وحیدی، سید محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'علمي' به 'علمی') |
|||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[درآمدی بر فقه اسلامی، ضمایم احکام (1)]] | [[درآمدی بر فقه اسلامی، ضمایم احکام (1)]] | ||
[[مستمسكات الأحكام في شرح مستثنيات الأحكام]] | |||
[[احکام عمومی]] | [[احکام عمومی]] | ||
نسخهٔ ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۲۱:۴۴
| نام | وحیدی، محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1332 ش |
| محل تولد | شبستر |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | احکام آبها: مطهرات، نجاسات |
| کد مؤلف | AUTHORCODE08733AUTHORCODE |
آيت‌الله سيد محمد وحيدى در ماه رجب سال 1334ق در شهر شبستر ديده به جهان گشود. وى از هفت سالگى، تحصيلات خود را آغاز كرد. در دوازده سالگى به علوم حوزوى مشغول شد. سطوح مقدماتى را نزد والد گرامى خود و علماى شبستر گذراند.
پانزده ساله بود كه براى تحصيلات بالاتر، به تبريز رفت و در مدرسه طالبيه سكنا گزيد و با شوق و ذوق فراوان، يك لحظه از درس و بحث باز نماند و از علماى تبريز نهايت استفاده را برد. پس از دو سال اقامت در تبريز، براى تكميل دانش‌هاى خود، رهسپار شهر مقدس قم شد. در سال 1317ش، در سن 22 سالگى، براى تكميل تحصيلات و استفاده از محضر مشاهير علما، به سوى نجف اشرف رهسپار شد و از حوزه‌هاى درس مشاهير بزرگ نجف، استفاده نمود. در اين دوران، تدريس سطوح عالى را نيز آغاز كرد و جمع كثيرى از فاضلان و عالمان از حوزه درس ايشان بهره گرفتند.
ايشان پس از دو سال اقامت در نجف و بهره‌گيرى از مراجع بزرگ وقت در سال 1320ش، مجدداً به قم برگشت و در اين شهر اقامت گزيد و در ضمن اشتغال به تحصيلات عالى و حضور در جلسه‌هاى درس خارج مراجع وقت، خود نيز در بيشتر ساعت به تدريس سطوح مختلف علوم دينى مشغول و موفق به تربيت شاگردانى ممتازى گرديد.
وى سطوح مقدماتى را نزد والد گرامى و علماى شبستر گذراند و در قم، از درس‌هاى فقه و اصول آيات عظام و حضرات آيات: حاج شيخ عبدالكريم حائرى، سيد محمد حجت، حاج شيخ محمد على حائرى، سيد محمدتقى خوانسارى و مير سيد على يثربى كاشانى و بروجردى و در فلسفه و كلام از محضر حضرات آيات: شاه آبادى، شيخ مهدى مازندرانى، ميرزا آقا دامغانى خوشه‌هاى فراوانى چيد.
از سال 1380ق، درس خارج ايشان يكى از چند درس مهم حوزه علمیه قم بود.
ايشان شناخت دين و عمل به دستورها و احكام آن را سرلوحه كار خويش قرار داده بودند، به طورى كه هيچ چيز به اندازه دين براى ايشان با اهميت نبود.
مردم‌دارى، رفق و مدارا با آنان، از ديگر ويژگى‌هاى روحى و اخلاقى وى بود. ايشان به مردم بسيار علاقه داشت و به هدايت و ارشاد آنان عشق مى‌ورزيد. هيچ‌گاه از رفع مشكلات مردم و گوش دادن به سخنان و مطالب آنان و يا تبليغ احكام دينى برايشان، خسته نمى‌شد.
اين عالم فرزانه پس از ساليان طولانى تلاش علمى، دينى اجتماعى و سياسى براى تبليغ احكام الهى و سامان‌يابى امور مردم و خدمت‌رسانى به آنان، سرانجام در شب چهارشنبه، دهم ماه ربيع الثانى 1421ق، ديده از جهان فرو بست و پيكر پاکش را در جوار بارگاه ملكوتى حضرت معصومه(س) به خاک سپردند.
آثار
از جمله آثار اوست:
- مستمسكات الاحكام.
- درآمدى بر فقه اسلامى.
- احكام عمومى.
- تعليقة على كتاب العروة الوثقى.
- الفلاح فى مسائل النكاح.
- احكام نماز: وقت‌شناسى، قبله‌شناسى.
- وجيزة النافعة.
- النقد و التفريعات.
- توضيح المسائل.
- ذخيرة العباد.
- شرح دعاى سحر.
- مناسك حج.
- شرح و ترجمه احاديث خصال شيخ صدوق.
- پرتو ولايت (شرح زيارت جامعه كبيره).