حائری، محمدباقر ب‍ن ابوالقاسم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Hbaghizadeh@noornet.net صفحهٔ محمدباقر حائری را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به حائری، محمدباقر ب‍ن ابوالقاسم منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |1273ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" |1331ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" |[[ | | data-type="authorTeachers" |[[رشتی، حبیب‌الله|میرزا حبیب‌الله رشتی]] | ||
[[آل یاسین، محمدحسن|محمدحسن آل یاسین؛]] | |||
[[ | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" | | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۲: | ||
# پدرش سید ابوالقاسم؛ | # پدرش سید ابوالقاسم؛ | ||
# شیخ اردکانی؛ | # شیخ اردکانی؛ | ||
# حاج میرزا حبیب‌الله | # حاج [[رشتی، حبیب‌الله|میرزا حبیب‌الله رشتی]]؛ | ||
# شیخ محمدحسن آل یاسین؛ | # شیخ [[آل یاسین، محمدحسن|محمدحسن آل یاسین؛]] | ||
و...<ref>ر.ک: همان، ص12-13</ref>. | و...<ref>ر.ک: همان، ص12-13</ref>. | ||
نسخهٔ ۱۵ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۹:۰۲
| نام | محمدباقر حائری |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1273ق |
| محل تولد | |
| رحلت | 1331ق |
| اساتید | میرزا حبیب‌الله رشتی |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE24151AUTHORCODE |
محمدباقر حائری (1273-1331ق)، مجتهد اصولی و فقیه، از شاگردان حاج میرزا حبیب‌الله رشتی و صاحب کتاب «منظومة الكلام».
نام و نسب و ولادت
سید محمدباقر (فرزند میرزا ابوالقاسم معروف به «حجت»، فرزند سید حسن معروف به «حاج آقا»، فرزند سید محمد مجاهد، فرزند میر سید علی صاحب «الرياض»)، طباطبایی حسینی حائری، در شب شنبه، هشتم ماه شعبان 1273ق، در عراق به دنیا آمد [۱].
اساتید
وی از محضر علما و بزرگان زیادی کسب علم کرده است که از جمله آنها، عبارتند از:
- پدرش سید ابوالقاسم؛
- شیخ اردکانی؛
- حاج میرزا حبیب‌الله رشتی؛
- شیخ محمدحسن آل یاسین؛
و...[۲].
مدارج علمی
وی به‌سرعت مدارج و مراحل تحصیل را پشت سر گذاشته، به‌گونه‌ای که در جوانی، به درجه اجتهاد رسید و یکی از بزرگان علما و نوابغ روزگار خود شد. وی مجتهدی اصولی، فقیهی متبحر و باتقوا و جامع معقول و منقول بود که ملجأ و پناهگاهی برای مردم زمان خویش بشمار می‌رفت[۳].
آثار
- منظومة الكلام؛
- منظومة في الحج و الزكاة و النكاح و الطلاق و الأطعمة و الأشربة من أبواب الفقه؛
- تتمة منظومة السيد مهدي بحرالعلوم في الصلاة؛
- منظومة في الرد علی من كفر الشيعة الإمامية؛
- منظومة في إرث الزوجة من ثمن العقار بعد الأخذ بالخيار؛
- مؤلفات في الزكاة و الحجر و منجزات المريض و غيرها[۴].
وفات
ایشان در صبح یازدهم رجب 1331ق، در عراق، دار فانی را وداع گفت[۵].
پانویس
منابع مقاله
حسینی لواسانی، سید ابراهیم، مقدمه کتاب «نور الأفهام في علم الكلام»، اثر سید حسن حسینی لواسانی، با تحقیق سید ابراهیم حسینی لواسانی، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ اول، 1325.