اولیویه، گیوم آنتوان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
</div> | </div> | ||
'''گيوم آنتوان اولیويه''' (1756-1814م)، | '''گيوم آنتوان اولیويه''' (1756-1814م)، جهانگرد، پزشک و طبيعى‌دان، گیاه‌شناس فرانسوى، عضو دیرکتوار فرانسه (رژیمی که پیش از شکل‌گیری امپراطوری ناپلئون بر فرانسه حکومت می‌کرد و حاصل انقلاب فرانسه بود)، نویسنده کتاب [[سفرنامه اولیویه]] در موضوع تاریخ اجتماعی و اقتصادی ایران در دوران آغازین عصر قاجاریه | ||
== تولد و وفات == | == تولد و وفات == | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
== سفر به ایران == | == سفر به ایران == | ||
وى يكى از نويسندگان دايرةالمعارف متدى بوده كه در 1796، در زمان محمد خان قاجار (1193 - 1212ق) سرسلسله قاجاريه، از طرف دولت فرانسه به‌نمايندگى، به ایران آمده و در اين كشور به سياحت پرداخته و در خاک عثمانى هم گردش كرده است. در موقع بازگشت به فرانسه در ممالك كرانه شرقى مديترانه هم به مطالعه پرداخته و در سال 1795 كتابى زير عنوان «سفرنامه عثمانى و مصر و ایران»، در شش جلد نوشته و در سال‌هاى 1801 تا 1807 به طبع رسيده است. اين كتاب، به زبان آلمانى هم ترجمه شده و «سفر اولیويه در كشور تركيه، مصر و ایران» نام دارد كه در سه جلد در شهر وين در 1809 به طبع رسيده است. | وى يكى از نويسندگان دايرةالمعارف متدى بوده كه در 1796، در زمان محمد خان قاجار (1193 - 1212ق) سرسلسله قاجاريه، از طرف دولت فرانسه به‌نمايندگى، به ایران آمده و در اين كشور به سياحت پرداخته و در خاک عثمانى هم گردش كرده است. | ||
این سال، آخرین سال سلطنت آقا محمد خان قاجار است (که مسیو اولیویه از او به نام آقا محمد شاه یاد می‌کند). پس از آن، با قتل سر سلسله قاجار، فتح‌علی‌شاه به سلطنت می‌رسد. از این‌رو، روایت مسیو اولیویه، که در مقطع حساس جابه‌جایی قدرت میان دو پادشاه نخستین قاجار است، تصویری است از روند رو به اوج این سلسله. که اگرچه بیانگر دوره رکود است، اما در دل خود، چشم‌اندازی از تحولات مثبت دیده می‌شود. به‌طوری که به‌رغم شرایط نامساعد و بحرانی، که سال های پایانی سلطنت آقا محمد خان دچار آن بود، اما مسیو اولیویه چشم انداز شهر را در صورت تداوم سلطنت جانشینان او، رو به رشد و شکوفایی می‌بیند. | |||
در موقع بازگشت به فرانسه در ممالك كرانه شرقى مديترانه هم به مطالعه پرداخته و در سال 1795 كتابى زير عنوان «سفرنامه عثمانى و مصر و ایران»، در شش جلد نوشته و در سال‌هاى 1801 تا 1807 به طبع رسيده است. اين كتاب، به زبان آلمانى هم ترجمه شده و «سفر اولیويه در كشور تركيه، مصر و ایران» نام دارد كه در سه جلد در شهر وين در 1809 به طبع رسيده است. | |||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
نسخهٔ ۵ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۴۴
| نام | اولیویه، گیوم آنتوان |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1756 م |
| محل تولد | آرك نزدیک تولون فرانسه |
| رحلت | 1814 م |
| اساتید | |
| برخی آثار | سفرنامه اولیویه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04015AUTHORCODE |
گيوم آنتوان اولیويه (1756-1814م)، جهانگرد، پزشک و طبيعى‌دان، گیاه‌شناس فرانسوى، عضو دیرکتوار فرانسه (رژیمی که پیش از شکل‌گیری امپراطوری ناپلئون بر فرانسه حکومت می‌کرد و حاصل انقلاب فرانسه بود)، نویسنده کتاب سفرنامه اولیویه در موضوع تاریخ اجتماعی و اقتصادی ایران در دوران آغازین عصر قاجاریه
تولد و وفات
او در سال 1756م، در آرك نزدیک تولون به دنيا آمده و پس از پنجاه و هشت سال عمر در 1814 در ليون بدرود حيات گفته است.
سفر به ایران
وى يكى از نويسندگان دايرةالمعارف متدى بوده كه در 1796، در زمان محمد خان قاجار (1193 - 1212ق) سرسلسله قاجاريه، از طرف دولت فرانسه به‌نمايندگى، به ایران آمده و در اين كشور به سياحت پرداخته و در خاک عثمانى هم گردش كرده است.
این سال، آخرین سال سلطنت آقا محمد خان قاجار است (که مسیو اولیویه از او به نام آقا محمد شاه یاد می‌کند). پس از آن، با قتل سر سلسله قاجار، فتح‌علی‌شاه به سلطنت می‌رسد. از این‌رو، روایت مسیو اولیویه، که در مقطع حساس جابه‌جایی قدرت میان دو پادشاه نخستین قاجار است، تصویری است از روند رو به اوج این سلسله. که اگرچه بیانگر دوره رکود است، اما در دل خود، چشم‌اندازی از تحولات مثبت دیده می‌شود. به‌طوری که به‌رغم شرایط نامساعد و بحرانی، که سال های پایانی سلطنت آقا محمد خان دچار آن بود، اما مسیو اولیویه چشم انداز شهر را در صورت تداوم سلطنت جانشینان او، رو به رشد و شکوفایی می‌بیند.
در موقع بازگشت به فرانسه در ممالك كرانه شرقى مديترانه هم به مطالعه پرداخته و در سال 1795 كتابى زير عنوان «سفرنامه عثمانى و مصر و ایران»، در شش جلد نوشته و در سال‌هاى 1801 تا 1807 به طبع رسيده است. اين كتاب، به زبان آلمانى هم ترجمه شده و «سفر اولیويه در كشور تركيه، مصر و ایران» نام دارد كه در سه جلد در شهر وين در 1809 به طبع رسيده است.
منابع مقاله
برگرفته از پايگاه اطلاع‌رسانى بنياد ایران‌شناسى