اشعری قمی، احمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده: آذر (98)' به '') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
| خط ۱۱۰: | خط ۱۱۰: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۱۴ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۵۹
| نام | اشعری قمی، احمد بن محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | محمد بن عيسى اشعرى |
| متولد | قرن سوم |
| محل تولد | قم |
| رحلت | |
| اساتید | محمد بن عيسى اشعرى
حسین بن سعيد نضر بن سويد |
| برخی آثار | النوادر |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02371AUTHORCODE |
ابوجعفر، احمد بن محمد بن عيسى بن عبدالله اشعرى قمى از روات بزرگ شيعه در قرن سوم هجرى و از اصحاب امامان امام جواد(ع) و امام هادی(ع)
وی در شمار بزرگان اهل قم بود به گونه‌ای که شیخ طوسی از او با عنوان «شیخ القمیین و وجههم و فقیههم» یاد کرده است.
ولادت
احمد در شهر قم به دنيا آمد، شهر علم و فقاهت و شهر راويان بزرگ شيعه و پناهگاه فقها و دانشمندان بزرگ و علاقه‌مندان به محمد و آل محمد صلوات‌اللّه‌عليهم.
او در خانواده‌اى اهل علم و دانش و ارادتمند به اهل‌بيت رسول خدا صلى‌الله‌عليهم اجمعين تربيت شد و از نوجوانى زير نظر پدر خود محمد بن عيسى اشعرى به فراگيرى علوم و معارف اسلامى پرداخت.
خاندان اشعرى
خاندان اشعرى از بزرگ‌ترين و سرشناس‌ترين خاندان‌هاى شهر قم مى‌باشد. اجداد آنها از يمن به مكه مهاجرت كردند و از آنجا به حمايت از رسول خدا به مدينه رفته و از آنجا به كوفه رفتند.
جدّ آنها «ابوعامر» در غزوات متعددى شركت كرد و در جنگ حنين به شهادت رسيد.
پدر بزرگ احمد، عيسى بن عبدالله، از اصحاب امام جعفر صادق عليه‌السلام بود و آن حضرت به او فرمودند: «تو از ما اهل‌بيت هستى.»
پدر احمد، محمد بن عيسى، چهره‌اى برجسته و از هيبت و مقام و منزلتى خاص در ميان مردم برخودار بود و از اصحاب امام رضا و امام جواد عليهما‌السلام به شمار مى‌آمد.
عموى احمد، عمران نام داشت. امام جعفر صادق عليه‌السلام درباره او مى‌فرمود: «اين شخص از خاندان بزرگى است و هيچ ستمگرى قصد آنان را نمى‌كند مگر آنكه خداوند او را در هم مى‌شكند.»
احمد پسر عمويى داشت به نام مرزبان. امام رضا عليه‌السلام روزى به او گفت: «نام تو جزء شیعیان من است.»
شخصيت
احمد بن محمد بن عيسى از برجسته‌ترين شخصيت‌هاى علمى دوران خود بود. او رييس و بزرگ شهر قم بود و از احترام خاصى در نزد مردم قم برخوردار بود.
ابوجعفر نزد علما و فقهاى شيعه نيز از مقام و منزلت خاصى برخوردار بود و از راويان بزرگ شيعه به شمار مى‌آيد. او به خدمت امام رضا و امام جواد و امام هادى عليهم‌السلام نيز رسيده بود و روايات فراوانى از ائمه نقل كرده است.
نام او در سند 2290 روايت آمده است. شيخ طوسى و نجاشى و ابن داود و علامه حلى درباره او مى‌گويند: «او بزرگ اهل قم و چهره سرشناس و فقيه و دانشمند آنان و رئيس شهر قم بود و به نمايندگى از مردم شهر در برابر سلطان و يا حكومتهاى دوران قرار مى‌گرفت.»
اساتيد
ابوجعفر اشعرى علاوه بر امام جواد و امام هادى عليهما‌السلام از بسيارى از روات بزرگ شيعه نيز روايت نقل مى‌كند مانند: پدرش محمد بن عيسى اشعرى، حسین بن سعيد، نضر بن سويد، على بن نعمان، صفوان بن يحيى، محمد بن ابى عمير، محمد بن اسماعيل، عثمان بن عيسى، حماد بن عثمان و قاسم بن محمد.
شاگردان
چهره‌هاى بزرگى از روات شيعه از او روايت نقل مى‌كنند. از جمله: محمد بن حسن صفار، سعد بن عبدالله، على ابن ابراهیم، داود بن كورة، احمد بن ادريس، محمد بن حسن بن ولید، محمد بن على بن محبوب و سهل بن زياد.
تأليفات
احمد بن محمد قمى داراى تأليفات ارزشمندى است.
از جمله تأليفات او كه بيشتر در زمينۀ روايات اهل‌بيت هستند مى‌توان به كتب:
- النوادر
- التوحيد
- فضل النبي صلى‌اللّه‌عليه‌وآله‌و‌سلم
- المتعة
- الناسخ و المنسوخ
- طب الكبير
- طب الصغير
- المكاسب
- الأظلة، اشاره نمود.
اخراج برقى از قم
وى كه بزرگ شهر قم بود ابوعبدالله، احمد بن محمد بن خالد برقى را، كه یکى از روات بزرگ شيعه است به دليل نقل روايت از برخى افراد ضعيف و يا نقل روايات مرسله، از شهر قم اخراج كرد. ولى پس از چندى از این عمل خود پشيمان شده و از او معذرت خواهى كرده و او را به شهر باز گرداند.
اشعرى برای جبران اشتباه خود بعد از وفات برقى، در تشييع جنازه او با سر و پاى برهنه شركت كرد.