عمری، عثمان بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '<references />' به '<references/>') |
|||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references/> | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
نسخهٔ ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۰۸
| نام | عمری، عثمان بن علی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | علی |
| متولد | 1134ق |
| محل تولد | موصل |
| رحلت | 1184 ق |
| اساتید | شيخ اسماعيل بن ابوجحش موصلى، يحيى بن مراد بن على ابوالفضائل |
| برخی آثار | الروض النضر في ترجمة أدباء العصر |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04189AUTHORCODE |
ابوالنور عصام‌الدين عثمان دفترى بن على ابوالفضائل بن مراد بن عثمان بن على بن حاج قاسم عمرى، از خاندان «عمريه» در موصل عراق مى‌باشد[۱] عصام‌الدين در سال 1134ق، ديده به جهان گشود و در كنف حمايت پدرش، به رشد و بالندگى رسيد.
خاندان
خاندان عمريه، خاندان اصيلى است منتسب به خليفه دوم و داراى انشعابات فراوانى است كه در مكه، دمشق، مصر و موصل سكنى دارند. معروف‌ترين فروع اين خاندان، در دمشق و موصل بوده و علما، ادبا و شعراى فراوانى از آن برخاسته‌اند.
اولين كسى كه از اين خاندان وارد موصل شد، حاج قاسم بن على بن محمد بن حسين، از فرزندان عاصم بن عمر بن خطاب مى‌باشد كه با فرزند خود على، وارد موصل گرديد كه متأسفانه تاريخ دقيق آن معلوم نيست؛ همين‌قدر مى‌دانيم كه اين امر، پس از سال 980ق اتفاق افتاده است[۲]
پدر او، ابوالفضائل على بن مراد، در سال 1060ق در موصل به دنيا آمده و پس از كسب مدارج علمى، به قسطنطنيه رفته و... در سال 1112ق، به مدت يك سال، عهده‌دار امر قضاوت در بغداد شده و پس از آن به موصل رفته و در آنجا متولى امر افتا گرديده... و در سال 1147ق، بدرود حيات گفته است[۳]
اساتید
وی از محضر اساتيد بزرگى بهره برد كه عبارتند از:
- شيخ اسماعيل بن ابوجحش موصلى (متوفى بعد از 1140ق)؛
- يحيى بن مراد بن على ابوالفضائل (متوفى بعد از 1160ق)؛
- شيخ درويش كردى عقراوى (متوفى بعد از 1170ق)؛
- مصطفى خوشناوى؛
- ابراهيم بن حيدر؛
- صبغةالله بن ابراهيم بن حيدر؛
- فتح‌الله بن ابراهيم بن حيدر؛
- عبدالغفور بن احمد بن حيدر[۴]
آثار
كتاب «الروض النضر في ترجمة أدباء العصر»، اثر وى پيرامون تراجم عصر خويش مى‌باشد[۵]
وفات
وى سفرهاى فراوانى به كشورها و شهرهاى مختلفى همچون شهرهاى روم، استانبول، بغداد و... داشته و در سال 1184ق، در شهر استانبول، بدرود حيات گفت[۶]
پانويس
منابع مقاله
عمرى، عصام‌الدين عثمان بن على بن مراد، «الروض النضر في ترجمة أدباء العصر»، تحقيق دكتر سليم نعيمى، المجمع العلمي العراقي، 1394ق-1974م.