين(ع).
- تذكير العاقل و تنبيه الغافل.