الهی قمشه‌ای، مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

میرزا مهدی الهی قمشه‌ای معروف به محی‌الدین، فرزند میرزا ابوالحسن از علمای تهران بود که در سال 1322 در قمشه اصفهان (شهرضا) به دنیا آمد.<ref>ر.ک: شریف رازی، محمد، ج8، ص108</ref> در اشعارش به الهی تخلص می‌کرد. اصالتاً از سادات بحرین بود و نیاکانش در زمان نادرشاه از بحرین به قمشه آمدند و در آنجا مقیم شدند. لذا به الهی قمشه‌ای مشهور بود. علامه حسن‎زاده از زبان او می‌نویسد: «بارها به این بنده می‌فرمود که من اصلاً، از سادات بحرینم ولی چون در کسوت متعارف فعلی که اختصاص به شیخ دارد شناخته شده‌ام از تبدیل عمامه سفید به سیاه خودداری می‌کنم»<ref>ر.ک: حسن‎زاده آملی، حسن، ص83</ref> او اکثر تابستان‌ها برای زیارت به مشهد می‌رفت.<ref>ر.ک: همان، ص86</ref>

وی دروس ابتدایی و سطوح نهایی را در فقه و اصول از علما و حکمای قمشه و اصفهان فرا گرفت و از آنجا به مشهد سفر کرد. در مشهد از اساتید بنام آنجا مانند آقابزرگ حکیم، حاج‌آقا حسین قمی، میرزا مهدی اصفهانی و آیت‌الله برسی و... بهره برد. او پس از مشهد به تهران رفت و در دانشکده الهیات و دانشگاه تهران به تدریس فلسفه و حکمت و سایر علوم پرداخت.<ref>ر.ک: شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ج8، ص108</ref> از دیگر اساتید او می‌توان شیخ اسدالله یزدی، ملا محمدعلی معروف به حاجی فاضل، محمدهادی فرزانه قمشه‌ای و... را نام برد.<ref>ر.ک: حسن‎زاده آملی، نامه‌ها برنامه‌ها، ص84</ref> او خط را از میرخانی تعلیم می‌گرفت.<ref>ر.ک: همان، ص88</ref> وی در شب‌های جمعه جلسه درس تفسیر داشت.<ref>ر.ک: همان، ص84</ref> و کتاب قانون بوعلی را هم در تهران تدریس می‌کرد.<ref>ر.ک: همان، ص85</ref> طبع لطیف او باعث سرایش دیوان اشعار او شده است.

[[حسن‌زاده آملی، حسن|حسن حسن‎زاده آملی]]؛

تصحیح تفسیر ابوالفتوح رازی و تعلیقات بر آن<ref>ر.ک: حسن‎زاده آملی، نامه‌ها برنامه‌ها، ص84</ref>

حسن‎زاده آملی، حسن، نامه‌ها برنامه‌ها، الف لام میم، قم، 1386 ش.