المُحبّر: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر = NUR02878J1.jpg | عنوان = | عنوان‌های دیگر = | پدیدآوران =...» ایجاد کرد) |
|||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
بخش اعظم آثار ابن حبیب را کتب انساب تشکیل مى‌دهد. تقریباً همه کتاب‌ها و رساله‌هایى که از او به چاپ رسیده، در همین زمینه یا در باب ضبط اسماء است. کتاب‌های شعر، که وی جمع‌‌آوری و تدوین یا روایت کرده نیز بسیار متعدد است. همچنین از عناوین کتاب‌های مفقود او مى‌توان دریافت که وی در لغت و حدیث و حتى «انواء» آثاری را تألیف کرده بوده است؛ البته سیوطى مى‌گوید که کتاب‌های او را بررسى کرده و در آنها از نظر لغت، خلط و اشتباه فراوان یافته است <ref>ر.ک: آذرنوش، آذرتاش، ج3، ص307</ref>. | بخش اعظم آثار ابن حبیب را کتب انساب تشکیل مى‌دهد. تقریباً همه کتاب‌ها و رساله‌هایى که از او به چاپ رسیده، در همین زمینه یا در باب ضبط اسماء است. کتاب‌های شعر، که وی جمع‌‌آوری و تدوین یا روایت کرده نیز بسیار متعدد است. همچنین از عناوین کتاب‌های مفقود او مى‌توان دریافت که وی در لغت و حدیث و حتى «انواء» آثاری را تألیف کرده بوده است؛ البته سیوطى مى‌گوید که کتاب‌های او را بررسى کرده و در آنها از نظر لغت، خلط و اشتباه فراوان یافته است <ref>ر.ک: آذرنوش، آذرتاش، ج3، ص307</ref>. | ||
المُحَبّر که حاجى خلیفه آن را «تاريخ الخلفاء» نیز خوانده است، مهم‌ترین اثر ابن حبیب است. مطالب این کتاب با المُنمَّق یکى است. «المنمق و شرح أحوال قريش»، شامل شرح احوال آدم(ع) و سلسله پیامبران و سپس قریش و پیامبر اسلام(ص) می‌باشد<ref>ر.ک: همان</ref>. | |||
از جمله کسانی که ابن حبیب از آنها فراوان نقل می‌کند کلبی و پسرش ابن کلبی است. چون ابن کلبی و پدرش از عالم‌ترین افراد به احوال عرب جاهلی بودند. می‌توان گفت: مهم‌ترین منابع محبّر، کتاب‌های کلبی و پسرش است. مؤیّد این ادعا مشابهت عناوین فصل‌‌های محبر است با نام کتاب‌هایی که به ابن کلبی نسبت می‌دهند<ref>فاطمی، سید حسن، ص84</ref>. | از جمله کسانی که ابن حبیب از آنها فراوان نقل می‌کند کلبی و پسرش ابن کلبی است. چون ابن کلبی و پدرش از عالم‌ترین افراد به احوال عرب جاهلی بودند. می‌توان گفت: مهم‌ترین منابع محبّر، کتاب‌های کلبی و پسرش است. مؤیّد این ادعا مشابهت عناوین فصل‌‌های محبر است با نام کتاب‌هایی که به ابن کلبی نسبت می‌دهند<ref>فاطمی، سید حسن، ص84</ref>. | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
نویسنده همچنین تحت عنوان «اشراف نابینا»، به نام حضرت شعیب و اسحاق(ع) اشاره می‌کند که از سوی سید کسروی مورد اعتراض قرار می‌گیرد. محقق، احتمال می‌دهد که نویسنده، این مطالب را از کتب اهل کتاب که پر از افترائات و اسرائیلیات است نقل کرده باشد؛ چراکه خداوند انبیا را از این عیوب مبرا داشته است. در مواردی چون حضرت ایوب نیز بیماری عادی غیر منفر بوده تا قوت ایمان و شدت اراده‌اش اثبات شود<ref>ر.ک: همان، ص298، پاورقی 1</ref>. | نویسنده همچنین تحت عنوان «اشراف نابینا»، به نام حضرت شعیب و اسحاق(ع) اشاره می‌کند که از سوی سید کسروی مورد اعتراض قرار می‌گیرد. محقق، احتمال می‌دهد که نویسنده، این مطالب را از کتب اهل کتاب که پر از افترائات و اسرائیلیات است نقل کرده باشد؛ چراکه خداوند انبیا را از این عیوب مبرا داشته است. در مواردی چون حضرت ایوب نیز بیماری عادی غیر منفر بوده تا قوت ایمان و شدت اراده‌اش اثبات شود<ref>ر.ک: همان، ص298، پاورقی 1</ref>. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||
فهرست مطالب در انتهای کتاب ذکر شده است. آدرس آیات، معانی لغات، ارجاعات، معرفی اعلام و توضیحات ذکرشده در پاورقی‌ها به قلم محقق اثر است. | فهرست مطالب در انتهای کتاب ذکر شده است. آدرس آیات، معانی لغات، ارجاعات، معرفی اعلام و توضیحات ذکرشده در پاورقی‌ها به قلم محقق اثر است. | ||
نسخهٔ ۱۱ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۵۴
| المُحبّر | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | [[ ]] ( ) |
| کد کنگره | |
المُحبّر، اثر ابوجعفر محمد بن حبیب بن امیة بن عمرو هاشمی بغدادی، معروف به ابن حبیب (متوفی 245ق)، است که در یک جلد با تحقیق و تصحیح حسن سید کسروی منتشر شده است. این کتاب، مشتمل بر مطالب متنوع تاریخی است.
ساختار
کتاب، مشتمل است بر: مقدمه ناشر، اهدائیه و مقدمه محقق، زندگی‌نامه مؤلف، روش تحقیق کتاب، سخنی درباره چاپ پیشین کتاب و متن اصلی بدون تبویب و فصل‌بندی خاص.
نویسنده، از منابع متعدد انساب، شعر و لغت استفاده کرده است که از آن جمله است: «جمهرة الأنساب لابن الكلبي»، «دواوين فرزدق»، «دواوين ابن قيس الرقيات» و «دواوين لبيد»[۱].
گزارش محتوا
در برخی از منابع در معرفی کتاب «المحبر» آمده است: تنها یک نسخه خطی از این کتاب به دست ما رسیده است که در موزه بریتانیا نگهداری میشود و به سال 751ق، بازمی‌گردد. این کتاب را خانم لیختن شتیتر در حیدرآباد دکن، 1361ق/1942م و حمیدالله با تحقیقاتى درباره ابن حبیب و آثار او در بیروت به چاپ رسانده‌اند[۲].
محقق کتاب، کلمه «المحبَّر» را به «المحسَّن أو المزيَّن أو المجمَّل أو المنمَّق»، یعنی زیبا و آراسته و زینت‌شده معنا کرده است. وی سپس با رجوع به لسان العرب ابن منظور، درباره این ماده چنین آورده است: هر خط یا کلام یا شعر یا غیر آن که نیکو باشد[۳].
بخش اعظم آثار ابن حبیب را کتب انساب تشکیل مى‌دهد. تقریباً همه کتاب‌ها و رساله‌هایى که از او به چاپ رسیده، در همین زمینه یا در باب ضبط اسماء است. کتاب‌های شعر، که وی جمع‌‌آوری و تدوین یا روایت کرده نیز بسیار متعدد است. همچنین از عناوین کتاب‌های مفقود او مى‌توان دریافت که وی در لغت و حدیث و حتى «انواء» آثاری را تألیف کرده بوده است؛ البته سیوطى مى‌گوید که کتاب‌های او را بررسى کرده و در آنها از نظر لغت، خلط و اشتباه فراوان یافته است [۴].
المُحَبّر که حاجى خلیفه آن را «تاريخ الخلفاء» نیز خوانده است، مهم‌ترین اثر ابن حبیب است. مطالب این کتاب با المُنمَّق یکى است. «المنمق و شرح أحوال قريش»، شامل شرح احوال آدم(ع) و سلسله پیامبران و سپس قریش و پیامبر اسلام(ص) می‌باشد[۵].
از جمله کسانی که ابن حبیب از آنها فراوان نقل می‌کند کلبی و پسرش ابن کلبی است. چون ابن کلبی و پدرش از عالم‌ترین افراد به احوال عرب جاهلی بودند. می‌توان گفت: مهم‌ترین منابع محبّر، کتاب‌های کلبی و پسرش است. مؤیّد این ادعا مشابهت عناوین فصل‌‌های محبر است با نام کتاب‌هایی که به ابن کلبی نسبت می‌دهند[۶].
کتاب، شامل مجموعه‌ای از مطالب تاریخی متنوع و پراکنده است که برخی از آنها در کتابی یافت نمی‌‌شود یا در کتابی با این قدمت وجود ندارد. برخی از عنوان‌های آن عبارتند از: عمر پیامبران، شبیهان به پیامبر اسلام(ص)، دربان‌های پیامبر و خلفا، دامادهای پیامبر و امام علی(ع) و امام حسن(ع) و ابوبکر و عمر و عثمان و خلفای اموی و عباسی و…، کسانی که پیش از بعثت پیامبر بت‌پرستی را ترک کردند، فرستادگان پیامبر به‌سوی پادشاهان و اشراف، اطعام‌کنندگان در جنگ بدر، همسران پیامبر، باجناق‌‌های پیامبر، جنگ‌های رسول خدا، نام‌گذاری شده‌ها به محمد، پیامبرانی که مختون به دنیا آمدند، اذان‌گوهای قریش، کسانی که برای حضور در جنگ تبوک گریه کردند، مسخره‌‌کنندگان قریش، زنانی که آرزوی مرگ پیامبر را داشتند، آنچه در جاهلیت بوده و در اسلام باقی ماند، جاسوس‌های پیامبر، حاضران در جنگ بدر، احمق‌ها، زنانی که با پیامبر بیعت کردند، اصحابی که در جنگ جمل و صفین در رکاب امام علی(ع) حضور داشتند، کسانی که با داشتن ده زن به اسلام گرویدند، جمع‌کنندگان قرآن در عصر پیامبر، زنانی که به مشرکان ملحق شدند، منافقان، حواریان پیامبر(ص)[۷].
برخی مطالب نویسنده توسط محقق کتاب مورد نقد قرار گرفته است؛ به‌عنوان مثال نویسنده در ذکر افرادی که احوَل و دارای چشمان لوچ بوده‌اند نام عمر بن خطاب را ذکر کرده است. محقق کتاب با رد این مطلب چنین می‌نویسد که در غیر این منبع در کتاب دیگری ندیده و نخوانده که عمر بن خطاب را به این صفت متصف کرده باشند[۸].
محقق همچنین تذکر می‌دهد که در ذکر تاریخ برخی غزوات رسول‌الله با سایر کتب مغازی که در دست است، اختلاف وجود دارد[۹].
نویسنده همچنین تحت عنوان «اشراف نابینا»، به نام حضرت شعیب و اسحاق(ع) اشاره می‌کند که از سوی سید کسروی مورد اعتراض قرار می‌گیرد. محقق، احتمال می‌دهد که نویسنده، این مطالب را از کتب اهل کتاب که پر از افترائات و اسرائیلیات است نقل کرده باشد؛ چراکه خداوند انبیا را از این عیوب مبرا داشته است. در مواردی چون حضرت ایوب نیز بیماری عادی غیر منفر بوده تا قوت ایمان و شدت اراده‌اش اثبات شود[۱۰].
وضعیت کتاب
فهرست مطالب در انتهای کتاب ذکر شده است. آدرس آیات، معانی لغات، ارجاعات، معرفی اعلام و توضیحات ذکرشده در پاورقی‌ها به قلم محقق اثر است.
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- آذرنوش، آذرتاش، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، 1374.
- فاطمی سید حسن، «معرفی‌های اجمالی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: مجله آینه پژوهش، خرداد و تیر 1384، شماره 92، صفحه 67 تا 87، به آدرس: