اردکانی، مرتضی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'اصفهانی، ابوالحسن' به 'اصفهانی، سید ابوالحسن') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
[[رسالة في الإجتهاد و التقليد]] | [[رسالة في الإجتهاد و التقليد (اردکانی یزدی)]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۴ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۲۳
| نام | اردکانی، مرتضی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | اردکانی یزدی، مرتضی بن محمد
آی‍ت‌ال‍ل‍ه اردکانی |
| نام پدر | میرزا محمد |
| متولد | 1286ش |
| محل تولد | اردکان |
| رحلت | 1375ش یا 1417ق |
| اساتید | شيخ على مدرس يزدى
میرزا احمد مدرس اصفهانى حاج آقا رحيم ارباب |
| برخی آثار | رسالة في الإجتهاد و التقليد |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00003AUTHORCODE |
شيخ مرتضى اردكانى (1286-1375ش)، از علمای شیعه در دوران معاصر و صاحب آثاری در فقه، اصول، کلام و غیره می‌باشد. وی از اساتیدی همچون على مدرس يزدى و آقا ميرزا احمد مدرس اصفهانى، محمود مفيد کسب فیض نموده است.
ولادت
در 17 ربيع‌الاول 1326ق به دنيا آمد. پدرش میرزا محمد معروف به مجتهد اردكانى و جد مادرى‌اش، شيخ محمدرضا مجتهد ادركانى، از روحانیان سرشناش اردكان به شمار مى‌آمدند.
تحصیلات
وى تحصيلات مقدماتى را در اردكان و مدرسه خان يزد آغاز كرد. در پانزده سالگى، به اصفهان، كه حوزه علمیه آن شهرت داشت، رفت و دروسى مانند شرح لمعه را نزد شيخ على مدرس يزدى و آقا میرزا احمد مدرس اصفهانى، قوانين را در خدمت شيخ محمود مفيد و رسائل و مكاسب و كفايه را نزد میر سيد محمد مدرس نجف‌آبادى فراگرفت. مدت نه سال به درس خارج فقه و اصول میر سيد على نجف‌آبادى و سه سال نيز به درس خارج شيخ ابوالمجد محمدرضا نجفى مسجد شاهى حاضر شد. فلسفه را نزد شيخ محمد خراسانى و علم هيئت و خلاصه الحساب را نزد حاج آقا رحيم ارباب آموخت و از بيشتر استادان و مشايخ خویش، از جمله آيات عظام سيد ابوالحسن اصفهانى، شيخ ضياءالدين عراقى، سيد محمد نجف‌آبادى، شيخ محمدحسین فشاركى و شيخ محمدرضا نجفى مسجد شاهى به دريافت اجازه روايت و اجتهاد نايل شد و اجازات او به تاييد مراجع تقليد نجف رسيد.
وى ساليان دراز در اصفهان، در مدرسه ملا عبدالله، به تدريس خارج فقه و اصول اشتغال داشت و در مسجد شيشه اصفهان به اقامه جماعت مى‌پرداخت. سال‌ها حوزه او در یکى از مدارس قديم اصفهان، به نام مدرسه جلاليه، كه به همت خود وى تعمیر شده بود، منعقد مى‌گرديد. حدود پانزده سال آخر حيات را در تهران اقامت گزيد و در منطقه نارمك به تدريس فقه و اصول و تحقيق و تألیف گذرانيد.
وفات
وى سرانجام در نخستين روز مهر 1375 برابر با 8 جمادى الاولى سال 1417ق درگذشت. پیکرش پس از تشييع در تهران و قم و اقامه نماز توسط آيت‌الله صافى گلپايگانى، به زادگاهش انتقال داده شد و در مقبره خانوادگى، در گورستان شهر به خاک شپرده شد.
آثار
رساله در اجتهاد و تقليد، غنية الطالب، تعليقه بر مكاسب شيخ انصارى، تقريرات مباحث طهارت ثلاثة، حاشيه بر خلاصة الفصول الى البرائت، حاشيه بر عروة الوثقى، رساله در عدالت، رساله در عدم قطعيت قاعده تسامح در اداله سنن، رساله در قاعده لا ضرر، رساله قول فصل در رد سى فصل حاج محمد كريم خان رئيس طايفه شيخيه، کتاب الاعتكاف، کتاب الديات، کتاب الصوم.