علم‌الهدی، محمد بن محسن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|علم‌الهدی (ابهام زدایی)}} | |||
'''محمد بن محسن علم‌الهدى''' (1039-1115ق)، فقیه، محدث، فرزند [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن فیض کاشانی]] | '''محمد بن محسن علم‌الهدى''' (1039-1115ق)، فقیه، محدث، فرزند [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن فیض کاشانی]] | ||
نسخهٔ ۲۰ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۱۸:۵۴
| نام | علم‌الهدی، محمد بن محسن |
|---|---|
| نام‌های دیگر | محمد بن محسن فیض کاشانی |
| نام پدر | ملا محسن |
| متولد | 1008 ش یا 1629 م |
| محل تولد | قم |
| رحلت | 19 جمادی الاول سال 1115ق |
| اساتید | مولى محمدحسن فيض، مولى عبدالله مجلسى محمدمهدى بيدگلى، محمدباقر سبزوارى |
| برخی آثار | معادن الحكمة في مكاتيب الائمة عليهم‌السلام |
| کد مؤلف | AUTHORCODE09611AUTHORCODE |
محمد بن محسن علم‌الهدى (1039-1115ق)، فقیه، محدث، فرزند ملا محسن فیض کاشانی
ولادت
در شب پنج شنبه اول ماه ربیع‌الاول سال 1039ق در شهر قم ديده به جهان گشود.
تحصیلات
وی پس از طى مراتب علم و تحصيل، به والاترين درجات در علوم مختلف دست يافت و در نشر آثار و اخبار شريفه، مجاهدت و تلاش‌هاى فراوانى كرد. ايشان به خاطر علاقه‌اى كه به نشر معارف اهل‌بيت داشتند، در مجالس و محافل و درس طلاب و تدوين كتب حديث و شرح كتاب‌هاى وزين حديثى مثل اصول كافى و نهج‌البلاغه، به فعاليت پرداختند. وى در سخت‌كوشى، ورع و پرهيزگارى، اسطوره بوده و به احياء نام و ذكر ائمه(ع) ع لاقه وافرى داشت. علامه مدرس، وفات او را بين سال‌هاى 1112ق و 1123ق ذكر كرده‌اند. وى هم‌نام پدرش بوده و پسر و پدر هر دو محمد ناميده شده بودند؛ هرچند پدر به محسن معروف بود.[۱]
اساتيد
مولى محمدحسن فيض، مولى عبدالله مجلسى برادر ملا محمدباقر مجلسی، محمدمهدى بيدگلى از شاگردان شیخ بهایی، محمدباقر سبزوارى، علامه عبدالعصفور، سيد نعمت‌الله موسوى، مير سيّد على نوّاب.
شاگردان
محمود كاشانى بيدگلى، مولى محمدرضا آرانى كاشانى، سيد احمد حسينى راوندى، شيخ جمال‌الدين محمد قمى، محمدرفيع كاشانى، محمدحسين غفّارى كاشانى.
وفات
او پس از 76 سال در 19 جمادی الاول سال 1115ق در کاشان وفات یافتند، مرقد این عالم جلیل کنار مرقد فیض کاشانی در جهت شمالی مرقد اوست.
آثار
شرح مفاتيح شرايع، الجامعه فى الاصول فى الفروع و الاخلاق، تحفه الابرار، اصول‌الدين، نضد الايضاح، الوجيز فى تفسير القرآن العزيز، زبور الهى، عروة الاخبار، حاشيه على اصول كافى، شرح لطيف على نهج‌البلاغه، و...
پانویس
- ↑ علامه مدرسی، ریحانه الادب، ج ۲، ص ۱۳۲