حسینی تبریزی، سید علی بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:تیر (99)]] | |||
نسخهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۰۹
| نام | حسینی تبریزی، علی بن محمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | مرعشی، سیدالحکماء علی بن محمد |
| نام پدر | محمدمرعشی |
| متولد | 1202ق |
| محل تولد | تبریز |
| رحلت | 1316ق - مدفن: وادی السلام نجف |
| اساتید | صاحب جواهر |
| برخی آثار | قانون العلاج |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03097AUTHORCODE |
شرف‌الدين على بن محمد مرعشى تبريزى (متوفای 1316ق)، معروف به سيد الحكماء، سید العلما، سید الاطباء، فيلسوف، طبيب، فقيه، مورخ، رياضى‌دان؛ شيعه اثنی‌عشرى و يكى از علما و دانشمندان بزرگ قرن سيزدهم و چهاردهم است.
ولادت
وى از سادات بزرگ مرعشى و از نسل علامه جهان قوام‌الدين مرعشى است. در سال 1202ق متولد گردید.
تحصیلات
وى ساليانى دراز در عتبات عاليات در جمله افاضل شاگردان صاحب ضوابط و صاحب جواهر و شيخ مرتضاى انصارى بود و به مراتب علم و اخلاق سرآمد اقران گرديد. وى پس از آمدن از نجف و تحصيل علوم پزشکى، هشت سال در هندوستان به تحصيل علوم غريبه مشغول شد.
وى حدود پانزده سال از بهترين سنوات عمرش در دار العلم اصفهان به فراگيرى علوم مختلف، مخصوصاًً پزشکى و دينى سپرى شد و پس از آن، اين پزشک جسمى و روحى عازم سبزوار گرديد و چند سالى نيز از كرسى درس حكيم سبزوارى دروس حكمت و كلام و الهيات آموخت و به سيد الحكما معروف گرديد.
ايشان پدر بزرگ آيت‌الله سيد شهاب‌الدين مرعشى و پدر گرامى علامه نسابه حاج سيد محمود تبريزى(ره) مى‌باشد، كه اين دودمان مرعشى، اكثراً از مروجين بزرگ مذهبى و اسلامى بودند.
وى مدتى در تهران در محله سرچشمه به پزشکى مشغول بوده و مدتى نيز در مشهد و تبريز به مداواى بيماران مشغول بود كه اين دوران مصادف است با دوران ولايت‌عهدى مظفر‌الدين شاه قاجار.
در بازگشت به تهران همچنان به طبابت مشغول بود و نقل است كه او براى نخستين بار در ايران (قبل از آمدن دندان مصنوعى از اورپا) يك دست دندان مصنوعى را از عاج فيل تهيه نمود كه به كمك فنرى كه براى آن تعبيه كرده بود؛ آن را در درون دهان استقرار مى‌بخشيد.
شيخ محمد عبده، مفتى جامع الازهر مصر به اين دانشمند خيلى علاقه داشت و به او اظهار صميميت نموده، با وى مكاتبه مى‌كرد و در ضمن نامه‌هايش قصيده‌اى در مدح اين سيد بزرگوار به عربى فصيح سرود و برایش ارسال داشت.
وفات
سرانجام وى در سال 1316ق در سن 114 سالگى جهان فانى را وداع نمود و به ملكوت اعلى پيوست و در وادی السلام نجف به خاک سپرده شد.
آثار
- جامع العلل در شرح انوار علامه.
- شرح قانون ابن سينا.
- شرح طب.
- علت زكام.
- شرح طب النبى(ص).
- شرح طب الائمه(ص).
- حاشيه منتهى المقال.
- حاشيه جواهر الكلام.
- كتاب تاريخ تبريز.
- راه تعيين قبله.
- قانون العلاج.
- شرح منظومه سبزوارى.
- شرح مكاسب شيخ انصارى.
- شرح لمعه شهيد ثانى.
- رسائلى در جفر و رمل.
از آثار متعدد و متنوع او احاطه وى به فنون علمى مشهود است.