میرزاده اهری، عباس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (برخی مطالب اشتباه از جمله سال تولد و وفات ایشان تصحیح گردید.) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" |سيد محمد | | data-type="authorfatherName" |سيد محمد اهرى | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" | 1358ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" | 1359ش / 1400ق / 1980م | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
</div> | </div> | ||
'''سيد عباس ميرزاده اهرى'''، ( 1363- 1403 ق | '''سيد عباس ميرزاده اهرى'''، ( 1363- 1403 ق) روحانی و نویسنده، قاضی، حاکم شرع و ریاست دادگاههای انقلاب شهرستانهای «میانه»، «هشتبر»، «آستارا» و «خلخال»<ref>http://ahari.andishvaran.ir/fa/ScholarMainpage.html</ref> | ||
== تولد == | == تولد == | ||
سيد عباس ميرزاده فرزند | سيد عباس ميرزاده فرزند سيد محمد اهرى، اصالتا اهل «ميركند» اهر بود. وی در حدود سال 1358ق در اهر- واقع در استان آذربايجان شرقى- به دنیا آمد.<ref>جواهر کلام، عبدالحسین، ج2، ص875</ref> | ||
==فرزندان== | ==فرزندان== | ||
او از | او از چند همسرى كه انتخاب كرده بود، دارای سه پسر به نام‌های: 1- سيد كاظم 2- سيد رضا 3- سيد مرتضى و پنج دختر بود. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
ميرزاده در | ميرزاده در اوايل سال 1359ش (1400ق) در چهارراه حسنآباد «شهريار» در اثر تصادف از دنیا رفت. پيكرش به قم حمل و در قبرستان بقيع دفن شد.<ref>همان، ص876</ref> | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
===در قم=== | ===در قم=== | ||
او در سال 1342 ش به قم مهاجرت کرد و سطح را نزد حضرات آیات [[مکارم شیرازی، ناصر|ناصر مكارم شيرازى]]، [[سبحانی تبریزی، جعفر|جعفر سبحانى تبريزى]] و [[دوانی، علی|على دوانى]] به اتمام رساند. سید عباس، دروس خارج را | او در سال 1342 ش به قم مهاجرت کرد و سطح را نزد حضرات آیات [[مکارم شیرازی، ناصر|ناصر مكارم شيرازى]]، [[سبحانی تبریزی، جعفر|جعفر سبحانى تبريزى]] و [[دوانی، علی|على دوانى]] به اتمام رساند. سید عباس، دروس خارج را فقط از محضر [[شریعتمداری، کاظم|آيتالله سيد كاظم شريعتمدارى]] فرا گرفت.<ref>همان</ref> | ||
==عضویت در نشریات فرهنگی== | ==عضویت در نشریات فرهنگی== | ||
نسخهٔ ۲۷ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۹:۵۲
| نام | میرزاده اهری، عباس |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ميرزاده، عباس
سيد عباس ميرزاده اهرى |
| نام پدر | سيد محمد اهرى |
| متولد | 1358ق |
| محل تولد | «ميركند» اهر |
| رحلت | 1359ش / 1400ق / 1980م |
| اساتید | ناصر مكارم شيرازى، |
| برخی آثار | در پیرامون نهج‌البلاغه (ط. جامعه مدرسین) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE06593AUTHORCODE |
سيد عباس ميرزاده اهرى، ( 1363- 1403 ق) روحانی و نویسنده، قاضی، حاکم شرع و ریاست دادگاههای انقلاب شهرستانهای «میانه»، «هشتبر»، «آستارا» و «خلخال»[۱]
تولد
سيد عباس ميرزاده فرزند سيد محمد اهرى، اصالتا اهل «ميركند» اهر بود. وی در حدود سال 1358ق در اهر- واقع در استان آذربايجان شرقى- به دنیا آمد.[۲]
فرزندان
او از چند همسرى كه انتخاب كرده بود، دارای سه پسر به نام‌های: 1- سيد كاظم 2- سيد رضا 3- سيد مرتضى و پنج دختر بود.
وفات
ميرزاده در اوايل سال 1359ش (1400ق) در چهارراه حسنآباد «شهريار» در اثر تصادف از دنیا رفت. پيكرش به قم حمل و در قبرستان بقيع دفن شد.[۳]
اساتید
در اهر و تبریز
سيد عباس، بخشى از مقدمات را نزد شيخ يدالله دهقان در اهر آموخت. سپس در سال 1338 ش به تبريز رفت و در حوزه آن ديار نزد آقايان: سيد حبيب موسوى (ساكن بستانآباد)، ميرزا محمد آصفى، ميرزا رسول شاهدى و سيد رضا مرندى به تكميل مقدمات و ادبيات پرداخت.[۴]
در قم
او در سال 1342 ش به قم مهاجرت کرد و سطح را نزد حضرات آیات ناصر مكارم شيرازى، جعفر سبحانى تبريزى و على دوانى به اتمام رساند. سید عباس، دروس خارج را فقط از محضر آيتالله سيد كاظم شريعتمدارى فرا گرفت.[۵]
عضویت در نشریات فرهنگی
وى روى به راهنمايى نسل جوان آورد و از راه قلم و زبان به بيان حقايق و آشنايى جوانان با مذهب همت گماشت. از جمله كارهاى فرهنگى ايشان می‌توان به: عضويت در هيئت تحريريه مجله «نسل نو»، عضويت در هيئت تحريريه مجله «پيام شادى» و از اعضاى مؤسس مجله «غذاى فكرى براى نسل جوان» بود، اشاره كرد. او مقالات فراوانی در مجلات مذكور نوشت.[۶]
آثار
- نهجالبلاغة چيست؟ (ترجمه كتاب ما هو نهجالبلاغة؟اثر علامه سيد هبةالدين شهرستانى)؛
- همكارى در تأليف کتاب تجليگاه ولايت.[۷]
پانویس
منابع مقاله
- جواهر کلام، عبدالحسین، تربت پاکان قم، انصاریان، چاپ اول، قم، 1424 ق.
- پایگاه اندیشوران حوزه