خواجگان چشت: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۸ سپتامبر ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ت‎و' به 'ت‌و'
جز (جایگزینی متن - 'ب‎ا' به 'ب‌ا')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'ت‎و' به 'ت‌و')
خط ۳۲: خط ۳۲:
'''خواجگان چشت''' یا سِیرُ الاقطاب، مجموعه زند‎گی‌نامه‌های مشایخ چشتیه به قلم [[چشتي، الله ديه بن عبدالرحيم|الله‌دیه بن شیخ عبدالرحیم چشتی]] (متوفی 1036ق) است. این اثر به جهت اشتمال بر احوال مشایخ چشتیه صابریه و مشایخ متأخرتر نظامیه و اطلاعات سودمندی که دربر دارد اهمیت پیدا می‌کند. مقدمه و تصحیح اثر به قلم [[مولايي، محمد سرور|محمدسرور مولایی]] است.
'''خواجگان چشت''' یا سِیرُ الاقطاب، مجموعه زند‎گی‌نامه‌های مشایخ چشتیه به قلم [[چشتي، الله ديه بن عبدالرحيم|الله‌دیه بن شیخ عبدالرحیم چشتی]] (متوفی 1036ق) است. این اثر به جهت اشتمال بر احوال مشایخ چشتیه صابریه و مشایخ متأخرتر نظامیه و اطلاعات سودمندی که دربر دارد اهمیت پیدا می‌کند. مقدمه و تصحیح اثر به قلم [[مولايي، محمد سرور|محمدسرور مولایی]] است.


[[چشتي، الله ديه بن عبدالرحيم|شیخ الله‌دیه]] کتاب خویش را در سال 1036ق آغاز و در سال 1056 ق به پایان برده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38998/1/21 ر.ک: پیشگفتار، صفحه بیست‎ویک]</ref>.
[[چشتي، الله ديه بن عبدالرحيم|شیخ الله‌دیه]] کتاب خویش را در سال 1036ق آغاز و در سال 1056 ق به پایان برده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38998/1/21 ر.ک: پیشگفتار، صفحه بیست‌ویک]</ref>.


==ساختار==
==ساختار==
این کتاب حاوی مقدمه مصحح، مقدمه مؤلف و 32 شرح‎حال است.
این کتاب حاوی مقدمه مصحح، مقدمه مؤلف و 32 شرح‎حال است.


کهن‎ترین منبعی که در آن از چشتیان یاد شده است [[طبقات الصوفية (انصاري هروي)|طبقات الصوفیه خواجه عبدالله انصاری]] و مقامات اوست<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38998/1/9 ر.ک: همان، صفحه نه]</ref>. سیرالعارفین حامد فضل‌الله کنبوهی دهلوی (متوفی 942ق) نیز پیش از سیر الاقطاب نگارش یافته است. [[چشتي، الله ديه بن عبدالرحيم|الله‌دیه]] در شمار منابع خود از کتاب سیر الاولیاء میرخرد نیز یاد کرده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38998/1/17 ر.ک: همان، صفحه هفده]</ref>. همچنین از منابع پیشین مانند [[تذكرة الأولياء (عطار نیشابوری)|تذکرة الاولیاء عطار]] و [[نفحات الأنس|نفحات الانس جامی]] بهره برده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38998/1/21 ر.ک: همان، صفحه بیست‎ویک]</ref>.
کهن‎ترین منبعی که در آن از چشتیان یاد شده است [[طبقات الصوفية (انصاري هروي)|طبقات الصوفیه خواجه عبدالله انصاری]] و مقامات اوست<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38998/1/9 ر.ک: همان، صفحه نه]</ref>. سیرالعارفین حامد فضل‌الله کنبوهی دهلوی (متوفی 942ق) نیز پیش از سیر الاقطاب نگارش یافته است. [[چشتي، الله ديه بن عبدالرحيم|الله‌دیه]] در شمار منابع خود از کتاب سیر الاولیاء میرخرد نیز یاد کرده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38998/1/17 ر.ک: همان، صفحه هفده]</ref>. همچنین از منابع پیشین مانند [[تذكرة الأولياء (عطار نیشابوری)|تذکرة الاولیاء عطار]] و [[نفحات الأنس|نفحات الانس جامی]] بهره برده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38998/1/21 ر.ک: همان، صفحه بیست‌ویک]</ref>.


کتاب از نظر آرایش و مطالب آغازین و شیوه احوال و واقعات مشایخ و نقل سخنان آن‌ها کاملاً با شیوه تذکرة الاولیا مشابه است. در آغاز ذکر هر یک از مشایخ، مطلب را با سجع آغاز می‌کند و قافیه آخرین سجع با نام کسی که ذکر می‌کند هم‎آهنگ است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38998/1/22 ر.ک: همان، صفحه بیست‎ویک و بیست دو]</ref>.
کتاب از نظر آرایش و مطالب آغازین و شیوه احوال و واقعات مشایخ و نقل سخنان آن‌ها کاملاً با شیوه تذکرة الاولیا مشابه است. در آغاز ذکر هر یک از مشایخ، مطلب را با سجع آغاز می‌کند و قافیه آخرین سجع با نام کسی که ذکر می‌کند هم‎آهنگ است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38998/1/22 ر.ک: همان، صفحه بیست‌ویک و بیست دو]</ref>.


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
خط ۶۰: خط ۶۰:
از سیر الاقطاب برمی‌آید که در مجالس سماع خواجگان چشت در هند، قوالان و غزل‎خوانان اشعار و ابیات فارسی می‌خوانده‌اند. باآنکه زبان فارسی در عصر حاضر در هند گویندگانی ندارد، ولی این رسم یعنی خواندن اشعار فارسی در موسیقی قوالی همچنان برجای مانده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38998/1/20 ر.ک: همان، صفحه بیست]</ref>.
از سیر الاقطاب برمی‌آید که در مجالس سماع خواجگان چشت در هند، قوالان و غزل‎خوانان اشعار و ابیات فارسی می‌خوانده‌اند. باآنکه زبان فارسی در عصر حاضر در هند گویندگانی ندارد، ولی این رسم یعنی خواندن اشعار فارسی در موسیقی قوالی همچنان برجای مانده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38998/1/20 ر.ک: همان، صفحه بیست]</ref>.


آخرین شخصیتی که در این کتاب مطرح می‌شود، پیر نویسنده، شیخ عبدالسلام معروف به شاه اعلی می‌باشد. الله‌دیه ملفوظات پیر خود را گردآوری کرده و نام آن را «جواهر اعلی» گذاشته است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38998/1/21 ر.ک: همان، صفحه بیست‎ویک]</ref>.
آخرین شخصیتی که در این کتاب مطرح می‌شود، پیر نویسنده، شیخ عبدالسلام معروف به شاه اعلی می‌باشد. الله‌دیه ملفوظات پیر خود را گردآوری کرده و نام آن را «جواهر اعلی» گذاشته است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38998/1/21 ر.ک: همان، صفحه بیست‌ویک]</ref>.
==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش