حسینی خوانساری، سید احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo"> | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR11287.jpg|بندانگشتی| | [[پرونده:NUR11287.jpg|بندانگشتی| سید احمد حسینی خوانساری]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
نسخهٔ ۲۲ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۰۷:۴۸
| نام | سید احمد حسینی صفایی خوانساری |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1291ق |
| محل تولد | خوانسار |
| رحلت | شب 14 ذی‌قعده 1359ق/1319ش |
| اساتید | آخوند ملا محمدکاظم خراسانی |
| برخی آثار | كشف الأستار عن وجه الكتب و الأسفار |
| کد مؤلف | AUTHORCODE11287AUTHORCODE |
سید احمد حسینی صفایی خوانساری (1291-1359ق) ، فقیه، اصولی محدّث، مفسّر رجالی، ادیب زاهد، از علمای خدوم خوانسار، از شاگردان آخوند خراسانی و صاحب اثر معروف «كشف الأستار عن وجه الكتب و الأسفار» بوده است.
ولادت
سید احمد حسینی، در سال 1291ق، در شهر خوانسار و در محله «صفائیه»، دیده به جهان گشود.
در سلسله نسب ایشان، شریفان مدینه منوره، همچون: قاضی سید مهنا مدنی و یحیی عبیدلی قرار دارند و نسب وی با 40 واسطه، به حضرت امام زین‌العابدین(ع) می‌رسد.
تحصیلات
سید احمد، نخست، ادبیات و سطوح را نزد استادان شهرش فراگرفت و در سال 1310ق، از زادگاهش به حوزه علمیه اصفهان - که در آن روزگار شاهد اوج عظمت و شکوه خویش بود - مهاجرت کرد. در آنجا، وی به مدت 12 سال، مراتب علمی خویش را در محضر استادان فن تکمیل کرد و به آموختن علوم فقه، اصول، کلام، فلسفه، رجال، درایه و حدیث همت گماشت.
آیت‌الله صفایی در سال 1322ق، پس از 12 سال تحصیل در اصفهان، رهسپار حوزه علمیه نجف اشرف شد. در آنجا، وی از محضر مراجع تقلید شیعه بهره‌های بسیار برد و به اوج کمالات علمی رسید.
اجازات
تحصیل معظم‌له در نجف، شش سال به طول انجامید و به کسب اجازات متعدد روایی و اجتهادی از استادانش نایل آمد. اساتید بزرگی همچون آیات عظام: شریعت اصفهانی، سید ابوالحسن اصفهانی، شیخ عبدالکریم حائری یزدی، میرزای نائینی، میرزا حسن نجفی اصفهانی و... به او اجازه اجتهاد و روایت دادند.
بزرگانی همچون: آیت‌الله سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی، آیت‌الله حاج شیخ محمدرضا طبسی نجفی، آیت‌الله شیخ محمدباقر زند کرمانی اصفهانی و آیت‌الله سید مصطفی صفایی خوانساری (فرزند آن مرحوم) نیز از او اجازه روایت دریافت کردند.
بازگشت به خوانسار
آیت‌الله صفایی خوانساری، در سال 1328ق، به زادگاهش بازگشت و به وظایف روحانی خویش، مانند: بنیاد بناهای خیریه، تدریس و تربیت شاگردان، حکومت و رفع دعاوی شخصیه، تألیف و تصنیف، راهنمایی مؤمنان و دستگیری از درماندگان پرداخت. بیشتر وقت وی، صرف تدریس می‌شد. وی هر کتابی را برای هر کس تدریس می‌کرد؛ لذا در حوزه تدریس وی، بسیاری از علما و دانشمندان خوانسار تربیت شدند.
اساتید
در خوانسار
- علامه شیخ محمدحسین خوانساری؛
- حکیم متأله آخوند ملا محمدعلی خوانساری؛
- آخوند سید علی‌اکبر بیدهندی خوانساری.
در اصفهان
- شیخ محمدتقی آقانجفی اصفهانی؛
- میرزا محمدهاشم موسوی خوانساری؛
- میرزا ابوالمعالی کلباسی؛
- آقا منیرالدین بروجردی؛
- شیخ محمدعلی ثقةالاسلام اصفهانی؛
- میرزا حسن نجفی اصفهانی؛
- علامه سید محمدباقر درچه‌ای اصفهانی؛
- ملا محمد باقر فشارکی اصفهانی؛
- میرزا بدیع موسوی اصفهانی؛
- میرزا جهان‌گیرخان قشقایی؛
- آخوند ملا محمد کاشی.
در نجف اشرف
- آخوند ملا محمدکاظم خراسانی؛
- سید محمدکاظم طباطبائی یزدی؛
- شیخ‌الشریعه اصفهانی؛
- حاج میرزا حسین حاج میرزا خلیل تهرانی؛
- سید ابوتراب موسوی خوانساری؛
- آخوند ملا محمدعلی امامی خوانساری.
درگذشت
آیت‌الله سید احمد صفایی خوانساری، در سحر شب 14 ذی‌قعده 1359ق/1319ش، در 68 سالگی و به هنگام گفتن تکبیرةالاحرام نماز وتر از دنیا رفت. پیکرش، پس از تشییع باشکوه، در قبرستان محله پایتخت - نزدیک مسجدی که خود بنا کرده بود - به خاک سپرده شد.
آثار
- كشف الأستار عن وجه الكتب و الأسفار (معروف‌ترین اثر وی در 10 جلد)؛
- رساله در خلل صلات؛
- رساله در خیارات؛
- رساله در اقتداء المأموم المتطهر بالطهارة المائية بالإمام المتطهر بالطهارة الترابية؛
- رساله در ولایت و انواع و مقدار آن؛
- رساله در بيع العبد المسلم من الكافر؛
- رساله در أحكام الأراضي الخراجية؛
- رساله در بيع الوقوف؛
- رساله در قطع و ظن؛
- رساله در احتیاط و اشتغال؛
- رساله در استصحاب؛
- رساله در تعادل و تراجیح؛
- رساله در عدالت؛
- رساله در معاطات؛
- رساله در اجماع؛
- تقریرات درس فقه آیت‌الله میرزا حسن نجفی اصفهانی؛
- تقریرات درس اصول آیت‌الله میرزا حسن نجفی اصفهانی؛
- تاریخ خوانسار؛
- ترجمه احوال اسعد بن عبدالقادر اصفهانی.
کتابخانه او
او با کوششی فراوان شمار بسیاری از مخطوطات را استنساخ کرد و آنها را با نهایت دقت تصحیح و مقابله نمود و تعداد دیگری را تکمیل کرد. بدین ترتیب وی کتابخانه مهم و ارزنده‌ای را از خویش به یادگار نهاد. او به استنساخ حدود 270 کتاب و رساله - در 50 مجلد - پرداخت. در این کتابخانه، 1500 نسخه خطی - که بسیاری از آنها دارای ارزش و نفاست است - وجود دارد که 110 نسخه آن به خط علمای بزرگ شیعه مزین است[۱].
پانویس
- ↑ انصاری، ناصرالدین، سایت تبیان