سرشار، عبادالله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۰۳: | خط ۱۰۳: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رسالة في الخمس (بروجردی)]] | |||
[[الغيبة (شیخ طوسی)]] | [[الغيبة (شیخ طوسی)]] | ||
نسخهٔ ۲۱ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۲۰:۲۸
| نام | عبادالله سرشار تهرانی |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1324ش |
| محل تولد | میانه |
| رحلت | |
| اساتید | امام خمینی(ره) |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE10132AUTHORCODE |
عبادالله سرشار تهرانی (تولد: 1324ش)، از روحانیان محقق معاصر و از شاگردان امام خمینی(ره) و آیت‌الله خویی است که تحقیقات و تألیفات ارزنده‌ای در علوم اهل‌بیت(ع) انجام داده است؛ از جمله آنهاست: تحقیق «تفصيل الشريعة في شرح تحرير الوسيلة».
ولادت
عبادالله سرشار تهرانی، در سال 1324ش، در خانواده‌ای مذهبی، در یکی از روستاهای شهرستان میانه، چشم به جهان گشود. در همان سال‌های نخست، پدرش را از دست داد و تحت تکفل دایی خود بزرگ شد. در هفت سالگی بر اثر حادثه‌ای از ناحیه دست چپ معلول گردید[۱].
تحصیلات
پس از اتمام تحصیلات ابتدایی در همان روستا، جهت فراگیری روس حوزوی، عازم شهرستان میانه شد و پس از دو سال تحصیل در آن شهر، روانه قم گردید. این سفر، مصادف با رحلت آیت‌الله بروجردی بود[۲].
پس از به وقوع پیوستن جریانات سال‌های 1341ش و حوادث خونین خرداد 1342ش و خروش مردم انقلابی و بازداشت امام خمینی(ره) در تهران، بر اثر فعالیت‌های سیاسی و انقلابی، مجبور شد برای ادامه تحصیل به نجف اشرف هجرت کرده و تا سال 1353ش، در آنجا بود و در درس‌های خارج حضرات آیات و مراجع عالی‌قدر، به‌ویژه امام خمینی(ره) و آیت‌الله خوئی، شرکت کرد[۳].
در سال 1353ش، که رژیم بعث، تصمیم به بیرون راندن ایرانیان از عراق گرفت، وی به‌همراه عده‌ای از فضلا و علمای ایرانی مقیم نجف اشرف، از آن دیار رانده شد و از همان سال تاکنون در شهر مقدس قم ساکن است[۴].
فعالیت‌ها
وی تاکنون بیش از سی‌وپنج سال است که به تحقیق علوم و احادیث و اخبار ائمه اطهار(ع) مشغول است؛ مدت چهارده سال آن در مؤسسه الإمام المهدي(عج)، یک سال در بخش تحقیقات دفتر تبلیغات اسلامی قم، نوزده سال در مؤسسه بنیاد معارف اسلامى، مرکز تحقیقات حج و بخش تحقیقات بنیاد جانبازان و... به فعالیت مشغول بود. هم‌اکنون نیز در مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) و مدرسه امام باقرالعلوم(ع) به تحقیقات ادامه می‌دهد[۵].
اساتید
از جمله اساتید ایشان، عبارتند از حجج اسلام و آیات عظام:
- لطفعلی زنوزی؛
- میرزا ابومحمد حجتی؛
- علی کتانی؛
- موسی سلیمی؛
- میرزا محمد محمدی؛
- علوی بخشایش؛
- تقی‌زاده تبریزی؛
- محمدتقی ستوده؛
- احمد پایانی؛
- حسین نوری همدانی؛
- امام خمینی(ره)؛
- سید ابوالقاسم خوئی؛
- صدرا بادکوبی؛
- مجتبی لنکرانی؛
- سید عبدالله شیرازی؛
- سید محمد شاهرودی؛
- حسین راستی کاشانی؛
- کاظم تبریزی؛
- سید ابوالقاسم کوکبی؛
- میرزا جواد تبریزی[۶].
آثار
وی آثار فراوانی را تحقیق یا تألیف نموده است؛ از جمله:
- العروة الوثقی؛
- قاعدة القرعة؛
- نهاية التقرير؛
- حجة الوداع؛
- الحج في السنة؛
- تفصيل الشريعة في شرح تحرير الوسيلة (تحقیق)؛
- غيبة الطوسي؛
- رجال الشيعة في أسانيد السنة؛
- مسالك الأفهام؛
- جابر بن عبدالله الأنصاري، حياته و مسنده؛
- حج الأنبياء و الأئمة(ع)؛
- الأربعون حديثا عن الأربعين في فضائل أميرالمؤمنين(ع)؛
- مدينة المعاجز؛
- حلية الأبرار؛
- الحج في القرآن؛
- معجم أحاديث الإمام المهدي(عج)؛
- تبصرة الولي[۷].