ابن هاشم، راشد بن عمیر: تفاوت میان نسخه‌ها
(←آثار) |
(←آثار) |
||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
وى بيش از صد سال عمر نمود و سرانجام در رستاق به بيمارى اسهال درگذشت.<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%D8%A7%D8%B4%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D8%B9%D9%85%D9%8A%D8%B1%D8%A9 ویکی پدیای عربی]</ref> | وى بيش از صد سال عمر نمود و سرانجام در رستاق به بيمارى اسهال درگذشت.<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%D8%A7%D8%B4%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D8%B9%D9%85%D9%8A%D8%B1%D8%A9 ویکی پدیای عربی]</ref> | ||
==پانویس== | |||
<references /> | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
نسخهٔ ۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۳۳
| نام | ابن هاشم، راشد بن عمیر |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | عمیر |
| متولد | نیمه دوم قرن نهم ق |
| محل تولد | روستاى عينى رستاق عمان |
| رحلت | 1019ق |
| اساتید | راشد بن خلف بن محمد
علي بن مبارك بن خلف بن محمد خلف بن هاشم بن عبد الله بن هاشم |
| برخی آثار | فاکهة ابن السبیل |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02994AUTHORCODE |
راشد بن عمیر بن ثانى بن خلف بن هاشم قرنى (متوفای 1019ق)، از پزشک، داروساز، شاعر، ادیب از سلطان نشین عمان
ولادت
در نیمه دوم قرن نهم قمری (اواخر قرن پانزدهم میلادی) روستاى عينى رستاق ديده به جهان گشود و در همان زادگاهش رشد و نمو كرد.
بقایای خانه‌ای که در آن زندگی کرد و بزرگ شد، نزدیک عین‌الکفاء (که از نقاط گردشگری و باستانی سلطان نشین عمان است) هنوز موجود است.
شهرت او در منطقه عمان بيشتر به خاطر تبحر او در دانش پزشكى است.
آنچه از ایشان می‌دانیم آن است که پزشکی در خانواده ایشان موروثی بوده است و پدر و پدر بزرگش نیز پزشک بوده‌اند.
اساتید
از جمله بزرگانی که در رشد علمی او نقش داشتند می توان به راشد بن خلف بن محمد، وعلي بن مبارك بن خلف بن محمد، وخلف بن هاشم بن عبد الله بن هاشم اشاره کرد.
راشد بن عمیر پزشکی، داروسازی، شعر و ادبیات را با هم ترکیب کرد، وی یک پزشک ماهر و مشهور در زمان خود بود و توانست بسیاری از بیماریهای لاعلاج را درمان نماید.
وفات
ابن هاشم در آغاز قرن یازدهم قمری(1019ق/1610م) درگذشت. در حالی که سن او از صد سال فراتر رفته بود.
آثار
از او آثار چندى در زمینه طب بر جاى مانده كه به نمونه‌اى از آن اشاره مى‌كنيم:
- فاكهة ابن السبيل.
- مقاصد الدليل و برهان السبيل في معالجات العليل.
- زاد الفقير كه شرح قصيده لامیه‌اى از خود اوست.
- ارجوزه‌اى در طب
البته از لابه لاى آثار او بر مى‌آيد كه وى نگاشته‌هاى ديگرى هم داشته كه ما از آن بى‌خبریم.
وى بيش از صد سال عمر نمود و سرانجام در رستاق به بيمارى اسهال درگذشت.[۱]