ابن امین، ابواسحاق ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
از وى دو تأليف باقى است: | از وى دو تأليف باقى است: | ||
# الاِعلام بالخيره الاعلام من اصحاب النبى(ع)؛ | |||
# تأليفى درباره کتاب الموطأ مالك كه شايد شرحى بر آن کتاب باشد | |||
<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/732 موسوی آل طعمه، محمداحمد، ج3، ص43]</ref>. | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
موسوی آل طعمه، محمداحمد، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374 | [https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/732 موسوی آل طعمه، محمداحمد، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374] | ||
نسخهٔ ۱۹ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۲۳
| نام | ابن امین، ابواسحاق ابراهیم |
|---|---|
| نام‌های دیگر | قرطبی، ابی‌اسحاق ابراهیم بن یحیی
طلیطلی، ابواسحاق ابراهیم بن یحیی |
| نام پدر | یحیی |
| متولد | 489ق |
| محل تولد | رطبه (كردوا) |
| رحلت | 544 ق |
| اساتید | ابومحمد عبدالرحمان بن عتاب
ابوبكر ابن عربى ابوالولید بن رشد ابوالحسن بن عفيف |
| برخی آثار | الاستدراک علی الاستیعاب |
| کد مؤلف | AUTHORCODE06387AUTHORCODE |
ابن امین، ابواسحاق ابراهیم بن يحيى بن ابراهیم بن سعيد (489-544ق)، فقيه، محدث، مورخ و لغت‌شناس،
ولادت
در سال 489ق در قرطبه (كردوا) كه در آن ايام مركز تجمع دانشمندان، فقيهان و محدثان بود، به دنيا آمد.
تحصیلات
وى از ابومحمد عبدالرحمان بن عتاب، ابوبكر ابن عربى، ابوالولید بن رشد، ابوالحسن بن عفيف، ابوالقاسم بن صواب و ابوالولید بن طريف حديث شنيد. بين او و ابوعلى حسین بن محمد صدفى دوستى استوارى برقرار بوده و هر یک از آن دو به ديگرى حديث آموخته و از هم روايت كرده‌اند و نيز چنان‌كه پيداست، ابن بشكوال نزد ابن امین درس خوانده و این یک نيز به نوبه خود- چنان‌كه در قديم عادت دانشمندان بوده و تاكنون در بسيارى از دانشگاه‌هاى اسلامى و حوزه‌هاى علمى دينى مرسوم است- دروسى از او فراگرفته است. ابن امین از لحاظ روايت، درايت، صحت ضبط و استوارىِ سند، از بزرگان علم حديث بوده و به رجال سند نیک واقف و آگاه بوده است.
به موجب روايت ابن ابار، وى امامت نماز را در مسجد عبيدالله بن ادهم در قرطبه به عهده داشته است و این سمت را جز به كسانى كه به زهد و پرهيزگارى متصف و مشهور بوده‌اند، نمى‌داند. وى در اواخر زندگانى خود به فتنه‌اى كه در قرطبه روى داد- و مصامده پس از قيام ابوجعفر بن حمدين بدان شهر درآمدند- دچار شد. فتنه مزبور آن بود كه لمتونيان (مرابطون) در 540ق، به سردارى يحيى بن غانيه در قرطبه با ابن حمدين جنگيدند و ابن حمدين شكست خورد و قرطبه را ترك كرد. در این واقعه یکى از سپاهيان بربر ابن امین را تعقيب كرد و او خود را از بام به صحن خانه‌اى افكند كه بگريزد، اما در چاهى افتاد و بدين‌گونه نجات يافت و سپس به لبله رفت. او 4 سال پایان عمر خود را در همان‌جا به سر برد تا در سال 544ق درگذشت. او به هنگام وفات، 55 سال داشت.
آثار
از وى دو تأليف باقى است:
- الاِعلام بالخيره الاعلام من اصحاب النبى(ع)؛
- تأليفى درباره کتاب الموطأ مالك كه شايد شرحى بر آن کتاب باشد
[۱].
پانویس
منابع مقاله