ابن بطوطه، محمد بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |[[رحلة ابن بطوطة، تحفة النظار في غرائب الأمصار و عجائب الأسفار]] | ||
[[سفرنامه ابن بطوطه/ ترجمه]] | |||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۳۸: | خط ۴۰: | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
وى در سال 703ق درشهر طنجه زاده شد.دربارۀ نخستين سالهاى زندگى و شرح احوال ابن بطوطة جزآنچه در سفرنامۀ وى آمده است، اطلاع ديگرى در دست نيست.چنين به‌نظر مى‌رسد كه‌وى در زادگاه خویش به تحصيل پرداخت.تحصيل او در علوم دينى بر اساس تعاليم فرقۀ مالكى بود و بى‌گمان او در فقه مالكى داراى معلوماتى بود زيرا از روزگار جوانى و حتى در سفرهاى‌خود نيز به امر قضا مى‌پرداخت. | وى در سال 703ق درشهر طنجه زاده شد.دربارۀ نخستين سالهاى زندگى و شرح احوال ابن بطوطة جزآنچه در سفرنامۀ وى آمده است، اطلاع ديگرى در دست نيست. | ||
== تحصیلات == | |||
چنين به‌نظر مى‌رسد كه‌وى در زادگاه خویش به تحصيل پرداخت.تحصيل او در علوم دينى بر اساس تعاليم فرقۀ مالكى بود و بى‌گمان او در فقه مالكى داراى معلوماتى بود زيرا از روزگار جوانى و حتى در سفرهاى‌خود نيز به امر قضا مى‌پرداخت. | |||
== مسافرتها == | == مسافرتها == | ||
| خط ۴۹: | خط ۵۴: | ||
او به مسائل جغرافيايى توجه خاصى نداشت و شايد به لحاظ توجه به زندگى مردم بود كه سفرنامۀ او در شرح جهان اسلامى و بطور كلى وصف جوامع شرقى سده 8ق در نوع خود يگانه و بى‌نظير است. | او به مسائل جغرافيايى توجه خاصى نداشت و شايد به لحاظ توجه به زندگى مردم بود كه سفرنامۀ او در شرح جهان اسلامى و بطور كلى وصف جوامع شرقى سده 8ق در نوع خود يگانه و بى‌نظير است. | ||
== سفر به ایران == | |||
این جهانگرد معروف مراکشی که از مردمان بربر یا آمازیغی بود چهار یا پنج بار به ایران سفر نمود و در تمام سفرهای شرقی خود از زبان فارسی برای ارتباط با غیرعرب‌ها استفاده کرد. سفرهای او در دو سوی سواحل دریای فارس و شهرهای فارس از جمله شیراز، خوزیه (خوزستان)، تُستر (شوشتر)، اصفهان، تبریز و خراسان خواندنی است. ''سفرنامه ابن بطوطه'' از کتاب‌های باارزش جغرافیایی سده‌های میانه است. | این جهانگرد معروف مراکشی که از مردمان بربر یا آمازیغی بود چهار یا پنج بار به ایران سفر نمود و در تمام سفرهای شرقی خود از زبان فارسی برای ارتباط با غیرعرب‌ها استفاده کرد. سفرهای او در دو سوی سواحل دریای فارس و شهرهای فارس از جمله شیراز، خوزیه (خوزستان)، تُستر (شوشتر)، اصفهان، تبریز و خراسان خواندنی است. ''سفرنامه ابن بطوطه'' از کتاب‌های باارزش جغرافیایی سده‌های میانه است. | ||
نسخهٔ ۳ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۴۳
| نام | ابن بطوطه، محمد بن عبدالله |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن بطوطه، ابوعبدالله
ابن بطوطه، شرف‌الدین |
| نام پدر | عبدالله |
| متولد | 703 |
| محل تولد | شهر طنجه در مغرب مراکش |
| رحلت | 779 ق یا 1377م در مراکش |
| اساتید | |
| برخی آثار | رحلة ابن بطوطة، تحفة النظار في غرائب الأمصار و عجائب الأسفار |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01056AUTHORCODE |
ابوعبداللّه محمد بن عبداللّه بن محمد بن ابراهیم لواتي طنجى و يا به صورت كامل‌تر، ابوعبداللّه محمد بن عبداللّه بن ابراهیم بن محمد بن ابراهیم‌بن يوسف، جهانگرد معروف مغربى (703-779 ق1304/-1377 م).
لقب او به دو صورت شرف‌الدين و شمس‌الدين آمده است.
ولادت
وى در سال 703ق درشهر طنجه زاده شد.دربارۀ نخستين سالهاى زندگى و شرح احوال ابن بطوطة جزآنچه در سفرنامۀ وى آمده است، اطلاع ديگرى در دست نيست.
تحصیلات
چنين به‌نظر مى‌رسد كه‌وى در زادگاه خویش به تحصيل پرداخت.تحصيل او در علوم دينى بر اساس تعاليم فرقۀ مالكى بود و بى‌گمان او در فقه مالكى داراى معلوماتى بود زيرا از روزگار جوانى و حتى در سفرهاى‌خود نيز به امر قضا مى‌پرداخت.
مسافرتها
ابن بطوطه هنگامى كه 22 ساله بود راه سفر پيش گرفت و در پنج‌شنبه 2 رجب725ق زادگاه خود طنجه را ترك گفت.قصد او از این سفر به‌جا آوردن مراسم حج و زيارت حرمین شريفين بود.چه بسا گمان نمى‌كرد كه سفرش ساليان دراز به طول انجامد و پس از یک ربع قرن به وطن خود باز گردد.طول راهى را كه ابن بطوطةپيموده 75/000 میل تخمین زده‌اند.
ابن بطوطه آخرين جهانگرد بزرگى است كه‌به سراسر جهان اسلام سفر كرد.او در واقع رقيب شايسته‌اى برای ماركوپولو به شمار مى‌رفت كه تقريبا معاصر وى بود.ابن بطوطه مسلمانى مؤمن و سنت‌گرا بود.
ازآنجا كه او جغرافى‌نویس، اديب و دانشمند نبود، در شرح سفر او انديشه‌هاى عالى و نكته‌هاى ظريف به‌ندرت مى‌توان يافت.
او به مسائل جغرافيايى توجه خاصى نداشت و شايد به لحاظ توجه به زندگى مردم بود كه سفرنامۀ او در شرح جهان اسلامى و بطور كلى وصف جوامع شرقى سده 8ق در نوع خود يگانه و بى‌نظير است.
سفر به ایران
این جهانگرد معروف مراکشی که از مردمان بربر یا آمازیغی بود چهار یا پنج بار به ایران سفر نمود و در تمام سفرهای شرقی خود از زبان فارسی برای ارتباط با غیرعرب‌ها استفاده کرد. سفرهای او در دو سوی سواحل دریای فارس و شهرهای فارس از جمله شیراز، خوزیه (خوزستان)، تُستر (شوشتر)، اصفهان، تبریز و خراسان خواندنی است. سفرنامه ابن بطوطه از کتاب‌های باارزش جغرافیایی سده‌های میانه است.
آرامگاه ابن بتوته در تپه‌ای مهجور مشرف به ساحل مدیترانه‌ایِ شهر تنجه (تنگه) مراکش است.