۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'یب' به 'یب'
جز (جایگزینی متن - 'ند' به 'ند') |
جز (جایگزینی متن - 'یب' به 'یب') |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
کتاب با مقدمه نویسنده آغاز و مطالب بدون تبویب و فصلبندی، در موضوعات و عناوین متعدد و مختلف، ساماندهی شده است. | کتاب با مقدمه نویسنده آغاز و مطالب بدون تبویب و فصلبندی، در موضوعات و عناوین متعدد و مختلف، ساماندهی شده است. | ||
نویسنده در این کتاب، به بحث پیرامون سه مقوله ابد، دهر و زمان پرداخته و آنها را ابتدا از دیدگاه عامه مردم و سپس از نظر متکلمین بررسی نموده و در نهایت، قول حق در اینباره را که همان قول اهلبیت(ع) | نویسنده در این کتاب، به بحث پیرامون سه مقوله ابد، دهر و زمان پرداخته و آنها را ابتدا از دیدگاه عامه مردم و سپس از نظر متکلمین بررسی نموده و در نهایت، قول حق در اینباره را که همان قول اهلبیت(ع) میباشد، بیان نموده است. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
در مقدمه، زندگینامه تقریبا مفصلی از نویسنده ذکر گردیده و به موضوع کتاب، اشاره شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/24477/1/7 ر.ک: مقدمه، ص7-17]</ref>. | در مقدمه، زندگینامه تقریبا مفصلی از نویسنده ذکر گردیده و به موضوع کتاب، اشاره شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/24477/1/7 ر.ک: مقدمه، ص7-17]</ref>. | ||
نویسنده در ابتدای کتاب، به این موضوع اشاره دارد که اوقات به قول مطلق در کلام عامه مردم، پنج بخش | نویسنده در ابتدای کتاب، به این موضوع اشاره دارد که اوقات به قول مطلق در کلام عامه مردم، پنج بخش میباشد که عبارتند از: ازل، سرمد، ابد، دهر و زمان؛ اما در نزد متکلمین، سه مورد اول، ظرف زمان قدیم بوده و ازل اول است و ابد آخر و سرمد مابین این دو که نویسنده آن را قبول نداشته و آن را اشتباه میداند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/24477/1/23 ر.ک: متن کتاب، ص23-24]</ref>. | ||
وی در ادامه، با ذکر روایاتی، از جمله خطبه 65 نهجالبلاغه: «لَمْ تَسْبِقْ لَهُ حَالٌ حَالًا فَيكونَ أَوَّلًا قَبْلَ أَنْ يكونَ آخِراً وَ يكونَ ظَاهِراً قَبْلَ أَنْ يكونَ بَاطِناً» (خداوندى را که پیشى نجسته است صفتى یا حالى از او، صفت یا حالى دیگر را. بدین معنى، که اول باشد پیشتر از آنکه آخر باشد و آشکار باشد پیشتر از آنکه نهان باشد)، به بیان نظریه حق در مسئله، که همان نظر اهلبیت(ع) | وی در ادامه، با ذکر روایاتی، از جمله خطبه 65 نهجالبلاغه: «لَمْ تَسْبِقْ لَهُ حَالٌ حَالًا فَيكونَ أَوَّلًا قَبْلَ أَنْ يكونَ آخِراً وَ يكونَ ظَاهِراً قَبْلَ أَنْ يكونَ بَاطِناً» (خداوندى را که پیشى نجسته است صفتى یا حالى از او، صفت یا حالى دیگر را. بدین معنى، که اول باشد پیشتر از آنکه آخر باشد و آشکار باشد پیشتر از آنکه نهان باشد)، به بیان نظریه حق در مسئله، که همان نظر اهلبیت(ع) میباشد، پرداخته است و «ازل» را خود ذات صرف و خالص که همان خود «ابد» است، دانسته و در ادامه به توضیح اصطلاحاتی همچون: «سرمد»، «دهر»، «لوح محفوظ»، «طبقات لوح محفوظ»، «قضاء و قدر» و «عالم ذر»، «علم»، «مشیت»، «اراده»، «علم متقدم بر مشیت»، «بداء»، «شقاوت و سعادت» و... همت نهاده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/24477/1/24 ر.ک: همان، ص24-59]</ref>. | ||
نویسنده مطالب کتاب را با بیان تعداد فرشتگان حامل عرش و سر چهار عدد بودن آنها، با اشاره به آیه شریفه 40 سوره روم: '''اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكُمْ ثُمَّ رَزَقَكُمْ ثُمَّ يمِيتُكُمْ ثُمَّ يحْييكُمْ هَلْ مِنْ شُرَكَائِكُمْ مَنْ يفْعَلُ مِنْ ذٰلِكُمْ مِنْ شَيءٍ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى عَمَّا يشْرِكُونَ''' (خدا همان کسى است که شما را آفرید، سپس به شما روزى بخشید، آنگاه شما را مىمیراند و پس از آن زنده مىگرداند. آیا در میان شریکان شما کسى هست که کارى از این [قبیل] کند. منزه است او و برتر است از آنچه [با وى] شریک مىگردانند) و نیز معرفت حقیقت نور سبز، به پایان برده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/24477/1/64 ر.ک: همان، ص64-69]</ref>. | نویسنده مطالب کتاب را با بیان تعداد فرشتگان حامل عرش و سر چهار عدد بودن آنها، با اشاره به آیه شریفه 40 سوره روم: '''اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكُمْ ثُمَّ رَزَقَكُمْ ثُمَّ يمِيتُكُمْ ثُمَّ يحْييكُمْ هَلْ مِنْ شُرَكَائِكُمْ مَنْ يفْعَلُ مِنْ ذٰلِكُمْ مِنْ شَيءٍ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى عَمَّا يشْرِكُونَ''' (خدا همان کسى است که شما را آفرید، سپس به شما روزى بخشید، آنگاه شما را مىمیراند و پس از آن زنده مىگرداند. آیا در میان شریکان شما کسى هست که کارى از این [قبیل] کند. منزه است او و برتر است از آنچه [با وى] شریک مىگردانند) و نیز معرفت حقیقت نور سبز، به پایان برده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/24477/1/64 ر.ک: همان، ص64-69]</ref>. | ||