آملی، عزالدین بن جعفر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'س‌ا' به 'س‌ا') |
جز (جایگزینی متن - 'با' به 'با') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# نصیری، محمدرضا، اثر آفرینان، تهیه و تدوین حسین محدثزاده- | # نصیری، محمدرضا، اثر آفرینان، تهیه و تدوین حسین محدثزاده- حبیب‌الله عباسی، تهران، انتشارات انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، چاپ دوم، 1384. | ||
# بخش معارف اسلامی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، جلد دوم، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374 | # بخش معارف اسلامی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، جلد دوم، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374 | ||
نسخهٔ ۶ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۲۲:۵۳
| نام | عزالدین بن جعفر آملی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ع‍زال‍دي‍ن بن جعفر بن ش‍م‍س‌ال‍دي‍ن ع‍ام‍ل‍ي/ آملي
ع‍ام‍ل‍ي، ع‍زال‍دي‍ن بن جعفر |
| نام پدر | جعفر |
| متولد | سده دهم هجری قمری |
| محل تولد | مازندران |
| رحلت | / 904ق |
| اساتید | علی بن هلال جزایری |
| برخی آثار | ترجمه و شرح نهج‌البلاغه (آملی) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04610AUTHORCODE |
عزالدین بن جعفر آملی (درگذشته ۹۰۴ق) معروف به عزالدین آملی، ریاضی‌دان، فقیه شیعی و مترجم نهج‌البلاغه، اهل طبرستان و از همدرسان محقق کَرَکی و ابراهیم بن سلیمان لطیفی بود.
عزالدین بن جعفر آملی بن شمس‌الدین آملی از علمای شیعی معاصر شاه‌طهماسب صفوی و ملازم تاجالدین حسن وزیر مازندرانی و همدرس محقق کرکی و شیخ ابراهیم لطیفی بوده که هر سه از شاگردان علی بن هلال جزایری از شیوخ اجازه سده نه و ده هجری قمری به شمار می‌رفتند. وی در شهر ساری وفات یافت و در همان‌جا دفن شد. آرامگاه وی در بیرون آن شهر زیارتگاه است.[۱] او به همراه میر حیدر آملی در آرامگاه سه سید آملی مدفون است.
آثار
از جمله آثار اوست:
- رساله «حسینیه» با دیباچه و دو باب؛
- «بیان اعتقادات قلبیه و ذکر عبادات شرعیه» به نام تاجالدین حسن وزیر؛
- ترجمه شرح «نهج‌البلاغه» ابن میثم بحرانی به نام آن وزیر؛
- «لمعه» در نکاح دائم و متعه[۲].
پانویس
منابع مقاله
- نصیری، محمدرضا، اثر آفرینان، تهیه و تدوین حسین محدثزاده- حبیب‌الله عباسی، تهران، انتشارات انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، چاپ دوم، 1384.
- بخش معارف اسلامی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، جلد دوم، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374