استرآبادی، احمد بن حسن: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
</div> | </div> | ||
'''احمد بن | '''احمد بن تاجالدين حسن بن سيفالدين استرآبادى''' از علماى قرن دهم هجرى است. | ||
برخى از پژوهشگران احتمال دادهاند كه پدر وى سيدى علوى از فرزند زادگان موسى مبرقع بوده كه در هرات مىزيسته و سپس به بيرجند رفته است و در این شهر به دست اسماعيليان به قتل رسيده و در روستاى شاخن از توابع دُرُخش به خاک سپرده شده است. اما [[آقا بزرگ تهرانى]] احتمال داده كه وى برادر سلطان محمد بن | برخى از پژوهشگران احتمال دادهاند كه پدر وى سيدى علوى از فرزند زادگان موسى مبرقع بوده كه در هرات مىزيسته و سپس به بيرجند رفته است و در این شهر به دست اسماعيليان به قتل رسيده و در روستاى شاخن از توابع دُرُخش به خاک سپرده شده است. اما [[آقا بزرگ تهرانى]] احتمال داده كه وى برادر سلطان محمد بن تاجالدين نویسنده | ||
"تحفة المجالس" باشد و این احتمال از این رو تقویت مىشود كه سلطان محمد از آثار احمدى مكرر نقل قول مىكند. استرآبادى طبع شعرى داشته اما شعرش در مرتبه عالى نيست. | "تحفة المجالس" باشد و این احتمال از این رو تقویت مىشود كه سلطان محمد از آثار احمدى مكرر نقل قول مىكند. استرآبادى طبع شعرى داشته اما شعرش در مرتبه عالى نيست. | ||
نسخهٔ ۲ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۲۲:۵۴
نام | استرآبادی، احمد بن حسن |
---|---|
نامهای دیگر | استرآبادی، احمد بن تاجالدین |
نام پدر | |
متولد | |
محل تولد | |
رحلت | |
اساتید | |
برخی آثار | آثار احمدی: تاریخ زندگانی پیامبر اسلام و ائمه اطهار علیهمالسلام |
کد مؤلف | AUTHORCODE01483AUTHORCODE |
احمد بن تاجالدين حسن بن سيفالدين استرآبادى از علماى قرن دهم هجرى است.
برخى از پژوهشگران احتمال دادهاند كه پدر وى سيدى علوى از فرزند زادگان موسى مبرقع بوده كه در هرات مىزيسته و سپس به بيرجند رفته است و در این شهر به دست اسماعيليان به قتل رسيده و در روستاى شاخن از توابع دُرُخش به خاک سپرده شده است. اما آقا بزرگ تهرانى احتمال داده كه وى برادر سلطان محمد بن تاجالدين نویسنده "تحفة المجالس" باشد و این احتمال از این رو تقویت مىشود كه سلطان محمد از آثار احمدى مكرر نقل قول مىكند. استرآبادى طبع شعرى داشته اما شعرش در مرتبه عالى نيست.
شرح حال كامل و حتى ناقص مؤلف به دست نيامده و آنچه از ديباچه کتاب آثار احمدى برمىآيد نشانگر آنست كه وى در روزگار امیر علیشير نوائى در هرات مىزيسته و در مدرسه و مسجد مجلس مىگفته است. وى سخنگویى زبردست بوده و منبرى گرم و گيرا داشته تا حدى كه مورد توجه بزرگان سياست و دانش زمان واقع شده و ارادتمندانى نيز داشته است.
آثار
تنها اثرى كه از وی در دست است "آثار احمدى" نام دارد.