موسوی بجنوردی، سید محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[قواعد فقهیه (موسوی بجنوردی، محمد)]] | [[قواعد فقهیه (موسوی بجنوردی، محمد)]] | ||
| خط ۹۰: | خط ۹۲: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده: دی (98)]] | |||
نسخهٔ ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۰:۵۰
| نام | موسوی بجنوردی، محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | سيد حسن بجنوردى |
| متولد | 1322ش |
| محل تولد | نجف اشرف |
| رحلت | |
| اساتید | سيد محسن حكيم |
| برخی آثار | قواعد فقهیه (موسوی بجنوردی، محمد)
علم أصول (موسوی بجنوردی، محمد) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00265AUTHORCODE |
سيد محمد موسوى بجنوردى (متولد 1322-نجف اشرف)، فقیه، مجتهد، حقوق‌دان، عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت معلم، مدير گروه حقوق و علوم سياسي (تربيت معلم)، مدير گروه دين و فلسفه دانشگاه خوارزمي، مدير گروه فقه و حقوق پژوهشكده امام خميني(ره)، عضو هيئت مميزه دانشگاه تربيت معلم، عضو شوراي دانشگاه تربيت معلم، عضو هيئت امناي مركزي بين المللي گفتگوي تمدنها، عضويت در شوراي عالي قضايي (دو دوره به مدت ده سال)، رئيس دادگاه عالي انقلاب اسلامي، رئيس شعبه چهار ديوان عالي كشور، عضو كميته كشوري اخلاق پزشكي، عضو هیات امنای کمیسیون حقوقی و قضایی، چهره ماندگار رشته‌های فقه و حقوق(1384ش)، عضو هیات تحریریه فصلنامه پژوهشنامه متین،
ولادت
او فرزند سيد حسن بجنوردى در سال 1322ش در نجف اشرف متولد شد.
تحصیلات
تحصيلات علوم حوزوى و دينى خود را در ايران و نجف اشرف به انجام رساند. وى به مدت 30 سال از محضر استادان درجه اول حوزه، فقه و اصول و فلسفه آموخت. وى كه دروس جديد و حوزوى را با هم مى‌خواند در 18 سالگى كفايتين را به پايان رساند و در سال 1340ش درس خارج را نزد پدر بزرگوار خود و آیت‌الله سيد محسن حكيم گذراند.
پس از تبعيد امام خمينى(ره) به نجف اشرف در بهار 1344ش يكى از شاگردان هميشگى دروس ايشان در تمام 14 سال اقامتشان و سيد محمد موسوى بجنوردى بود. وى در اين مدت در مسجد جامع نجف اشرف (هندى) رسائل و مكاسب و كفايتين را به زبان عربى براى شیعیان كشورهاى عرب زبان همچون عراق، لبنان، سوريه و مصر تدريس می‌كردند كه شاگردان ممتازى همچون سيد عباس موسوى و شيخ راغب حرب از شهداى برجسته حزب الله لبنان از شاگران وى به شمار مى‌روند.
رابطه استاد و شاگردى بين امام خمينى(ره) و وى باعث شد كه پس از مراجعت امام از نجف به پاريس وى نيز حضرت امام را همراهى كردند.
پس از پيروزى انقلاب اسلامى به ايران آمدند و در سال 1359ش به دستور امام(ره)، دادگاه عالى قضا را راه‌اندازى كرد.
ايشان از سال 1360ش به مدت دو دوره تا سال 1368ش به عضويت شوراى عالى قضايى درآمدند كه تا ارتحال حضرت امام و تغيير در قانون اساسى كه منجر به حذف شوراى عالى قضايى شد ادامه داشت.
همزمان با اين فعالیت‌های اجتماعى و امور اجرائى كار تدريس و تحقيق در دانشكده‌هاى حقوق دانشگاه‌هاى شهيد بهشتى، تربيت مدرس، الهيات تهران را دنبال كردند و در سال 1368ش به رتبه دانشيارى و سال 1382ش به رتبه استادى رسيدند.
ايشان از سال 1371ش عضو هيئت علمى و رياست گروه الهيات دانشگاه تربيت معلم بودند و همچنين رئيس گروه الهيات و رشته حقوق و علوم سياسى اين دانشگاه مى‌باشند. در ضمن او با دانشگاه‌ها و مراكز خارج از كشور از قبيل دانشكده حقوق دانشگاه محمد الخامس مراكش، دانشگاه سن ژوزف لبنان، و الازهر و عين الشمس نيز همكارى داشته است.
آثار
- عقد ضمان
- علم اصول
- فقه تطبيقى
- قواعد فقهيه
- مجموعه مقالات فقهى، حقوقى، فلسفى و اجتماعى
- مصادر التشريع عند الاماميه و السن.